«Φαβέλες» με άρωμα-…δυσοσμία εκλογών

Με αφορμή τη μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου, παρακολουθούμε εκτενή ρεπορτάζ για τις μεγάλες αντιφάσεις στο βιοτικό επίπεδο της Βραζιλιάνικης κοινωνίας. Εικόνες από τις «φαβέλες» των μεγαλουπόλεων της Βραζιλίας παρελαύνουν στους δέκτες των τηλεοράσεών μας και καταμαρτυρούν την εξαθλίωση που βιώνουν εκεί οι κάτοικοι. Εικόνες που μας προκαλούν δυσάρεστη έκπληξη και ταυτόχρονα οίκτο για τους συνανθρώπους μας της μακρινής από εμάς ηπείρου.

 Αναρωτιέμαι όμως, είναι στ’ αλήθεια τόσο ξένες αυτές οι εικόνες για εμάς; Με ανακούφιση σπεύδουμε να οικτίρουμε τους κατοίκους στις μακρινές φαβέλες. Είναι όμως πράγματι τόσο επιλεκτική η συναισθηματική μας μνήμη;

 Μία βόλτα μόλις στην είσοδο της πόλης μας από την περιοχή του Εργοχωρίου και λίγα μόλις χιλιόμετρα στο χωριό της Κουλούρας, οι αθίγγανοι κάτοικοι των δύο περιοχών, δεν έχουν κυριολεκτικά να «ζηλέψουν « τίποτα από τις φαβέλες της Βραζιλίας.

«Σπίτια»- παραπήγματα δίχως ρεύμα και νερό, άνθρωποι, παιδιά, σκουπίδια και λιμνάζοντα ύδατα, ασθένειες και μικρόβια, όλοι μαζί.

Η ανθρώπινη εξαθλίωση δίπλα μας, στην πόλη μας, στα χωριά μας.

 Αυτό όμως που κυρίως καταμαρτυρά αυτή η κατάσταση, είναι η εξαθλίωση του πολιτικού βίου του τόπου μας. Δεν είναι δυνατό να ασκούμε κριτική «ελαφρά τη καρδία» στους Λατινοαμερικάνους πολιτικούς για τη διαιώνιση αυτής της αθλιότητας και να ανεχόμαστε την απραξία των τοπικών αρχών για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των συμπολιτών μας.

 Ή μήπως δεν είναι συμπολίτες μας, επειδή είναι αθίγγανοι;

Καθίστανται όμως συμπολίτες μας, ή ακόμα πιο σωστά καθίστανται ψηφοφόροι, κάθε φορά που λαμβάνουν χώρα εκλογικές διαδικασίες για την ανάδειξη των τοπικών αρχόντων.

Είναι οι ψηφοφόροι του «πενηντάρικου» ή ακόμα και του «εικοσάρικου», που διασφαλίζουν τη νίκη στους έμπειρους- επαγγελματίες πολιτικούς. Όποιος πολιτικός επιλέγει να μη διατηρήσει αυτή τη θλιβερή για το πολίτευμά μας, και άκρως προσβλητική για τους συνανθρώπους μας, τακτική με τη ρητή και ενσυνείδητη άρνησή του να «εξαγοράσει» τις ψήφους τους, γνωρίζει εκ των προτέρων ότι περίπου 1.500 ψήφοι θα διοχετευθούν εκεί όπου θα αποτιμηθεί και θα εκτιμηθεί η αξία εκάστης ψήφου σε λίγα μόλις δεκάδες ευρώ.

 Όταν αυτά διαδραματίζονται στη γειτονιά μας, φρονώ ότι δε δικαιούμαστε να εκφέρουμε επικριτική άποψη για την πολιτική αδιαφορία άλλων κρατών.

 Η σιωπή μας και η ανοχή μας, συνιστά συναίνεση σ’ αυτήν την πολιτική αδιαφορία που  υποκρύπτει εμμέσως πλην σαφώς πολιτική σκοπιμότητα. Όσο μεγαλύτερη η εξαθλίωση, τόσο μεγαλύτερη η εξάρτηση αυτών των ανθρώπων από το οιοδήποτε «φθηνό» τίμημα τους προσφέρεται έναντι της ψήφου τους.

 Αδυνατώ να πεισθώ ότι δεν είναι δυνατή  η εύρεση λύσης στο πρόβλημα των καταυλισμών των αθίγγανων. Η έλλειψη της πολιτικής βούλησης για μία οριστική λύση, είναι προφανώς άρρηκτα συνδεδεμένη με τον έλεγχο και τη χαλιναγώγηση των συγκεκριμένων «εύκολων» ψήφων.

 Βεβαίως, αντιλαμβάνομαι ότι ένα τέτοιου είδους πολιτικό εγχείρημα ενέχει ενδεχομένως μεγάλες δυσκολίες νομικής και τεχνικής φύσεως, όμως οι τοπικοί άρχοντες εκλέγονται για να ασκήσουν εξουσία και στα δύσκολα, προικισμένοι άλλωστε με την εντολή και την εξουσιοδότηση από την πλειοψηφία, ταυτόχρονα όμως και υπόλογοι τόσο για τις πράξεις τους όσο και για τις παραλείψεις τους. Εξάλλου, είναι κοινώς γνωστό ότι τα αδικήματα τελούνται και δια της παραλείψεως.

 Η ανοχή, όμως, ημών των πολιτών στις συνεχείς πολιτικές παραλείψεις και στη σκόπιμη μη λήψη πολιτικών αποφάσεων, πόσο συνυπεύθυνους μας καθιστά στη διάπραξη οποιονδήποτε πολιτικών αδικημάτων- αδικιών εις βάρος μερίδας συμπολιτών μας.

Οι απαντήσεις πολλές και υποκειμενικές.

Η σοκαριστική πραγματική κατάσταση, η μόνη αντικειμενική αλήθεια.

 Πόπη Δεμερτζίδου- Παπαγιάννη

Δικηγόρος 

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Για την κατάσταση στο Ιράκ

Επόμενο άρθρο

Ο «από τα κάτω» συνδικαλισμός. Όψεις της παρέμβασης του εργατικού Κέντρου Εύβοιας