Το «Σύμφωνο Συμβίωσης» και ο αποπροσανατολισμός

Σε μια περίοδο που τσακίζονται στην κυριολεξία τα κοινωνικά, ασφαλιστικά, μισθολογικά δικαιώματα των πολλών, η κυβέρνηση έφερε και ψήφισε με κόμματα της αντιπολίτευσης το περίφημο Σύμφωνο Συμβίωσης. Το Σύμφωνο Συμβίωσης ψήφισαν επί της αρχής ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων και ένα τμήμα των βουλευτών της ΝΔ η οποία είχε αποφασίσει ψήφο «κατά συνείδηση». Κατά ψήφισε η Χρυσή Αυγή, ενώ από τους Ανεξάρτητους Έλληνες διαφοροποιήθηκαν οι Ελ. Κουντουρά, Θ. Παπαχριστόπουλος, και Κ. Ζουράρις που ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου παρά την διαφορετική θέση των ΑΝΕΛ που είχαν ταχθεί κατά του νομοσχεδίου. Κατά του νομοσχεδίου ψήφισε το ΚΚΕ. Έγινε προφανές ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το Σύμφωνο Συμβίωσης για να καθαγιάσει τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός   Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη Βουλή και αναφερόμενος στο νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Συμβίωσης έκανε λόγο για «σημαντική μέρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα» και ευχήθηκε να ψηφιστεί με ευρεία πλειοψηφία.«Σήμερα κλείνει ένας κύκλος οπισθοδρόμησης και ανοίγει ένας νέος κύκλος ισονομίας, αξιοπρέπειας και σεβασμού στην διαφορετικότητα» είπε. Παράλληλα, έκανε λόγο για «μεγάλη νίκη των δημοκρατικών δικαιωμάτων», όταν τα μέτρα της κυβέρνησης τσακίζουν ό,τι έχει απομείνει από τα λαϊκά δικαιώματα και γενικά συνθλίβουν τη ζωή του λαού. 

Να θυμίσουμε όμως σε όλους αυτούς τους «προοδευτικούς», που ενώ μιλούν για ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, την ίδια στιγμή με άνεση ψηφίζουν νόμους που τσακίζουν εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, στηρίζουν τη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και επεμβάσεις. Είναι άραγε συντηρητική η άποψη που θεωρεί ότι δεν μπορεί μια ατομική υπόθεση, όπως είναι μια συμβίωση με βάση τις σεξουαλικές προτιμήσεις, να ανάγεται σε οικογένεια; Είναι άραγε συντηρητισμός η θέση ότι δεν μπορεί να διαμορφώνεται στα παιδιά παραποιημένη αντίληψη της βιολογικής σχέσης άνδρα - γυναίκας; Μια σχέση που πηγάζει από τη φυσιολογία του ανθρώπινου είδους και είναι απαραίτητη για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού; Μια σχέση που δεν μπορεί να αλλοιώνεται από τα βιώματα του παιδιού, όπως αντικειμενικά θα συμβεί μεγαλώνοντας σε μια συμβίωση με ομόφυλους «γονείς»;Τι σχέση έχει, άραγε, αυτή η θέση με τις απόψεις που διατυπώνουν κατά καιρούς εκπρόσωποι ακραίων συντηρητικών κύκλων, παράγοντες της Εκκλησίας κ.λπ. Τι σχέση έχει αυτή η θέση με φαινόμενα ρατσισμού και διακρίσεων με βάση τις σεξουαλικές προτιμήσεις;

Και κάτι ακόμη: Οταν, η κυβέρνηση, μια ιδιωτική υπόθεση επιδιώκει στο πλαίσιο αυτού του νομοθετικού πλαισίου να την ανάγει, την αναγορεύει σε οικογένεια, κατά τη γνώμη μας, ανοίγει το δρόμο και για την υιοθεσία παιδιών ή την απόκτηση παιδιών με άλλο τρόπο. Και στη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών, αντικειμενικά το παιδί έχει παραποιημένη αντίληψη αυτής της βιολογικής σχέσης, αλλοιώνεται από τα βιώματά του. Το ανδρικό - πατρικό και το γυναικείο - μητρικό πρότυπο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, που πηγάζουν από τη φυσιολογία του ανθρώπινου είδους και είναι απαραίτητα για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.Και αυτή η αντικειμενική πραγματικότητα δεν ανατρέπεται ούτε στην περίπτωση του ομόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού, ούτε από το γεγονός ότι στον ετερόφυλο γάμο υπάρχουν προβλήματα βίας κι άλλα υποπροϊόντα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Σε αυτή τη βάση, παρήχθησαν κι οι ανισοτιμίες των δύο φύλων και οι καταπιεστικές συμπεριφορές του άντρα προς τη γυναίκα και πολλά άλλα.Ούτε προκύπτει από επιστημονικά τεκμηριωμένες σύγχρονες έρευνες πώς προκύπτει ο σεξουαλικός προσανατολισμός προς το ίδιο φύλο. Σε μεγάλο βαθμό, έχει τις ρίζες του σε χρόνια κοινωνικά προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, στα βιώματα των παιδιών μέσα στην οικογένεια, στο ευρύτερο οικογενειακό, φιλικό, σχολικό περιβάλλον, στην ενδοοικογενειακή βία. Συνεπώς, δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως αποκλειστικά ατομική απόφαση, ανεξάρτητα από τον κοινωνικό περίγυρο.

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Τα μέτρα είναι εδώ. Πώς αντιδράσουμε;

Επόμενο άρθρο

Λίγες σκέψεις αντί ευχών…