«ΟΠΑΔΙΚΗ ΒΙΑ»: Δεν θα γίνουν βήματα αν δεν αντιμετωπιστεί η αιτία του προβλήματος: Η επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο

Με αφορμή τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στο όνομα της αντιμετώπισης της λεγόμενης οπαδικής βίας, μίλησε στον «Ριζοσπάστη» ο Θοδωρής Λιάππης, υπεύθυνος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ. Αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη: 

-- Τα πρόσφατα επεισόδια οπαδών - αστυνομίας στο κλειστό του Ρέντη έδειξαν να φέρνουν το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο μπροστά σε νέα αδιέξοδα. Τα όσα συνέβησαν αποτελούν κάτι το καινούργιο ή απλά τον κρίκο μιας συγκεκριμένης αλυσίδας;

-- Μια απ' τα ίδια. Απλώς κάθε φορά αλλάζουν οι πρωταγωνιστές στα θύματα, στους θύτες και στους κυβερνητικούς υπεύθυνους. Είναι εξοργιστικό για τον λαό και τους αγνούς φιλάθλους, οργανωμένους και μη, να γίνονται ξανά και ξανά ανακοινώσεις «copy - paste» όσων είχαν εξαγγελθεί και πριν τρεις μήνες. Εχει βαρεθεί ο κόσμος κάθε φορά να ακούει τον υπουργό της εκάστοτε νέας κυβέρνησης να μιλά για κάθαρση. Δεν μπορούν να γίνουν βήματα αν δεν αντιμετωπίσεις την αιτία του προβλήματος, την επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο. Αυτό είναι ένα κρίσιμο συμπέρασμα που θέτουμε για συζήτηση στον κόσμο σήμερα, επιδιώκοντας να ανοίξει η κουβέντα με ένα βασικό ερώτημα: Μπορεί το ποδόσφαιρο - γενικά ο αθλητισμός - να παίζεται χωρίς να εξαρτάται από τα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων;

Κινήσεις εντυπωσιασμού που δεν αγγίζουν την ουσία

-- Για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση της ΝΔ στη θητεία της υποχρεώθηκε να προβεί σε μέτρα για τα έκτροπα των οπαδών, διαφημίζοντάς τα ως καινοτόμα και ιδιαίτερα σκληρά. Ισχύει κάτι τέτοιο;

-- Κινήσεις εντυπωσιασμού και επικοινωνιακές. Ολα αυτά τα χρόνια υπήρξε αυστηροποίηση των ποινών, πάρθηκαν κατασταλτικά μέτρα, που σε πολλές περιπτώσεις αξιοποιούνται από το κράτος και για την περαιτέρω περιστολή λαϊκών ελευθεριών, ενώ οι κυβερνήσεις διαφήμιζαν διαχρονικά τη συνεργασία των ΠΑΕ στην προσπάθεια «να μπουν κανόνες». Κι όμως, τα επικίνδυνα και νοσηρά φαινόμενα παραμένουν. Γιατί με αυτά τα μέτρα κανένας δεν ήθελε και δεν μπορούσε να αγγίξει την ουσία του προβλήματος και να καταπολεμήσει τις πραγματικές αιτίες: Τα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα που κινούν τα νήματα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού.

Αξίζει όμως να πούμε κάτι που «ο κόσμος το 'χει τούμπανο» μετά τη συρραφή και προσκόμιση στον Αρειο Πάγο, από πλευράς των υπουργών της κυβέρνησης, όλων αυτών των δικογραφιών από το παρελθόν μέχρι σήμερα. Αφού γνωρίζουν τις συμμορίες, τη σύνθεση, τη δράση και τους επικεφαλής, που δεν έχουν καμία σχέση με την πλειοψηφία του φίλαθλου κόσμου, γιατί δεν τους αντιμετωπίζουν; Γιατί χρειάζεται να γίνουν μαζικές συλλήψεις, που τρομοκρατούν τον κόσμο, ενώ μπορούν να διαλύσουν αυτές τις συμμορίες σε μια μέρα; Ας τους πιάσουν. Μόλις προχθές έτυχαν υποδοχής ηρώων από τους συμπατριώτες τους ναζί χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεμπ που αιματοκύλησαν τη Νέα Φιλαδέλφεια, ανάβοντας ακόμα και καπνογόνα στο αεροδρόμιο. Επομένως, ούτε καινοτομία ούτε σκληρότητα. Οι παρεμβάσεις όλων των κυβερνήσεων ήταν «τόσο - όσο» για να περιφρουρήσουν το «προϊόν» των μεγαλοεπιχειρηματιών και των χορηγών από την απαξίωση, κάθε φορά που το καπάκι του υπονόμου άνοιγε και η δυσοσμία προκαλούσε γενικευμένες αντιδράσεις.

-- Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στου Ρέντη, από αρκετούς ξανάρθαν στο προσκήνιο τα περίφημα μέτρα Θάτσερ στα γήπεδα της Αγγλίας τη δεκαετία του '80. Εξάλειψαν πραγματικά το φαινόμενο των επεισοδίων;

-- Τέτοια επεισόδια γίνονται και στις άλλες χώρες, ακόμα και στις χώρες εκείνες που αποτελούν τη «βιτρίνα» του ποδοσφαίρου. Τι έχει γίνει στις άλλες χώρες; Απλά έβγαλαν τη βία έξω από το γήπεδο. Υπάρχει στις πλατείες, υπάρχει στις παμπ. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα είδαμε εικόνες από την Πορτογαλία με οπαδούς της Μπενφίκα να «μπουκάρουν» σε σύνδεσμο των αντίστοιχων της Σπόρτινγκ Λισαβόνας και δεκάδες να πηγαίνουν στο νοσοκομείο. Αλλά και από το Βελιγράδι, με οργανωμένους του Ερυθρού Αστέρα να συγκρούονται με Αγγλους φιλάθλους της Μάντσεστερ Σίτι που βρίσκονταν σε μια παμπ στην πόλη.

Και στη χώρα μας τα επεισόδια έχουν μεταφερθεί στις γειτονιές. Επεισόδια δεν γίνονται μόνο στο ποδόσφαιρο, γίνονται και σε ερασιτεχνικούς αγώνες, στο βόλεϊ, στο χάντμπολ, έξω από τα γήπεδα. Και εκεί γίνονται βίαιες συγκρούσεις οπαδών, και με θύματα.

Παρ' όλα αυτά, στο ερώτημα «οι δικοί μας επιχειρηματίες είναι στενοκέφαλοι, δεν καταλαβαίνουν ότι είναι και προς το δικό τους συμφέρον να υπάρχει ένα "υγιές προϊόν";» χρειάζεται να δούμε το εξής: Δεν τους ενδιαφέρει και πολύ, γιατί τα κέρδη από την παραοικονομία ας πούμε του ποδοσφαίρου είναι πολύ περισσότερα από τα κέρδη που θα είχαν αν ήταν γεμάτα τα γήπεδα, αν πήγαινε ο κόσμος στα γήπεδα, αν υπήρχαν πολλά εισιτήρια κ.λπ. Ολα αυτά τα ποσά που διακινούνται, από τα εισιτήρια βγαίνουν;

Επειδή ακριβώς η αγορά του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα είναι μικρή, δεν έχει καμία σχέση με την αγορά της Ισπανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας, είναι περισσότερα τα κέρδη από την παραοικονομία του ποδοσφαίρου, από το στοίχημα, από τα στημένα ή από τα ποσά που δίνει η UEFA, παρά από το να υπήρχε στην Ελλάδα, έστω σε αυτό το πλαίσιο, ένα «προϊόν» που θα ήταν πιο ελκυστικό.

Αιτία το νήμα που συνδέει τα επιχειρηματικά συμφέροντα με τον αθλητισμό

-- Τι εξυπηρετεί η έννοια του όρου «οπαδική βία»;

-- Θα 'λεγε κανείς ότι είναι όρος αποπροσανατολιστικός, γιατί αφήνει στο απυρόβλητο την επιχειρηματική δράση στον χώρο του αθλητισμού, τα παζάρια και τους ανταγωνισμούς των μεγαλοεπιχειρηματιών, από όπου απορρέουν και τα φαινόμενα βίας που θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και ανθρώπινες ζωές.

Καμία κυβέρνηση δεν τολμά και δεν θέλει να κόψει το νήμα που συνδέει τα επιχειρηματικά συμφέροντα με τον αθλητισμό, με τους «οπαδικούς στρατούς», ακόμα και με τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό που κατά τ' άλλα θα έπρεπε να προστατεύει τους αθλητικούς χώρους. Και αυτό το νήμα είναι που ασκεί πολιτική πίεση σε βουλευτές, σε κυβερνήσεις, αξιοποιώντας ως δεξαμενή ψήφων τους οπαδούς μιας ομάδας. Αυτό το νήμα είναι που αξιοποιεί επεισόδια και μέτρα για να συσπειρώνει «οπαδικούς στρατούς» γιατί όχι να στέλνει και ορισμένους φυλακή, να κλείνουν τα γήπεδα, να τιμωρούνται και ομάδες, για να φαίνεται ότι το σύστημα μπορεί με την «αυτοκάθαρση» να ξαναπαίρνει μπροστά, να κάνει «restart».

