Η Ουκρανία, ο Λένιν και η ένταξη της στην ΕΣΣΔ

Με αφορμή τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ουκρανία, μεγάλη προβολή πήρε (και από τα ΜΜΕ της χώρας μας) το γκρέμισμα του αγάλματος του Λένιν στο Κίεβο. Αφορμή όχι μόνο για την συσκότιση των γεγονότων που συμβαίνουν σήμερα στην καπιταλιστική Ουκρανία ( σύγκρουση στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης σχετικά με τις επιλογές της ,για σχέσεις με Ε.Ε ή Ρωσία) αλλά και για άφθονο αντικομμουνισμό.

Διαβάζουμε λοιπόν: « Στην "αποκαθήλωση" του εμβληματικού αγάλματος του Λένιν, στην πλατεία Μπεσαράμπσκια στο Κίεβο, προχώρησε ομάδα ουκρανών αντικυβερνητικών διαδηλωτών που συμμετέχουν στα συλλαλητήρια της Κυριακής ζητώντας την παραίτηση του προέδρου της Βικτόρ Γιανουκόβιτς, που αποφάσισε να μην υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ. Σύμφωνα με το Reuters οι διαδηλωτές διέλυσαν με αξίνες και σφυριά το άγαλμα, σύμβολο της σοβιετικής περιόδου. "Δεν υπάρχει πια ο Λένιν στο Κίεβο!" δήλωσε μέσω Twitter o γραμματέας του κόμματος Ελευθερία Αλεξάντρ Αρονέτς.»  

Φυσικά όλα τα παραπάνω έχουν ως στόχο να συκοφαντήσουν το σοσιαλιστικό παρελθόν της Ουκρανίας, στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ και να εμφανίσουν ουσιαστικά την παρουσία της εκεί ως «προσάρτηση στη Ρωσία», αλλά και ως «κατοχή» της, μέσω της Οκτωβριανής Επανάστασης και του ηγέτη της Β.Ι. Λένιν. Η ιστορική πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική!

Πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση

Στην Ουκρανία υπήρχε από τις αρχές του 20ου αιώνα πλούσια επαναστατική δράση. Να σημειώσουμε ότι το κίνημα εκεί από άποψη ταξικού περιεχομένου συγχωνευόταν με τον επαναστατικό αγώνα του ρώσικου αλλά και των άλλων λαών της Ρώσικης Αυτοκρατορίας κατά του τσαρισμού αλλά και του καπιταλισμού. Αναφέρουμε σκόρπια παραδείγματα: Την πολιτική διαδήλωση στο Χάρκοβο το 1900. Την αγροτική εξέγερση στα 1902 που αγκάλιασε τα κυβερνεία στο Χάρκοβο και την Πολτάβα. Τη συμμετοχή των εργαζόμενων της Ουκρανίας στη γενική απεργία στη Νότια Ρωσία το 1903 και στην επανάσταση του 1905 Την περίοδο της αντίδρασης, 1905-1910 στην Ουκρανία διώκονται οι μπολσεβίκικες οργανώσεις και χιλιάδες κομμουνιστές κλείνονται στις φυλακές και τις εξορίες ή τουφεκίζονται. Να σημειώσουμε ακόμη ότι το 1910 με αφορμή το θάνατο του Λ.Ν. Τολστόι, γίνονται αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο Κίεβο. Πολιτικές απεργίες γίνονται και το 1912 στο Κίεβο, το Νικολάγιεφ και αλλού με αφορμή το αιματοκύλισμα των εργατών στον Λένα. Κατά την περίοδο της (αστικοδημοκρατικής) επανάστασης του Φλεβάρη του 1917 πολιτικές απεργίες γίνονται στο Χάρκοβο, τη Μακέγεφκα και το Αικατερινοσλάβ, ενώ την περίοδο Γενάρη-Φλεβάρη 1917 στην Ουκρανία πραγματοποιούνται πάνω από 50 απεργίες με δεκάδες χιλιάδες απεργούς. Τέλος με τη νίκη (27/2/1917) της επανάστασης στην Πετρούπολη, έχουμε ογκώδεις συγκεντρώσεις σε Κίεβο, Χάρκοβο, Λουγκάνσκ, Νικοάγεφ κ.α Παντού διώκονται οι τσαρικές αρχές και δημιουργούνται Σοβιέτ των εργατών-αγροτών-στρατιωτών.Όπως και στη Ρωσία έτσι και στην Ουκρανία με τη νίκη της αστικοδημοκρατικής εξουσίας επικρατεί η δυαδική εξουσία. Την προσωρινή κυβέρνηση σε τοπικό επίπεδο πέρα από τους μενσεβίκους και εσέρους στήριζε και η αστικο-εθνικιστική οργάνωση «Τσεντράλναγια Ράντα» (Κεντρικό Συμβούλιο- που ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1917 στο Κίεβο).Οι παραπάνω έχουν και την πλειοψηφία στα σοβιέτ που δημιουργήθηκαν. Οι μπολσεβίκοι ήταν αντίθετοι τόσο με την μεγαλοκρατική σωβινιστική πολιτική της Προσωρινής Κυβέρνησης όσο και με την πολιτική της «Τσεντράλναγια Ράντα».(Εδώ να σημειώσουμε ότι αυτή αναγνωρίστηκε τον Ιούνη του 1917 από τον Κερένσκι, ως όργανο της Προσωρινής Κυβέρνησης στην Ουκρανία) Η εθνικιστική αυτή οργάνωση δημιουργεί την περίοδο αυτή και ένοπλα τμήματα π.χ «ελεύθεροι κοζάκοι» από κουλάκους προσπαθώντας να τραβήξει τις λαϊκές μάζες με το σύνθημα της αυτονομίας της Ουκρανίας στα πλαίσια πάντα φυσικά της καπιταλιστικής Ρωσίας. Τα επαναστατικά γεγονότα του Απρίλη του 1917 στη Ρωσία έχουν την επίδραση τους και στην Ουκρανία με κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε μεγάλες πόλεις όπως Οδησσό, Κίεβο, Χάρκοβο, Αικατερινοσλάβ κ.α

