Ίδιος είναι ο ένοχος!

Του Αλέκου Χατζηκώστα*

Λίγες μέρες πέρασαν μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στη Βαλένθια και στις άλλες νότιες περιοχές της Ισπανίας από την επιλεκτική ανικανότητα του εκεί αστικού κράτους και των κυβερνήσεων του, να προστατεύσει τον λαό από πλημμυρικά φαινόμενα που είχαν προειδοποιήσει πολλοί επιστήμονες. Στη χώρα μας η κυβέρνηση προσπαθεί «να βγάλει λάδι» τη δική της πολιτική κάνοντας λόγο ότι «εμείς λόγω του 112 δεν είχαμε νεκρούς»…

Ας δούμε ορισμένα γενικότερα ζητήματα κοινά και για τις δύο χώρες:

Ο θάνατος εκατοντάδων ανθρώπων κάτω από τις λάσπες του πλημμυρισμένου ποταμού και η καταστροφή δεν ήταν μοιραίο να συμβούν. Ηταν προμελετημένο έγκλημα.Η επίκληση της «κλιματικής κρίσης» από την κυβέρνηση Σάντσεθ και το κράτος είναι η «καραμέλα» που προκλητικά αναμασούν για να πετάξουν από πάνω τους τις ευθύνες και να χειραγωγήσουν τη λαϊκή οργή. Η ισπανική κυβέρνηση ήξερε πως ήταν θέμα χρόνου να πλημμυρίσει ξανά το ποτάμι. Θύματα υπήρξαν και σε προηγούμενες πλημμύρες, προειδοποιώντας για τα χειρότερα που έρχονται. Κι όμως... Η αντιπλημμυρική προστασία περιορίστηκε (και εκεί όπως και στη χώρα μας) ουσιαστικά σε μερεμέτια, με την κυβέρνηση να επικαλείται το μεγάλο δημοσιονομικό κόστος, ενώ ξοδεύει δισ. ευρώ για να στηρίξει τους οικονομικούς κολοσσούς και τα στρατιωτικά τους σχέδια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Τι επιβεβαιώνεται; Οτι το κράτος (αστικό βεβαίως) και όλες οι κυβερνήσεις, σοσιαλδημοκρατικές, «νεοφιλελεύθερες» κ.α και στη χώρα αυτή, αλλά και στις άλλες χώρες όπως στη δική μας , ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να προστατέψουν τον λαό από φυσικές καταστροφές, που μόνο «άγνωστες» και «ξαφνικές» δεν είναι. Είναι αποκαλυπτικό ότι η ευρωπαϊκή στρατηγική για τις πλημμύρες ρίχνει το βάρος στην αποζημίωση των πληγέντων με ψίχουλα, θεωρώντας την πρόληψη ασύμφορη και κοστοβόρα.

Ας είναι ξεκάθαρο ότι οι προτεραιότητες του κράτους για τη θωράκιση της κερδοφορίας των οικονομικά ισχυρών υπονομεύουν τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για ουσιαστική προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές, με έμφαση στην πρόληψη.

Η ολοκληρωμένη παρέμβαση για τη διαχείριση του νερού και την αντιπλημμυρική προστασία είναι ασύμβατη με την πολιτική του κόστους - οφέλους, που έχει για κριτήριο τις ανάγκες των μονοπωλίων. Είναι αδύνατη όταν η γη και το νερό είναι εμπόρευμα. Όταν στον χωροταξικό σχεδιασμό κυριαρχεί η καπιταλιστική αναρχία.

Γι' αυτό οι εικόνες που βλέπουμε όλο και πιο συχνά, με ολόκληρες πόλεις μέσα σε λάσπες και σωρούς πνιγμένων ανθρώπων, με γερασμένες και υποσυντήρητες υποδομές να καταρρέουν, με τις δασικές πυρκαγιές να φτάνουν μέχρι τα αστικά κέντρα και σεισμόπληκτες περιοχές να θυμίζουν βομβαρδισμένο τοπίο, δεν κάνουν διακρίσεις...

Κοινός παρονομαστής είναι το κράτος του κεφαλαίου, που είναι επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τον λαό, ακριβώς επειδή είναι ικανότατο στο να προστατεύει τα δικά του συμφέροντα και τα κέρδη.

Η τραγωδία στην Ισπανία είναι κόλαφος και για εκείνους (πολιτικά κόμματα, δημοσιολόγοι)  που στη χώρα μας κοροϊδεύουν τον λαό ότι θα μπορούσε να αποφύγει παρόμοιες καταστροφές - όπως αυτή στα Τέμπη ή και στις πλημμύρες και πυρκαγιές - αν υπήρχε «κράτος δικαίου». Το μόνο «δίκαιο» όμως που αναγνωρίζει το αστικό κράτος, είναι αυτό που επιβάλλουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης πάνω στη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων και αυτό δεν είναι "ξύλινη γλώσσα".

Πραγματικός όμως αντίπαλος παντού είναι το κράτος του κεφαλαίου που εχθρεύεται τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού. Γι' αυτό, μαζί με την πάλη για άμεσα μέτρα αποκατάστασης και προστασίας, για αποζημιώσεις 100%, είναι ανάγκη να συνειδητοποιείται ακόμα πιο πλατιά η ανάγκη της σύγκρουσης εφ' όλης της ύλης με το αντιλαϊκό κράτος και τη στρατηγική του κεφαλαίου. Να δυναμώνει μέσα από κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα η λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή τους!

* Δημοσιογράφος-συγγραφέας

πρώτη δημοσίευση ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Μαγνησίας 10/11

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Εκτελεσμένοι από την Ημαθία στο Γεντί Κουλέ κατά τη διάρκεια της κατοχής (ιστορική έρευνα)

Επόμενο άρθρο

Η φτώχεια των εργαζόμενων συνεχίζεται