Παρασκευή, 29 Μάρ, 2024

  • Οι εκπαιδευτικοί στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΠΕ Ημαθίας  έδωσαν ηχηρή, αγωνιστική απάντηση!
  • Απορρίφθηκε η πρόταση δυσπιστίας από τους κυβερνητικούς βουλευτές. Υπερψήφισε το ΚΚΕ
  • Η Ανακριτική Επιτροπή δήλωσε ότι οι δράστες του μακελειού στη Μόσχα είχαν πληρωθεί από την Ουκρανία
  • Οι παραιτήσεις δυο υπουργών της κυβέρνησης δεν αλλάζουν τις σχέσεις και τα παζάρια με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα
  • Ούτε κουβέντα για τις συνέπειες της πολιτικής απελευθέρωσης της ΕΕ στα τρένα από ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά
  • Ορκωμοσία τακτικού μέλους του Συμβουλίου Δημοτικής Κοινότητας Μακροχωρίου
Οι εκπαιδευτικοί στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΠΕ Ημαθίας  έδωσαν ηχηρή, αγωνιστική απάντηση!1 Απορρίφθηκε η πρόταση δυσπιστίας από τους κυβερνητικούς βουλευτές. Υπερψήφισε το ΚΚΕ2 Η Ανακριτική Επιτροπή δήλωσε ότι οι δράστες του μακελειού στη Μόσχα είχαν πληρωθεί από την Ουκρανία3 Οι παραιτήσεις δυο υπουργών της κυβέρνησης δεν αλλάζουν τις σχέσεις και τα παζάρια με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα4 Ούτε κουβέντα για τις συνέπειες της πολιτικής απελευθέρωσης της ΕΕ στα τρένα από ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά5 Ορκωμοσία τακτικού μέλους του Συμβουλίου Δημοτικής Κοινότητας Μακροχωρίου6

Το Σχόλιο της Ημέρας

Ρεσιτάλ θράσους, προκλητικότητας και θεατρινισμού

Προκλητικός και θρασύς εμφανίστηκε ο Κυρ. Μητσοτάκης στην Βουλή απαιτώντας να επιβληθεί σιωπητήριο σχετικά με τις αιτίες του εγκλήματος στα Τέμπη και να αποδοθούν όλα στο γνωστό και από την πρώτη στιγμή δουλεμένο σενάριο της κυβέρνησης περί «ανθρώπινου λάθους», το οποίο άλλωστε συντηρούν και με τη γραμμή τους τα κόμματα της συναινετική... Περισσότερα

Μέρες ανάμνησης σαν σήμερα 1967

από Η Άλλη Άποψη
Μέρες ανάμνησης σαν σήμερα 1967

Γράφει ο Θεόδωρος Θεοδωρίδης, φαρμακοποιός, δημοτικός σύμβουλος Βέροιας

 Μαθητής Δευτέρας Δημοτικού ήμουν όταν στο μονοθέσιο δημοτικό σχολείο του χωριού μου, Αυγή (Αυλήαννα) Κοζάνης, ήρθαν τα αστυνομικά όργανα της περιοχής να αποσπάσουν από μένα και την μικρότερη αδελφή μου μαρτυρία για ύπαρξη όπλου στο σπίτι μας....Η ανάκριση γινόταν στο γραφείο του δασκάλου ακριβώς δίπλα από την μοναδική αίθουσα διδασκαλίας...

 Ποια παιδάκια έχουν γονείς στη Γερμανία ήταν το τέχνασμα του οργάνου για να μην αναφέρει ονόματα και δημιουργήσει πρόβλημα και στα άλλα παιδιά της τάξης. Ήξεραν φυσικά από πριν σε ποιά παιδιά έπρεπε να στραφεί το ενδιαφέρον τους. Ο συνονόματος μου Θοδωρής Β. τελείωσε γρήγορα με ευχή να του φέρει ο μπαμπάς του από τη Γερμανία δώρα... 

 Ήρθε η σειρά μου... 

 Έχετε όπλο στο σπίτι;

 Έχετε, ξανά, όπλο στο σπίτι δίνοντας αυτή τη φορά και δώρο μία καραμέλα. Από μικρό και τρελό μαθαίνεις λένε την αλήθεια..

 Όχι δεν έχουμε... το τάξιμο έγινε μια σφεντόνα... Να κυνηγάς πουλάκια...

 Ναι σαν τώρα ,η μνήμη μου δεν με ξεγελά για τις γελοιότητες εκείνων των ανθρώπων…

 Αντίσταση εγώ... Χαχα…τι νά ξερα ο φουκαράς από αντίσταση... Ίσως το ένστικτο της αδικίας... αυτοάμυνας… 

 Δεν έμειναν εκεί... κάλεσαν την μικρή μου αδερφή από την οποία εισέπραξαν ένα ατέλειωτο κλάμα...