Η Οκτωβριανή Επανάσταση

Η νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης, ανταποκρινόταν στους εθνικούς-ταξικούς πόθους όλων των λαών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας μαζί και του Ουκρανικού λαού. Στο 2ο Πανρώσικο Συνέδριο των Σοβιέτ- που όλη η εξουσία σύμφωνα με τη διακήρυξη του πέρασε στα σοβιέτ- η Ουκρανία εκπροσωπήθηκε με 100 αντιπροσώπους. Την περίοδο αυτή οι μπολσεβίκοι της Ουκρανίας εντείνουν τον αγώνα τους για εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας. Στις αρχές Νοέμβρη 1917 στην περιοχή Ντονμπάς (προλεταριακή περιοχή) οι μπολσεβίκοι έχοντας την πλειοψηφία στα σοβιέτ εγκαθιδρύουν τη σοβιετική εξουσία σε μια σειρά πόλεις (Λουγκάνσκ, Μακέγεφκα κ.α). Μετά από σκληρές μάχες στις 29-31 Οκτώβρη 1917, τα στρατεύματα της Προσωρινής Κυβέρνησης νικώνται, όμως την κυβερνητική εξουσία καταλαμβάνει η «Τσεντράλναγια Ράντα» και στις 7 Νοέμβρη εκδίδει Διάταγμα με το οποίο ανακηρύσσει την Ουκρανία «Λαϊκή Δημοκρατία» ενώ προχωρά σε διάλυση των Σοβιέτ και διωγμό των μπολσεβίκων, ενώ αποκατέστησε τις σχέσεις με την Ανταντ και υποστήριξε τη συνέχιση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, παίζοντας συνολικά με τη στάση αυτή ευρύτερα το ρόλο του κέντρου της αντεπανάστασης. Το Δεκέμβρη του 1917 το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της Σοβιετικής Ρωσίας απεύθυνε διάγγελμα στον Ουκρανικό λαό, με το οποίο αφενός αναγνώριζε τα κυριαρχικά του δικαιώματα και αφετέρου απαιτούσε από την εθνικιστική του κυβέρνηση να σταματήσει τον αφοπλισμό των επαναστατικών στρατιωτών όπως και να μην επιτρέψει τη διάβαση από το έδαφος αντεπαναστατικών τμημάτων προς τον Ντον. Η κυβέρνηση απέρριψε τα αιτήματα αυτά. Στο Χάρκοβο στις 11-12 Δεκέμβρη 1917 έγινε το Πανουκρανικό Συνέδριο των Σοβιέτ που ανακήρυξε τη Ουκρανία Σοβιετική Δημοκρατία. Το Συνέδριο αποφάσισε τη σύναψη ομοσπονδιακές σχέσεις με τη Σοβιετική Ρωσία, εξέλεξε την ΚΕΕ των Σοβιέτ Ουκρανίας και στις 17/12 σχημάτισε την πρώτη Σοβιετική Κυβέρνηση της Ουκρανίας. Την περίοδο αυτή έχουμε την πάλη του λαού κατά της αστικής κυβέρνησης της «Τσεντράλναγια Ράντα» που παίρνει ένοπλο χαρακτήρα, ενώ βοήθεια-μετά από πρόσκληση της ουκρανικής σοβιετικής κυβέρνησης- υπάρχει στον αγώνα και από στρατιώτες της Σοβιετικής Ρωσίας. Στις 18/1/1918 σοβιετική εξουσία εγκαθιδρύθηκε στην Οδησσό. Στις 16/1 ξεσπά εξέγερση στο Κίεβο καις τις 26/1 «πέφτει» στα χέρια των επαναστατών και το Κίεβο.

