Το κοινωνικό-εργατικό πράττειν

Γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης, υποψήφιος διδάκτορας ΑΠΘ

 Η τρέχουσα πολιτική κατάσταση ορίζεται από κύρια από την ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε η κυβέρνηση. Η διαδικασία προβλέπεται να ξεκινήσει την Τετάρτη. Η σημειολογία και ο συμβολισμός της διαδικασίας παροχής ψήφου εμπιστοσύνης  κυριαρχούν στο πολιτικό γίγνεσθαι, χωρίς όμως να μπορούν να εισχωρήσουν και να διεισδύσουν στο πεδίο των κοινωνικών αναγκών και προτεραιοτήτων. Με άλλα λόγια διατυπωμένο, η ψήφος εμπιστοσύνης δεν δύναται να αναιρέσει την κίνηση των λαϊκών-καταπιεσμένων τάξεων προς μία κατεύθυνση νοηματοδότησης και ανασημασιοδότησης του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι.

 Η «δομική» απουσία μεγάλων εργατικών-συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων  την τελευταία διετία προφανώς και δεν ισοδυναμεί με την άρση των όρων και προϋποθέσεων εναντίωσης στη Μνημονιακή διαχείριση και ρύθμιση των τρεχουσών «ροών» της βαθιάς και πολυεπίπεδης οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης.

 Πέρα και πάνω από τις δημοσιογραφικές ερμηνείες, η κίνηση τη εργατικής εναντίωσης αφενός μεν συνεχίζεται μέσα στους χώρους εργασίας, στο χώρο δηλαδή αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, αφετέρου δε δύναται να προσλάβει «νέες» μορφές και να μετασχηματιστεί σε ένα «απείκασμα» εναντίωσης το οποίο τέμνει οριζόντια τις συνέπειες της Μνημονιακής διαχείρισης της οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης.

Η καθημερινή κινητοποίηση των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, το κίνημα στις Σκουριές Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού αποτελούν ενδεικτικές «μορφές» μίας προσίδιας κινητοποίησης που «υπερβαίνει» ταυτόχρονα
την «υλικότητα» της κυβερνητικής-κρατικής εξουσίας, η οποία και ενσωματώνει οργανικά τα συμφέροντα του άρχοντος αστικού συγκροτήματος εξουσίας. Ειδικά η καθημερινή στράτευση των καθαριστριών που διεκδικούν την επαναπρόσληψη τους, τέμνε και ανατέμνει το κοινωνικό γίγνεσθαι, κάτι που έχει ως συνέπεια την αντανάκλαση στον «ολικό» χώρο δραστηριοποίησης της εργατικής «σφαίρας.

 Η κινητοποίηση των καθαριστριών λειτουργεί ως «ζωντανό» παράδειγμα για όλη την εργατική τάξη. Ένα άλλο κομβικό-«κρισιακό» σημείο, που ανέδειξε ταυτόχρονα τις εγκάρσιες τομές που έχουν προκληθεί στο κοινωνικό-εργατικό «σώμα», λόγω των συνεπειών και της διαχείρισης της οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης, απετέλεσε η υποψηφιότητα του Κώστα Κουλουρίδη για τον δήμο της Χαλκίδας. Φυσικά, ήταν αναμενόμενο να μην γίνει ιδιαίτερη δημοσιογραφική «μνεία» για την παρουσία και την καθημερινή δραστηριοποίηση του συνδυασμού της «Κινητοποίησης», που με επικεφαλής και μπροστάρη τον Κώστα Κουλουρίδη έθεσε τους όρους της αναδιαμόρφωσης και της ανασυγκρότησης της «τοπικής» εργατικής τάξης. 

 Η συμμετοχή εργαζομένων και ανέργων στο ψηφοδέλτιο καθόρισε και «επικαθόρισε» το διακύβευμα του εκλογικού «παιγνίου» στη Χαλκίδα, ακριβώς διότι έτεινε να ενσωματώσει οργανικά και να αναδείξει τα «καυτά» προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος της μισθωτής εργασίας: Διεύρυνση και ταυτόχρονη ένταση της φτώχειας, αναδιαμόρφωση επί τα χείρω του όλου πλαισίου των εργασιακών σχέσεων, ένταση και «ανακύκλωση» της ανεργίας, απουσία και έλλειψη μίας «ολικής» και επαρκούς συνδικαλιστικής εκπροσώπησης.