 Επανήλθαν καλώντας με... τάζοντας αυτή τη φορά αεροβόλο... Οι ξεφτίλες...    Γλίτωσα λέγοντας πως ο θείος μου έχει όπλο... και πως να μην είχε αφού ήταν ο συγχωρεμένος στα ΤΕΑ... έτσι λέγονταν τα τάγματα ασφαλείας..

 Είχε προηγηθεί σχολαστική έρευνα στο σπίτι κάνοντάς το άνω κάτω. Ακόμη θυμάμαι τις σκηνές που αντίκρισα όταν γύρισα σπίτι και η μάνα μου προσπαθούσε να συνεφέρει την κατάσταση βάζοντάς τα με την τύχη της.. Με δύο παιδιά στο σπίτι και άντρα ξενιτεμένο... Το σπίτι φυσικά του θείου μου έγινε θερινό μια και οι αφιλότιμοι έψαχναν να βρουν όπλο σε ένα οπλισμένο σπίτι από την ίδια την πολιτεία…

 Θυμάμαι τη στάση της θείας μου, αδελφή του πατέρα μου, καθώς και την αντίδραση του παππού Σταύρου και του θείου μου Πέτρου. Έδιωξαν κακήν κακώς τα όργανα της τάξης από το σπίτι που σχεδόν καθημερινά τους φίλευε με ότι το φιλόξενο είχε.

 Ναι ήταν δύσκολες οι στιγμές που αποτυπώθηκαν στη μνήμη μου. Όταν αργότερα θυμάμαι πήγα στο γυμνάσιο στη Βέροια άλλαζα κυριολεκτικά δρόμο όταν έβλεπα χωροφύλακα.

 Τα προβλήματα δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Ο φάκελος του πατέρα μου είχε αρκετό υλικό... Βλέπετε πάντα υπήρχαν καλοθελητές που έδιναν κακόβουλα στοιχεία στην ασφάλεια και όχι φυσικά μόνο για την οικογένεια μας.

 Εν τω μεταξύ ήρθε από την ξενιτιά ο πατέρας μου. Πίστευε ο έρμος πως το κομπόδεμα που έκανε θα του ήταν αρκετό για να έβαζε στη σειρά την ζωή της οικογένειας. Έλα ντε που διαψεύστηκε πολύ γρήγορα; 

...Ξεκίνησε να βγάλει καινούργιο διαβατήριο μιάς και το προηγούμενο είχε λήξει. Εις μάτην. Ένα μεγάλο όχι από την τότε νομαρχία Κοζάνης. Βλέπετε είχε συντροφιά στο προσκεφάλι του τον περιβόητο φάκελο. Πλούσιο το περιεχόμενο του.

 Τη λύση έδωσε ως εκ θαύματος το παράσημο που είχε μαζί του όταν επισκέφθηκε το σωματάρχη Κοζάνης. Ένα αναμνηστικό παράσημο από την εθελοντική του παρουσία στον πόλεμο της Κορέας με την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ. Το έχουμε αυτό το παράσημο, δώρο της πατρίδας προς τον εθελοντή στρατιώτη…

…Όταν η πατρίδα  είχε ανάγκη μέ στειλε στην Κορέα να πολεμήσω στρατηγέ και ήμουν πατριώτης... Τώρα που πρέπει να ξενιτευτώ να ζήσω τα παιδιά μου τι είμαι;

 Πήγαινε παιδί μου να πάρεις το διαβατήριο και άντε στο καλό…

 ΟΙ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΊ ΣΟΥ…

… ναι το παράσημο της παραφροσύνης εκείνης  της εποχής που εύχομαι να μη ξαναδεί κανένας τόπος.

 Ήμουν αντιστασιακος θα μου πείτε; Ασφαλώς όχι θα πω.. Θύμα της κακής εκείνης για τον τόπο περιόδου ήμουν που δυστυχώς πολλά παιδιά και πολλοί συνάνθρωποι μας έζησαν.

 Ένα ιστορικό μνήμης και τρέλας της εποχής εκείνης. Δυστυχώς υπάρχουν νοσταλγοί ακόμη και σήμερα εκείνου του καθεστώτος.

 Φιλήσυχοι πρόσφυγες οι πρόγονοι μου. Ο παππούς μορφωμένος, τελείωσε το εννιατάξιο σχολείο στον Πόντο, βενιζελικός, πλήρωσε το πάθος του για την ιδεολογία του. Το πάθος που χαρακτήρισαν λάθος στέλνοντας τον στον Αη Στράτη. 

