Εμάς ποιος θα μας σώσει τελικά … αν όχι εμείς οι ίδιοι, ποιος θα μας κάνει αυτή τη χάρη … μη σπάμε το κεφάλι μας κανείς !

Απορώ, είναι τόσο δύσκολο να δούμε ότι ως τοπική κοινωνία βιώνουμε καθημερινά τις οδυνηρές συνέπειες της υποβάθμισης ;

Και δεν φταίνε μόνο τα γενικά προβλήματα μας ως χώρα … είναι που βάζουμε και εμείς το χεράκι μας … όσο δεν εισρέει νέο χρήμα στην πόλη μας, αυτή μέρα με τη μέρα θα μαραζώνει και θα εκφυλίζεται.

Και από πού μπορεί να εισρεύσει το νέο χρήμα ; Ε δε θέλει και πολύ μυαλό … είτε από την πώληση αγαθών, είτε από την πώληση υπηρεσιών … και όμως έξω από έναν ανέξοδο και ατελέσφορο βερμπαλισμό πάνω στα θέματα της ανάπτυξης, τίποτα δεν συμβαίνει … και οι μέρες περνάνε, περιμένοντας το θαύμα.

Αλλά τα θαύματα ως μεταφυσικές καταστάσεις, δεν συμβαίνουν στην πραγματική ζωή … «συν Αθηνά και χείρα κίνει» φώναξε η αγανακτισμένη Αθηνά στο φουκαρά που πνιγόταν χωρίς να κουνά τα χέρια του, εκλιπαρώντας για τη βοήθειά της … ε ας κουνήσουμε και εμείς κανένα χέρι μπας και σωθούμε.

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι για να βιώσουμε τη χαρά ενός (οικονομικού) «θαύματος» απαιτείται και μια προσωπική συνεισφορά … αν δεν «επενδύσουμε» ας μην περιμένουμε κάποιο κέρδος … εμείς δεν κάνουμε τίποτα από ότι θα έπρεπε, αφήνοντας την ευθύνη της λύσης σε τρίτους … ασπαζόμαστε μια «σωλομόντεια» κατ’ ευφημισμό λύση, που από τη μια δικαιολογεί την δική μας απραξία, από την άλλη μεταφέρει αλλού δικές μας ευθύνες και όλα καλά … εμείς στο χαλαρό και οι ευθύνες αλλού … δε μπορώ να πω … είμαστε πολύ ευφάνταστοι και ωραίοι στο να διώχνουμε από πάνω μας ευθύνες.

Ας δούμε όμως σε ποιες πηγές εισοδήματος μπορούμε να υπολογίζουμε και που εστιάζονται οι δικές μας ευθύνες … η βασική πηγή εισοδήματος μας από πωλήσεις αγαθών προέρχεται από τον πρωτογενή τομέα, αλλά δυστυχώς η δυναμική του εξαντλήθηκε και τώρα παλεύουμε να κρατήσουμε ότι από αυτόν μπορούμε. 

Και ελπίζω να διδαχθήκαμε τουλάχιστον ότι ο μονόπλευρος προσανατολισμός μιας οικονομίας, μπορεί συγκυριακά να αποδίδει σεβαστά κέρδη, αλλά μια «αρρυθμία» στις αγορές, μπορεί να μας ρίξει, όπως και μας έριξε, στα «τάρταρα» … οπότε ας κοιτάμε και συμπληρωματικές επιλογές που μπορούν να εγγυηθούν την εισροή νέου χρήματος.

Που αλλού μπορούμε να στραφούμε λοιπόν ;

Η απάντηση δε θέλει και πολύ σκέψη, στις πωλήσεις υπηρεσιών και συγκεκριμένα στον πολιτισμό … ναι μπορεί ο πολιτισμός να αποτελέσει και ένα δυναμικό αναπτυξιακό άξονα, να αποτελέσει πηγή κερδοφορίας και σημαντικής μάλιστα, αλλά με όρους και προϋποθέσεις και πάντα μέσα από τον πολιτιστικό τουρισμό ... και δεν θα επιχειρηματολογήσω στο σημείο αυτό, θεωρώντας τη θέση αυτή ως αξίωμα.

Δεν ξέρω πόσο αντιληπτό έχει γίνει, αλλά στον πολιτισμό έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια οι μεγαλύτερες επενδύσεις σε κεφάλαια στο νομό μας και όχι άδικα … υπάρχει τόσο μεγάλο και σημαντικό πολιτιστικό απόθεμα, που όχι μόνο δικαιολογεί αυτές τις επενδύσεις, αλλά χωρίς δόση υπερβολής μπορούμε τεκμηριωμένα να ισχυριστούμε ότι είναι και ανεπαρκείς … και το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα … εμείς ως τοπική οικονομία τι κερδίσαμε ;

Μην παιδεύεστε να απαντήσετε, τίποτα … αλλά είναι που τη δυναμική αυτή των επενδύσεων ακυρώνουμε με δικές μας επιλογές … δεν υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός … ο καθένας αισθάνεται ικανός να χαράσσει τη δική του «πολιτική», που κατά τεκμήριο περνώντας μέσα από τι συμπληγάδες βραχυπρόθεσμων εκλογικών οφελών, συνθλίβει όποια αναπτυξιακή προοπτική. 