 Και η υποψηφιότητα του Κώστα Κουλουρίδη, το άμεσο (αμεσοδημοκρατικό) και συλλογικό πράττειν, κατάφεραν να αρθρώσουν και να συναρθρώσουν τα συμφέροντα του «τοπικού» λαϊκού-εργατικού μπλοκ. Η υποψηφιότητα του ήταν «ολική» διότι κατάφερε να αναχθεί στο σύνολο της εργατικής τάξης, πέρα και πάνω από γεωγραφικούς περιορισμούς. Σε αυτό το πλαίσιο παρέμβασης, ανέδειξε την  υλικότητα και «τοπικότητα» του κυρίαρχου «αυτοδιοικητικού» υποδείγματος, το οποίο μέσω του λόγου και της πρακτική του, εγκιβωτίζεται στο ευρύτερο πλαίσιο των κρατικών προτεραιοτήτων αντλώντας «νομιμοποίηση» και ισχύ μέσω και δια της διαχείρισης των περίφημων κοινοτικών κονδυλίων (βλ. ΕΣΠΑ).

 Και ακριβώς η διαχείριση των κοινοτικών-Ευρωπαϊκών κονδυλίων παρήγε και παράγει τους όρους για την συγκρότηση «νέων» (τοπικών) κοινωνικών συμμαχιών, που έχουν ως αρμό συγκρότησης όχι μία συγκεκριμένη ιδεολογία αλλά την επιδίωξη διαχείρισης κονδυλίων, μία διαδικασία που δύναται να νοηθεί ως αποκρυστάλλωση της «υλικότητας» του κυρίαρχου «αυτοδιοικητικού υποδείγματος». 

 Η υποψηφιότητα του Κώστα Κουλουρίδη κινήθηκε στον αντίποδα αυτής της γενικότερης διαρρύθμισης, αντιστρέφοντας τους όρους και τα νοήματα, αλλάζοντας τους όρους παρέμβασης της «τοπικής» εργατικής τάξης. Επίσης, πολύ σημαντική ήταν  η «ολική» στήριξη που παρείχε στην υποψηφιότητα του Κώστα Κουλουρίδη το δραστήριο Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας, το οποίο υπερέβη πολιτικά, ιδεολογικά και συνδικαλιστικά τον επίσημο και θεσμικό συνδικαλισμό κορυφής.

 Το Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας, στηρίζοντας τον συνδυασμό της «Κινητοποίησης» ήρε τον δομικό πλέον κατακερματισμό της εργατικής τάξης της Χαλκίδας, δείχνοντας σε όλους πως πρέπει να αρθρώνει κινηματική-συνδικαλιστική δράση ένα δραστήριο Εργατικό Κέντρο. Η συνδικαλιστική του παρέμβαση, που νοείται ως βαθύτατα πολιτική, σκιαγράφησε με ενάργεια έναν «ολικό» συνδικαλισμό «από τα κάτω» και των «από κάτω», έναν συνδικαλισμό που επενεργεί αυτόνομα, έχει σαφές ταξικό πρόσημο και ευρίσκεται σε δομική απόκλιση και αποστοίχιση αφενός μεν το συνδικαλιστικό «πράττειν» των συγκυβερνώντων κομμάτων (Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ), αφετέρου δε με την «γραμμή» της «ημικρατικοποίησης» που ακολουθεί ο συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ. (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος). 

 Ο συνδυασμός της «Κινητοποίησης» λειτούργησε ως ο συλλογικός-εργατικός διανοούμενος που κατάφερε να εκφράσει και να συναρθρώσει συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα, αποκρυσταλλώνοντας τα στο πεδίο της πολιτικής-εκλογικής παρέμβασης. Η υποψηφιότητα του Κώστα Κουλουρίδη αποτελεί τομή και ρήξη με το «κρισιακό» Μνημονιακό περιβάλλον, ακριβώς διότι συνέβαλλε στην ανασυγκρότηση της κοινωνικής δομής που λέγεται εργατική τάξη Χαλκίδας. Και εκκινώντας από το ειδικό, έτεινε στο γενικό και στο καθολικό του συνολικού λαϊκού-εργατικού μπλοκ. Το σημερινό κρίσιμο και «κρισιακό» προτσές επιδιώκει την «αποκοπή» της εργατικής σφαίρας από το πεδίο του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι.

 «Οι μελλούμενες πολιτείες θα ξέρουνε καλύτερα τη δουλειά τους. Άμπωνας, Θρανίο, Εφημερίδα και Κλομπ θα δουλέβουν αδερφικά να χωρίζουμε τους πολίτες σε χορτάτους και σε κορόιδα και να ταιριάζουνε τ’ αταίριαστα με την «αρμονία των τάξεων».[1] Η παραπάνω εκπληκτικής εκφραστικής δύναμης περιγραφή  του Βάρναλη από την ‘αληθινή απολογία του Σωκράτη’ σκιαγραφεί με πιστότητα την σημερινή «κρισιακή» κατάσταση.

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στην Εγνατία Οδό

Επόμενο άρθρο

Οι ολετήρες του συστήματος