Ο μπαμπάς για να ζήσει την οικογένεια του μετανάστευσε Γερμανία. Που να φανταστεί ο έρμος ότι η επανάσταση όπως την ονόμαζαν θα συμπεριφερόταν τόσο άναδρα στη οικογένεια που άφησε πίσω του. Γύρισε με μετάλλιο τιμής από την Κορέα και τώρα η πατρίδα το ξεπληρώνει. 

 Δεν θα το πίστευα αν δεν το ζούσα. Καλοκαίρι λίγους μήνες πριν αφήσει τα εγκόσμια έπεσε σε παραλήρημα. 

... Φύγε... Φύγε.. έλα ρε δεν σε φοβάμαι ψέλλιζε βρίζοντας όλους αυτούς που τόλμησαν να κάνουν κακό στην απροστάτευτη οικογένεια του.. Στην αρχή απρόσωπα.. συγκεχυμένα.. δεν καταλαβαίναμε αν και υποψιασμένοι φανταζόμασταν ότι εννοούσε τα τομάρια αυτά που τόλμησαν... 

 ΣΚΌΤΩΣΕ ΜΕ.. ρε... ναι εσύ με το καπέλο που σιγά σιγά η μνήμη του ξεμπροστιάζει..

 Ο ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΑΣ ψέλλισε στο παραλήρημα του πιστεύοντας πως τώρα που τον ονομάτισε θα τον εκθέσει περισσότερο. Δεν τον φοβόταν πια και ό,τι δεν έκανε τότε γιατί έλειπε στην ξενιτιά,  δεν θα το ξανακάνει... Μπήκε μπροστά και με μια απίστευτη δύναμη στα χέρια του έτοιμος για το... 

θα σε σκοτώσω κερατά και ας πεθάνω... 

 Κράτησε μέρες αυτός ο αγώνας της ενοχής. 

 Αισθανόταν ενοχές; 

 Ο πατέρας πίστευε πως έπρεπε να κάνει το τελευταίο καθήκον του, αυτό που κάθε οικογενειάρχης κάνει δηλαδή να προστατέψει τους δικούς του και να διώξει από πάνω του το αίσθημα της υποτιθέμενης ενοχής.Δύο μικρά παιδιά, μια γυναίκα που στερήθηκε την προστασία του άντρα της, που πάλευε και αυτή με τα χώματα, άφησε απροστάτευτα... έτσι νόμιζε ο πατέρας και αυτό έβγαζε στο παραλήρημα του όταν στα ενενήντα του ή ζωή είχε άλλη άποψη… 

 Τα χρόνια της επταετίας  το καπέλο με την κορώνα επισκιάζει κάθε τι ελεύθερο τολμούσε να ναι διαφορετικό... Ανακρίσεις για δήθεν  όπλα από τα διατεταγμένα όργανα της χούντας, ακόμη και σε μικρά παιδιά Δημοτικού σχολείου. Μικρά χωριά και οι προύχοντες πίστευαν πως η κατάπνιξη της επανάστασης εξαρτιόταν από τα όπλα δύο το πολύ τριών οικογενειών του χωριού. Θύματα της κακόγουστης συμπεριφοράς των οργάνων τάξης που ακόμη και με δωροδοκία προσπαθούσαν να εκταμιεύσουν την παραδοχή ύπαρξης όπλων και άρα ενοχή για να γίνουν αρεστοί στο καθεστώς που ούτως ή άλλως πίστευαν. Είχαν, δυστυχώς για τη χώρα εκείνα τα μαύρα χρόνια της καταχνιάς, οι δήθεν επαναστάτες της 21 Απρίλη, σε κάθε χωριό το δικό τους πληροφοριοδότη ρουφιάνο που το παραλήρημα του πατέρα μου ανέδειξε. 

 Δυστυχώς για τον τόπο οι ημέρες αυτές είναι μέρες θλιβερές και συγχρόνως αλήστου μνήμης. Όλοι πρέπει να αγωνιζόμαστε για να μην ξαναζήσουμε ποτέ  σαν λαός. Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία αγρυπνά και δεν θα το επιτρέψει ξανά .

 

Έχει διαβαστεί 1943 φορές

Σχόλια

  • Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.
 
Παρακαλώ περιμένετε...

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Αναζήτηση

advertisement
advertisement
advertisement

Συνέντευξη τύπου της πρέσβειρας της Κούβας Zelmys María Domínguez Cortina

advertisement

Το βιβλιοχαρτοπωλείο «ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ» κοντά σας με υπηρεσία Delivery!

advertisement

«Η Εθνική Αντίσταση στη Βέροια: Ένα οδοιπορικό στους δρόμους της πόλης μας και στη ιστορία της χώρας μας»

«Άτιμη Ασφαλιστική»

Ο Καιρός στη Βέροια


Could not get weather data!

Ποιός είναι online

Έχουμε online 581 επισκέπτες και 1 μέλος.

Scrolltop (Κύλιση προς τα Πάνω)