Και ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό το σχεδιασμό … ασφαλώς ο δήμος … ακροθιγώς εδώ θέλω να ακουμπήσω και στις ευθύνες των αρχαιολογικών υπηρεσιών, που ενώ αριστεύουν στο επιστημονικό τους αντικείμενο, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για το θέμα της διαχείρισης των αρχαιολογικών θησαυρών μας … και πώς να συμβεί διαφορετικά όταν η διαχείρισή του πολιτιστικού αποθέματος ανήκει σε άλλο επιστημονικό πεδίο.

Βέβαια τα ζητήματα αυτά δεν εξαντλούνται με τις εδώ τηλεγραφικές διαπιστώσεις … οπότε υπομονή και θα με υποστείτε ξανά στο επόμενο διάστημα με περισσότερες λεπτομέρειες.

Πριν όμως κλείσω το κομμάτι αυτό μια αναφορά στην ανακοίνωση του δημάρχου, ότι διερευνώνται οι προϋποθέσεις για την ανάδειξη της Βέροιας σε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης … αν και στην παρούσα συγκυρία θεωρώ τη συγκεκριμένη επιλογή ακόμα και ως σκέψη μαξιμαλιστική, εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία.

Θεωρώ όμως ότι και μόνο αυτή η ανακοίνωση αυτοακυρώνει, την επίσημη (;) θέση της δημοτικής αρχής περί πολιτιστικής αυτάρκειας της πόλης … και αυτή η ιστορία περί των δικών μας παιδιών και των «άλλων» πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει … αρκετά πίσω τράβηξε την πόλη μας … ας δοθεί συνέχεια σε ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα, γιατί φαντάζομαι πάνω εκεί θα στηριχθεί η όλη προσπάθεια … εκτός και αν επαναπροσδιοριστεί όλο το πλαίσιο δράσεων και πάμε στη διαδικασία της διεκδίκησης με δικές μας αποκλειστικά παραγωγές, με τα δικά μας παιδιά … αλλά στην περίπτωση αυτή να ρωτήσω … οι τρίτοι που θα προσκληθούν να έρθουν και προσδοκούμε να ανταποκριθούν, θα αποζημιωθούν για τον κόπο και τα έξοδα τους με τα αποκλειστικά δικά μας πολιτιστικά προϊόντα;

Οι όποιες πολιτικές σε όποιο χώρο, απαιτούν ένα σημαντικό χρόνο «ωρίμανσης» … οπότε αν επαναπροσδιοριστεί το όλο πλαίσιο δράσεων μας στην κατεύθυνση των δικών πολιτιστικών προϊόντων, μάλλον θα πρέπει να ξανανοίξουμε αυτή την κουβέντα την επόμενη δεκαετία, έχοντας επενδύσει παράλληλα πολύ μεγάλα ποσά στο σύγχρονο πολιτισμό αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί … αλλά στην περίπτωση αυτή θα αναζητήσουμε και θα αποδώσουμε ευθύνες … δε μπορεί να ακυρώνεται μια ιστορία δεκαετιών στον πολιτισμό της πόλης, επειδή η δική μας κοσμοθεωρία είναι διαφορετική από τα μέχρι τώρα ισχύοντα … δε μπορεί να μένουμε άφωνοι μπας και κακοκαρδίσουμε κάποιον ή κάποιους … εδώ παίζεται το μέλλον μας, για να καταπίνουμε τη γλώσσα μας … και να μη παραβλέπουμε το γεγονός ότι η πόλη μας εκτός από τον πολιτισμό δεν έχει και πολλά άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα, ζώντας στη σκιά της Θεσσαλονίκης.

Και κλείνοντας αναρωτιέμαι … ο δήμαρχος έκανε τον κόπο να μάθει τι γίνεται με τις διεθνείς δράσεις της ΚΕΠΑ πριν να αρχίσει να μιλά για τη Βέροια ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης … τι έγινε ή μάλλον δεν έγινε και δεν γίνεται με το Veria Puppet Festival, το Διεθνές Φεστιβάλ Κιθάρας, το φεστιβάλ «Βέροια Εύηχη Πόλη» που πέρυσι τόλμησε να γίνει και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία και διεθνές, με τη συμμετοχή του Μπρέγκοβιτς, κλπ, κλπ … εκτός και αν έχει στο μυαλό του νέες διεθνείς πρωτοβουλίες … έχει ;

 

Γιάννης Καμπούρης

Βέροια 27 Ιουνίου 2022

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.