-- Γιατί τελικά δεν λύνεται το πρόβλημα των επεισοδίων στα γήπεδα;

-- Είναι γνωστό ότι το γήπεδο αποτελεί έναν χώρο όπου μπορούν να υπάρξουν εξάρσεις αυθορμητισμού, αλλά και οργανωμένες ενέργειες, που ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και τη μορφή μπορεί να έχουν το στοιχείο της συλλογικότητας, της αυτενέργειας. Η βία στα γήπεδα αποτελεί αντανάκλαση της βίας της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που δέχεται καθημερινά ο εργαζόμενος, ο νέος της λαϊκής οικογένειας στους χώρους δουλειάς, στην Εκπαίδευση, στην Υγεία, σε όλους τους τομείς που αφορούν την ικανοποίηση των αναγκών του. Τομείς που οι περισσότεροι λειτουργούν με βάση το κέρδος και έχουν περάσει στα χέρια των μονοπωλίων, πολυεθνικών εταιρειών, μεγαλοεπιχειρηματιών, που ορισμένοι κάθονται την Κυριακή στα πριβέ του γηπέδου ως πρόεδροι, μέτοχοι - ιδιοκτήτες των ομάδων. Η τάξη όλων αυτών γνωρίζει πολύ καλά ότι το γήπεδο αποτελεί έναν χώρο όπου μπορούν να υπάρξουν εξάρσεις αυθορμητισμού, αλλά και οργανωμένες ενέργειες. Γνωρίζει ότι την αγανάκτηση και την οργή που έχει ένας νέος, για την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που ζει, την εκφράζει στο γήπεδο, ιδιαίτερα σε φάση όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων, των αδιεξόδων, όπως είναι η σημερινή. Και την αγανάκτηση αυτή τη στρέφει σε ανώδυνα κανάλια.

Ταυτόχρονα, η αντανάκλαση του ανταγωνισμού, του νόμου της ζούγκλας, εκδηλώνεται στο γήπεδο με τις συγκρούσεις ανάμεσα σε οπαδούς των ομάδων, που χωρίζονται σε φίλους και εχθρούς. Ετσι, ενώ από τη μία βράζουν μαζί στο καζάνι της εκμετάλλευσης, έχοντας στον σβέρκο τους την ανάσα του εργοδότη, από την άλλη είναι «αντίπαλοι» στο γήπεδο. Ολα αυτά τα γνωρίζει η άρχουσα τάξη και γι' αυτό τα αξιοποιεί. Γιατί φοβάται μην τυχόν η εργατική - λαϊκή διεκδίκηση, η αλληλεγγύη και η πολιτική συζήτηση στον χώρο δουλειάς, γίνει σύνθημα στο γήπεδο την Κυριακή και επιστρέψει τη Δευτέρα στον χώρο δουλειάς δυναμικά, οργανωμένα και μαζικά ενάντια στις απαιτήσεις της εργοδοσίας και στα μέτρα της κυβέρνησης. Γι' αυτό οι εκπρόσωποί της κάνουν ότι δεν ξέρουν για τις σχέσεις των προέδρων και των χορηγών των ΠΑΕ με τους συνδέσμους, για πρώην αστυνομικούς που γίνονται στελέχη ασφαλείας στις συγκεκριμένες εταιρείες και στα γήπεδα, για μπράβους σε μαγαζιά της νύχτας, προστασία σε καταστήματα, εμπόριο ναρκωτικών, για τις σχέσεις αυτών των στρατών με φασιστικές - ακροδεξιές ομάδες.

Για να γίνει το ποδόσφαιρο ένα παιχνίδι που θα σμίγει τους φιλάθλους κάθε Κυριακή

-- Επομένως, ας επαναφέρουμε το βασικό ερώτημα που θέσαμε στην αρχή: Μπορεί το ποδόσφαιρο - γενικά ο αθλητισμός - να παίζεται χωρίς να εξαρτάται από τα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων; Χρειάζεται η κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης να μπει στην ημερήσια διάταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στη δουλειά και στη συνοικία, στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο. Να υπάρξουν φωνές αντίδρασης από αθλητές, προπονητές, φορείς, σωματεία και ανθρώπους του αθλητισμού.

Γιατί μόνο έτσι θα μάθει ο νέος φίλαθλος να μη βλέπει τον απέναντι οπαδό σαν αντίπαλο και τον μεγάλο παράγοντα στα επίσημα σαν θεό και σωτήρα, να μην κάνει τεμενάδες σε κατά φαντασίαν ευεργέτες που κυνηγάνε το κέρδος και «ξεπλένουν» χρήμα, ή να πιέζει να τους χαριστούν χρέη, που τον ίδιο τον πνίγουν...

Μόνο έτσι θα μάθει ο εργαζόμενος που είναι όλη μέρα με κάποιον στη δουλειά, στο καφενείο, στη γειτονιά, να συνυπάρχει ειρηνικά, να μπορούνε να πάνε μαζί γήπεδο να το χαρούνε, να καθίσουν δίπλα - δίπλα, χωρίς να είναι εμπόλεμη ζώνη που αφήνει αιχμαλώτους. Μόνο έτσι το ποδόσφαιρο, το κάθε άθλημα θα γίνει ένα παιχνίδι που θα το χαίρεται πραγματικά ο κόσμος, σμίγοντας όμορφα τους φιλάθλους κάθε Κυριακή.

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Επτά «νέα» μέτρα για την «οπαδική βία» εμφανίζοντας τις ΠΑΕ σαν μέρος της λύσης!

Επόμενο άρθρο

Μεγάλη νίκη του Φιλίππου στο μπάσκετ