Αντεπανάσταση-Εμφύλιος

Στις 27/1/1918 οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις- εκμεταλλευόμενες το σύμφωνο με την «Τσεντράλναγια Ράντα» (με βάση το οποίο είχε ζητήσει τη στρατιωτική βοήθεια της Γερμανίας κατά τη Σοβιετικής Ρωσίας) άρχισαν τη κατάληψη της Ουκρανίας. Καταλαμβάνουν βασικές πόλεις της Ουκρανίας, ενώ μαζί με τους κατακτητές επιστρέφει και η «Τσεντράλναγια Ράντα» (Μάρτιος) την οποία όμως αφού την χρησιμοποιούν για τους πολιτικούς τους σκοπούς την διαλύουν στα τέλη Απριλίου. Ο πρώην τσαρικός στρατηγός Π. Σκοροπάτσκι, διορίζεται «αταμάνος της Ουκρανίας». Το 10 Συνέδριο του Κ.Κ (μπ.)Ουκρανίας που έγινε στις 5-12 Ιουλίου 1918 ενέκρινε την ίδρυση του Κ.Κ Ουκρανίας ως συστατικού τμήματος του Ενιαίου Ρ.Κ.Κ (μπ) Στις 13/11/1918 η σοβιετική κυβέρνηση καταγγέλλει το σύμφωνο του Μπρεστ και αρχίζει το διώξιμο των κατακτητών στην Ουκρανία με την βοήθεια των ντόπιων επαναστατών. Στα τέλη του 1918 τα στρατεύματα της Ανταντ επεμβαίνουν στην νότια Ουκρανία. Άρχισε ο παρτιζάνικος πόλεμος εναντίον των δυνάμεων εισβολής. Το Γενάρη και Φλεβάρη του 1919 ελευθερώνονται το Χάρκοβο, Πολτάβα κ.α καις τις 5/2/1919 το Κίεβο. Το Απρίλη, μετά και την εξέγερση των πληρωμάτων των πλοίων, απελευθερώνονται η Οδησσός, Σεβαστούπολη, Συμεφρούπολη κ.α Η Σ.Σ.Δ. Ουκρανίας, η Σοβιετική Ρωσία και άλλες Σοβιετικές Δημοκρατίες υπέγραψαν στρατιωτικοπολιτική συμμαχία (Διάταγμα της ΠΚΕΕ της 1ης Ιουλίου 1919) με την οποία ενώθηκαν οι στρατιωτικές δυνάμεις, η λαϊκή οικονομία και τα οικονομικά τους. Την Άνοιξη του 1919 άρχισε η επίθεση των στρατευμάτων των «λευκών» του Ι. Ντενίκιν που κατορθώνουν να καταλάβουν σημαντικό μέρος της Ουκρανίας. Η αντεπίθεση όμως του κόκκινου στρατού το φθινόπωρο έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση τον Δεκέμβρη των μεγάλων πόλεων της Ουκρανίας (μεταξύ αυτών και του Κιέβου), ενώ τον Φλεβάρη του 1920 απελευθερώνεται η Οδησσός, ενώ οι πολεμικές αντιπαραθέσεις λήγουν τον Νοέμβρη του 1920 με την απελευθέρωση της Σεβαστούπολης και του Κερτς.

Ο δρόμος της σοσιαλιστικής άνοιξης για τον λαό της Ουκρανίας είχε ανοίξει με ποταμούς αίματος. Στο αγώνα αυτό είχαν στο πλευρό του και τον ρώσικο λαό που και αυτός έχυσε τα δικά του ποτάμια αίματος. Δεσμοί αίματος λοιπόν, που έγιναν εντονότεροι όταν ο φασιστικός άξονας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προκάλεσε εκατόμβες θανάτων. Στην Ουκρανία να σημειώσουμε ότι οι φασίστες κατέστρεψαν και πυρπόλησαν 714 πόλεις και κωμοπόλεις, 28.00 χωριά, αφήνοντας άστεγους 10.000.000 ανθρώπους, κατέστρεψαν πάνω από 16.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις και άφησαν εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες.

Ο σοσιαλισμός άλλαξε συθέμελα τη μορφή της Ουκρανίας, τη ζωή του λαού της. Η καπιταλιστική παλινόρθωση την πήγε όπως όλα δείχνουν πολλά χρόνια πίσω. Στη στρέβλωση αυτής της ιστορικής μνήμης στοχεύουν και οι σημερινοί κυβερνήτες της. Οι μεν σημερινοί «κυβερνητικοί» για αναπτύξουν σχέση με τη Ρωσία, που όμως σήμερα είναι καπιταλιστική και δεν έχει καμία σχέση με την ΕΣΣΔ της οποία αναπόσπαστο μέλος ήταν η Ουκρανία. Οι δε «αντικυβερνητικοί» συκοφαντώντας το σοσιαλιστικό παρελθόν, και προσπαθώντας να αναπτύξουν «αντιρώσικα» αντανακλαστικά. Και οι δύο αξίζουν την περιφρόνηση του Ουκρανικού λαού, αλλά και όλων εμάς που συνεχίζουμε να παλεύουμε για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

(Πρωτοδημοσιεύτηκε στο xatzikostas.gr)

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Αυτοδιοικητικές εκλογές εν μέσω μνημονίων και ¨Καλλικράτη¨

Επόμενο άρθρο

“ Mercedes-Benz über alles ”, πάνω απ΄ τα «ιερά» και τα «όσια»! Αιδώς Αργείοι !