Διαχείριση εξουσίας

Γράφει ο φαρμακοποιός και δημοτικός σύμβουλος Βέροιας, Θεόδωρος Θεοδωρίδης

Εμπιστοσύνη... ... Διαλογισμοί... ... Άρνηση... ...Προβληματισμοί....

Είμαστε καταδικασμένοι. Η γκρίνια των λαών , χωρίς πρωτοβουλίες και με εκλογικές επαληθεύσεις της πολιτικής των εξαρτήσεων , δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι εκτός αν ένας ΗΓΕΤΗΣ τραβήξει μπροστά και παρασύρει όλη αυτή τη διάβρωση στον τάφο της. Η σημερινή ηγεσία της αριστεράς με ήξεις αφήξεις δεν πρόκειται να καρπίσει. Κάτι μεγάλο πρέπει να γίνει. Αλλιώς όλοι είμαστε καταδικασμένοι να ακολουθούμε τη βάσανο του αργού θανάτου .

Δεν βλέπω να διαφωνούμε . Οι περισσότεροι τις ίδιες διαπιστώσεις κάνουμε. Είναι θέμα διαφώτισης και μετατροπής της στάσης οκνηρίας σε διαρκή αγώνα από τους διαφωτιστές της άλλης θέσης . Πρέπει να πείσουμε και να σηκώσουμε από τον καναπέ της ανεμελιάς και του ωχαδερφισμού τους πολίτες που απογοητευμένοι περιμένουν το μοιραίο .

Αξίζει τα παιδιά μας να δούνε και να ζήσουν την διαφορετικότητα. Έτσι τα ιδανικά καθημερινά χάνονται και η μιζέρια επικρατεί Ο καθένας που βλέπει και πιστεύει πως υπάρχει και η άλλη λύση πρέπει να αγωνιστεί να πείσει ότι δεν το κάνει για ίδιο όφελος,δηλαδή να ναι αυτός η άλλη εξουσία ,αλλά ότι η επιτυχία της διαχείρισης της εξουσίας είναι επιθυμία και του τελευταίου πολίτη. ' Όμως αυτό είναι και το πιο δύσκολο. Προϋποθέτει "άλλη" παιδεία και νέα νοοτροπία.

Για το λόγο αυτό οι άνθρωποι κατευθύνουν την ανυπαρξία τους σε ατραπούς επικίνδυνους και ψηφοθηρούν με την παρανόηση. Πιστεύουν πως ο οίστρος της βλακείας τους θα τους επαναπροσδιορίσει. Μόνο έτσι θα πετύχουν μπαίνοντας στο κάδρο της ψυχεδέλειας τους για να έχουν άλλοθι για την ανικανότητα τους. Την ικανότητα της επιλογής. Η διαχείριση ανήκει στην εξουσία της δικής τους επιλογής αλλά και της δικής τους ανευθυνότητας. Όλα τα είχε η Μαργιωρή ο φερετζές της έλειπε. Αλλά και... Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.

Η εμπιστοσύνη είναι το κέρδος μιας δύσκολης επίπονης δουλειάς χρόνων με όρους αντίξοους και με κυνήγι μαγισσών από ευκολώνευτους κριτές και από επωφελούμενους του συστήματος. Όταν δεν συναλλάσσεσαι τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα γιατί τους χαλάς την σούπα. Ο,τι στη ζωή το κτίζεις σε θεμέλια που εσύ άνοιξες και όσο προσέχεις τα ζωνάρια που δένεις τις κατακτήσεις σου ,τόσο πιο σίγουρος αισθάνεσαι. Η ζάλη του ύψους, της οροφής ,δεν θα σε παρασύρει για να βρεθείς στην άβυσσο όπου η ταχύτητα της επιτυχίας, ενδεχόμενα στη μέθη της επάνω θα έχει πρώτη πετύχει το απροσμένως απροσδόκητο...

Την καταστροφή... της απαξίωσης. Η αλαζονεία και η υπέρμετρη ανοησία ορισμένων, ότι η αχίλλειος πτέρνα τους προστατεύεται από τους έμμισθους συναλλασσόμενους τους, τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος της δικής τους, ανυποψίαστα ,επιλογής. Η ευστοχία του ελεύθερου σκοπευτή δεν χαρίζεται στο δίκιο των αδικημένων.

Χαίρομαι που διαφορετικοί προπαγανδιστές της σκέψης συνυπάρχουν στην ηρεμία της βουβής νυκτιάς και καραδοκούν προσμένοντας τη δικαιότερη απονομή της κρίσης τους. Για να μπορείς να διακρίνεις το καθαρό από το ακάθαρτο . Το ορατό από το αόρατο. Τον έξυπνο από τον ξύπνιο. Μα εδώ είναι το διαφορετικοί. Εδώ είναι η προσμονή. Η συμφωνία στην ασυμφωνία μας.

Σε ζάλισα. Σε πλοήγησα σε διαφορετικότητες. Σε δυσκόλεψα λίγο σήμερα. Εύχομαι να μην σε προβλημάτισα για τον επόμενο στοχασμό. Ανησυχώ για την απαξίωση. Τόσα βράδια που έκλεψα από τα οράματά σου και τα όμορφα όνειρα αισθάνομαι ενοχές. Ίσως σε στέρησα από κάτι ομορφότερο και πιο διασκεδαστικό από την στείρα αρνητικότητα της σκέψης μου. Τι επιλέγεις δηλαδή;Την ξεκούραση του κορμιού σου η την δική μου εμπλοκή στην ηρεμία του διαλογισμού σου; Όταν και όποτε αισθανθείς ότι σε ταλαιπωρώ ευχαρίστως δεκτή η προσβολή της άρνησης.

Ναι στα αλήθεια η κρίση της σιωπής φταίει.... Με προβληματίζει ακόμη και σήμερα αυτή η ανακατωσούρα των ημερών που όλοι έχουν δίκιο αλλά και κανείς δεν είναι σίγουρος για την πραγματική κατάσταση... Όλα κινούνται στα πλαίσια του παραλόγου και η κρίση της σιωπής πρέπει να είναι το θέσφατο...

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

ΔΙΚΗ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ: Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους φασίστες!

Επόμενο άρθρο

Οι «μεν» και οι «δε» της δημοσιογραφίας…