Μιλούν τα όπλα

Η «Λευκή Βίβλος για την Άμυνα» της ΕΕ κηρύσσει και επίσημα το πέρασμα στην πολεμική οικονομία, με σκοπό να υπερασπιστεί τα μονοπώλιά της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό που οξύνεται, συντρίβοντας παλιές συμφωνίες και συμβιβασμούς.

Το ομολογούν οι ίδιοι, λέγοντας ότι οι αλλαγές στη «διεθνή τάξη» είναι οι μεγαλύτερες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι τώρα πιο ισχυρό από ποτέ.

Μπροστά σ' αυτό και με τη σχέση ΗΠΑ - ΕΕ να κλονίζεται, επιταχύνονται οι σχεδιασμοί για «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ στους εξοπλισμούς, ρίχνοντας ασύλληπτα ποσά στην ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας.

Παράλληλα, η οικονομία των όπλων θα χωνέψει τεράστια κεφάλαια που λιμνάζουν, με στήριξη από τους κρατικούς και τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, για να ξορκίσουν τη νέα καπιταλιστική κρίση που πλανάται πάνω από την οικονομία της ΕΕ. Νέες ευκαιρίες για τα μονοπώλια και νέοι τεράστιοι κίνδυνοι για τους λαούς ανοίγονται μπροστά...

Τα 800 δισ. που θα πέσουν στη χοάνη των εξοπλισμών, θα τα ξοφλήσουν μέχρι τελευταίας δεκάρας οι λαοί, πριν κληθούν να πληρώσουν και με το αίμα τους τη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο στη μοιρασιά της ιμπεριαλιστικής λείας.

Την ίδια ώρα λοιπόν που τα αστικά επιτελεία μιλάνε για «εκεχειρία» στην Ουκρανία και σπέρνουν εφησυχασμό, ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία εξοπλίζονται σαν αστακοί και ετοιμάζονται για κλιμάκωση των συγκρούσεων, που είναι προδιαγεγραμμένη, με φόντο τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το ίδιο και η Κίνα, που δηλώνει «έτοιμη για κάθε είδος πολέμου».

Οι συνέπειες από τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας της ΕΕ είναι καταιγιστικές για τους λαούς. Ήδη στρώνεται το έδαφος για νέες περικοπές στους κρατικούς προϋπολογισμούς που αφορούν και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες.

Εκβιάζουν τον λαό να πληρώσει αδιαμαρτύρητα το κόστος των εξοπλισμών και παρουσιάζουν περίπου ως ...πολυτέλεια σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας ακόμα τα ψίχουλα που δίνει το κράτος για τις κοινωνικές ανάγκες!

Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η προσπάθεια ενσωμάτωσης των εργαζομένων και του λαού που δυναμώνει, παρουσιάζοντας την προετοιμασία για πόλεμο ως ευκαιρία για ανάκαμψη της οικονομίας και νέες θέσεις εργασίας στην πολεμική βιομηχανία, όπου επενδύονται κεφάλαια και από τομείς που βρίσκονται σε σοβαρή υποχώρηση (π.χ. γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία).

«Η ειρήνη κοστίζει» είναι το σλόγκαν τους... Κι αυτό δείχνει ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που τώρα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, είναι συνέχεια της ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Ότι ο πόλεμος έχει τον ίδιο στόχο με την ειρήνη τους: Την υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, όταν οι ανταγωνισμοί οξύνονται και οι παλιοί συμβιβασμοί δεν μπορούν άλλο να σταθούν.

Η ελληνική κυβέρνηση και μαζί της όλα τα συστημικά κόμματα έχουν τεράστιες ευθύνες για όσα ξεδιπλώνονται σε βάρος του λαού.

Οι ίδιοι που απορρίπτουν και συκοφαντούν κάθε λαϊκή διεκδίκηση για αξιοπρεπείς μισθούς, δωρεάν Υγεία, ασφάλεια στις μεταφορές και επικαλούνται τις «αντοχές της οικονομίας», στηρίζουν τη στροφή στην «πολεμική οικονομία» ως στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης, ακόμα και με παράκαμψη της «δημοσιονομικής σταθερότητας», που είναι το ιερό δισκοπότηρο για όλες τις συστημικές δυνάμεις του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις, κανέναν φόβο, απογοήτευση ή εφησυχασμό να μη δείξει ο λαός. Πίσω από τις πολεμικές ιαχές κρύβονται οι τεράστιες αντιθέσεις τους, που προκαλούν ρωγμές ακόμα και μέσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο να χειραγωγήσουν τους λαούς στα πολεμοκάπηλα σχέδια και την αντιλαϊκή πολιτική τους.

Με αγωνιστική πυγμή και αποφασιστικότητα, ο λαός έχει τη δύναμη να τους χαλάσει τα σχέδια. Ο δρόμος για τα δικά του συμφέροντα και τις ανάγκες περνάει μέσα από την ένταση της οργανωμένης πάλης ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο: Την αστική τάξη σε κάθε χώρα και τους διεθνείς συμμάχους της, που προετοιμάζουν νέες εκατόμβες. Από τον κόσμο που φλέγεται διέξοδο μπορούν να δώσουν μόνο οι λαοί, με την πάλη τους για την ανατροπή του καπιταλισμού που σάπισε και την κατάκτηση του πραγματικά νέου, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

• Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψη μας» του «Ριζοσπάστη», 20 Μάρτη 2025

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος (ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ)

Επόμενο άρθρο

Το «κράτος δικαίου» και οι εκτελεσμένοι στις Συκιές Θεσσαλονίκης