Αισθανόμενη προφανώς σαν στο σπίτι της και στο ...στοιχείο της, σε μια συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τον νέο άθλιο κανονισμό της ΕΕ σχετικά με τις απελάσεις, η ακροδεξιά Λατινοπούλου ξεστόμισε ένα ρατσιστικό παραλήρημα - μνημείο μισανθρωπισμού. Ανάμεσα σε άλλα, κάλεσε την ΕΕ να επισπεύσει τις μαζικές συλλήψεις και απελάσεις, αφού πρ... Περισσότερα
ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σπεύδει να «επαναφέρει την εμπιστοσύνη» στο σάπιο σύστημα
από Η Άλλη Άποψη
Με θέμα«το κράτος δικαίου, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία»πραγματοποιήθηκε χτες το βράδυ εκδήλωση του Ινστιτούτου Αλ. Τσίπρα, σε μια συγκυρία κατά την οποία οι αστικές πολιτικές δυνάμεις σπεύδουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα απέναντι στη λαϊκή οργή που πυροδοτεί το έγκλημα των Τεμπών, με δεδομένη την εμπλοκή όλων τους στην υλοποίηση της πολιτικής που οδήγησε στο έγκλημα, και με την αγωνία για το πώς «θα αλλάξει το κλίμα της γενικευμένης αναξιοπιστίας στους θεσμούς» της αστικής δημοκρατίας, στο ταξικό κράτος δηλαδή που τσακίζει τον λαό για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Γι' αυτόν τον σκοπό ο Τσίπρας ανέσυρε όλα τα μπαγιάτικα κόλπα περί «αυταρχικών κυβερνήσεων» και «πρακτικών», σαν τον μπαμπούλα απέναντι στον οποίο οφείλουν να συσπειρωθούν οι δήθεν «προοδευτικές» δυνάμεις σωτηρίας του συστήματος, ενώ πρόκειται για τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος.
Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του στους μετανάστες και στις επιθέσεις που δέχονται από την ακροδεξιά, ενώ η κυβέρνησή του και στη συνέχεια αυτή της ΝΔ αντιμετώπισαν το Μεταναστευτικό στήνοντας στρατόπεδα στα νησιά, κρατώντας εγκλωβισμένους χιλιάδες ανθρώπους, ομήρους της αντιμεταναστευτικής στρατηγικής της ΕΕ. Επίσης η αναφορά του στον Τραμπ, τον οποίο ο ίδιος χαρακτήριζε κάποτε «διαβολικά καλό» και συνομολογούσε μαζί του τη μετατροπή της χώρας μας σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση. Επιστράτευσε ακόμα αστειότητες περί κινδύνου να επικρατήσει το «δίκαιο του ισχυρού» και «η δημοκρατία και η δικαιοσύνη να καταληφθούν από ολιγάρχες και μεγάλα συμφέροντα», προσποιούμενος ότι δεν γνωρίζει πως αυτή είναι η πραγματικότητα του καπιταλισμού, που η κυβέρνησή του υπηρέτησε, φροντίζοντας για το δίκιο του ισχυρού. Τα ίδια και για τις παρακολουθήσεις, με τον ίδιο και την κυβέρνησή του να έχουν υπογράψει όλη την αντιδραστική νομοθεσία της ΕΕ, με τα περί «διαχρονικών παθογενειών» της ταξικής Δικαιοσύνης και με «απόστημα στην ηγεσία της», της οποίας «ο ομφάλιος λώρος με την εκτελεστική εξουσία πρέπει να κοπεί», ξεχνώντας βολικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε τον διορισμό αυτής της ηγεσίας από την εκάστοτε κυβέρνηση, απορρίπτοντας την πρόταση που μόνο το ΚΚΕ κατέθεσε για εκλογή της.
Ερχόμενος στην υπόθεση των Τεμπών, έκανε λόγο για «καθεστωτική αδιαφορία» και συγκάλυψη από την κυβέρνηση επειδή πλησίαζαν τότε οι εκλογές, λέγοντας: «Αν γίνονταν τότε γνωστά όσα έχουν αποκαλυφθεί σήμερα (...) η αναζήτηση ευθυνών δεν θα διαχεόταν στις διαχρονικές ανεπάρκειες του κράτους και του πολιτικού συστήματος, αλλά στις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης».
Μάλιστα τόλμησε να υποδείξει τις μεγάλες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη σαν κινητοποίηση υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας, αλλοιώνοντας και φέρνοντας στα μέτρα των απολογητών του συστήματος την κραυγή εκατοντάδων χιλιάδων σε όλη τη χώρα για αποκάλυψη της αλήθειας και τιμωρία των ενόχων, που στην πραγματικότητα προϋποθέτει σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης και όσους το υπηρετούν.
Η αγωνία εξάλλου μην τυχόν και η λαϊκή δυσαρέσκεια «φτάσει στο κόκαλο», στο καπιταλιστικό κέρδος που «στερεί το οξυγόνο» από τις λαϊκές ανάγκες, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που το υπηρετούν, έβγαλε μάτι όταν ο Τσίπρας διερωτήθηκε «ποιος θα αλλάξει το κλίμα της γενικευμένης αναξιοπιστίας στους θεσμούς της δημοκρατίας μας», κραδαίνοντας τον μπαμπούλα της ακροδεξιάς που γεννάει το σύστημά τους, για να βγάλει από τη φορμόλη τα περί «προοδευτικών μετώπων» υπεράσπισης του αστικού συστήματος. Κάλεσε εξάλλου όλες τις δυνάμεις της σάπιας σοσιαλδημοκρατίας να απαντήσουν αν «μπορούν να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη; Μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα επουλώσει τις πληγές της δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, όταν δεν μπορούν να συμφωνήσουν ακόμα και για έναν κοινό βηματισμό μέσα στο κοινοβούλιο;», προειδοποιώντας τους ότι «αν δεν υπάρξει έγκαιρη και πειστική απάντηση, που θα λάβει υπόψη τις διεργασίες και τις αντιδράσεις της κοινωνίας, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν μέρος του προβλήματος και εκείνοι που εκ των πραγμάτων οφείλουν να είναι μέρος της λύσης» για το καπιταλιστικό σύστημα και την εξουσία του.