106 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση

του Αλέκου Χατζηκώστα

Στις 7 Νοέμβρη 1917 (25 Οκτώβρη με το παλιό ημερολόγιο) η εξέγερση που είχε ξεσπάσει στην Πετρούπολη την προηγούμενη μέρα αναπτύσσεται γοργά. Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση άρχιζε τη νικηφόρα πορεία της.

Συνοψίζοντας την ιστορική σημασία της, ο Λένιν έγραψε:

«Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε».

Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση υπήρξε το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός στον 20ό αιώνα, που άνοιξε τον δρόμο για το πέρασμα της κοινωνικής εξέλιξης στην ανώτερη βαθμίδα της, που ενσάρκωσε τα όνειρα και τους πόθους «των κολασμένων της Γης» για την έφοδο στον δικό τους ουρανό.

Ο Οχτώβρης του 1917 ήταν γεγονός παγκόσμιας και διαχρονικής σημασίας. Επιβεβαίωσε τη δυνατότητα της εργατικής τάξης (ως κοινωνικής δύναμης που μπορεί και πρέπει να ηγηθεί στον επαναστατικό αγώνα, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, ανασφάλεια, φτώχεια, ανεργία και πολέμους) να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή.

Ταυτόχρονα, ο Οχτώβρης ανέδειξε τον αναντικατάστατο ρόλο της πολιτικής επαναστατικής πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος, ως καθοδηγητικού παράγοντα όχι μόνο της σοσιαλιστικής επανάστασης, αλλά και όλης της πάλης για τη διαμόρφωση, ισχυροποίηση, τελική νίκη της νέας κομμουνιστικής κοινωνίας.

Μάταια οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης ισχυρίζονται ότι ο καπιταλισμός είναι αναντικατάστατος, αιώνιος και ότι η επαναστατική ταξική πάλη δεν αποτελεί πλέον μοχλό της ιστορικής εξέλιξης.

Η για δεκαετίες, ύπαρξη και οι επιτυχίες της σοσιαλιστικής κοινωνίας, την οποία εγκαινίασε η Οχτωβριανή Επανάσταση, απέδειξε ότι είναι εφικτή μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, χωρίς καπιταλιστές που έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. 

Η Οχτωβριανή Επανάσταση έφερε στο προσκήνιο μιαν ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, που διέφερε ριζικά απ' όλα τα συστήματα που προηγήθηκαν ιστορικά και τα οποία είχαν ως κοινό χαρακτηριστικό την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στην ΕΣΣΔ κανένας δεν μπορούσε να έχει κάποιον άλλο άνθρωπο «στη δούλεψή του». Η κατάργηση της μίσθωσης ξένης εργατικής δύναμης αποτελεί το πιο σημαντικό κοινωνικό αποτέλεσμα της Οχτωβριανής Επανάστασης, τη μήτρα όλων των επιμέρους κατακτήσεων για τη ζωή των εργαζομένων. Με τον κεντρικό σχεδιασμό ως κοινωνική σχέση παραγωγής για τη χρησιμοποίηση των κοινωνικοποιημένων μέσων πραγματοποιήθηκαν σημαντικά κοινωνικά επιτεύγματα για αρκετές δεκαετίες.

Στην ΕΣΣΔ, εξασφαλίστηκε για πρώτη φορά στην πράξη το δικαίωμα στην εργασία, καταργώντας την ανεργία ως κοινωνικό φαινόμενο. Μπήκαν τα θεμέλια για την κατάργηση των πολύμορφων οικονομικών, πολιτικών - ιδεολογικών και κοινωνικών διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας και μάλιστα σε περιοχές με τεράστιες υστερήσεις σε αυτόν τον τομέα. Αναπτύχθηκαν ταχύτατα οι επιστήμες, η δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες και η δωρεάν ποιοτική Υγεία για όλο τον λαό, εξασφαλίστηκε η καθολική προσβασιμότητα και δυνατότητα συνεισφοράς στον πολιτισμό και στον αθλητισμό.

Επίσης, για πρώτη φορά στην Ιστορία δημιουργήθηκαν θεσμοί που εξασφάλιζαν την ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στη διαχείριση πλευρών της κοινωνίας τους, βγάζοντας τις μάζες από το περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Για πρώτη φορά, το δικαίωμα του εργαζόμενου και του νέου να εκλέγουν και να εκλέγονται έγινε ουσιαστικό από τυπικό που είναι στον καπιταλισμό. 

Η πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ δεν προχώρησε ευθύγραμμα, ανοδικά και ομαλά. Η αστική και μικροαστική κριτική στην Ιστορία της ΕΣΣΔ συγκαλύπτει συνειδητά ότι πρόκειται για την Ιστορία της ανώριμης βαθμίδας της κομμουνιστικής κοινωνίας. Επισημαίνει αδυναμίες και λάθη από τη σκοπιά μιας ιδανικής κομμουνιστικής κοινωνίας, προκειμένου να σπιλώσει και να αποτρέψει την επαναστατική εργατική δράση. Ταυτόχρονα, η πολύμορφη αστική προπαγάνδα επινοεί εγκλήματα, όπως βαφτίζει το δικαίωμα της εργατικής εξουσίας να υπερασπίζεται τον εαυτό της από την εξωτερική υπονόμευση, ενώ ταυτόχρονα πλαστογραφεί την Ιστορία, ταυτίζοντας τον κομμουνισμό με τον φασισμό.

 Η ανατροπή της πορείας αυτής, η διάλυση της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών, δεν σημαίνει και το τέλος της ιστορίας. Σήμερα, έχουν ξεφτίσει πλήρως όλες οι θεωρίες και πολιτικές εξανθρωπισμού του καπιταλιστικού συστήματος. Παράλληλα, οι αντιθέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων διεθνούς εμβέλειας, δημιουργούν όλο και περισσότερες εστίες πολεμικών συγκρούσεων με υπαρκτό τον κίνδυνο γενίκευσής τους. Το κοινωνικό καρκίνωμα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής «δείχνει τα ματωμένα δόντια του».

Ο σοσιαλισμός είναι πάντα επίκαιρος, ρεαλιστικός, αναγκαίος!

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Σκόπιμες οι λαθροχειρίες της κυβέρνησης για το φορολογικό

Επόμενο άρθρο

Μπορεί το αίμα χιλιάδων ΠΑΙΔΙΩΝ να χαρακτηρίζεται αυτοάμυνα;