Πρόκειται για μία σημαντική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας που όμως πλευρές της χρόνια τώρα δεν έχουν φωτιστεί. Κάνουμε λόγο για την καθοριστική στάση της τότε ΕΣΣΔ που όμως «σκεπάστηκε» όλα τα επόμενα χρόνια από την ιστοριογραφία των νικητών του εμφυλίου. Το ίδιο και η στάση τότε του ΚΚΕ αλλά και το ΕΑΜ. Το σημερινό αφιέρωμα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο Τύπο της εποχής. Κομβικό σημείο για την εξέλιξη της ένωσης των Δωδεκανήσων με τη Ελλάδα έπαιξε η ομόφωνη απόφαση των υπουργών εξωτερικών των τεσσάρων τότε μεγάλων δυνάμεων (ΕΣΣΔ_ΗΠΑ-Αγγλία-Γαλλία)  στο Παρίσι στις 27/6/1946 μετά από πρόταση του Μολότωφ. Να σημειώσουμε ότι η διάσκεψη αυτή ασχολήθηκε με ακανθώδη ζητήματα του μεταπολεμικού κόσμου. Oι εργασίες διεξήχθησαν σε δύο φάσεις: H πρώτη 25 Aπριλίου έως 16 Mαΐου και η δεύτερη 15 Iουνίου έως 4 Iουλίου. Να υπογραμμίσουμε ότι το 1946 ήταν ο χρόνος που ξεκαθαρίζονταν οι εκκρεμότητες του B' Παγκοσμίου πολέμου. Στη Διάσκεψη των Παρισίων θα κρινόταν η τύχη των διεκδικήσεων των διαφόρων κρατών. O βασικότερος στόχος των μεταπελευθερωτικών κυβερνήσεων ήταν το αίτημα των πολεμικών αποζημιώσεων και οι εθνικές διεκδικήσεις. Έτσι για παράδειγμα στις 25 Απριλίου 1946 συνήλθε στο Παρίσι το συμβούλιο των Yπουργών των Eξωτερικών των "τεσσάρων" για να καταρτίσουν τα σχέδια των συνθηκών ειρήνης με την Iταλία, Bουλγαρία, Pουμανία, Ουγγαρία, Φιλανδία και Aυστρία. Ας δούμε όμως την απόφαση της συνδιάσκεψης, τη στάση της ΕΣΣΔ και του ΚΚΕ, ΕΑΜ μέσα από ντοκουμέντα της εποχής:

Ορισμένοι σταθμοί στη ιστορία των Δωδεκανήσων:

5 Μαϊου 1912: Η παράδοση των Τούρκων στην Ψίνθο.Οι Ιταλοί, με επικεφαλής τον αντιστράτηγο Giovanni Ameglio, καταλαμβάνουν την πόλη της Ρόδου, και μέχρι τις 20 Μαϊου και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, εκτός του ακριτικού Καστελλορίζου. Αρχίζει έτσι η πρώτη περίοδος της Ιταλοκρατίας, η περίοδος της πολεμικής κατοχής των νησιών.

- 18 Οκτωβρίου 1912: Υπογράφεται σύμφωνο ειρήνης μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας στο Ouchy της Λωζάνης, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία αναγνωρίζει την ιταλική κυριαρχία στη Λιβύη ενώ η Ιταλία δεσμεύεται να επιστρέψει στην Τουρκία τα Δωδεκάνησα.

16 Ιουλίου 1919: Υπογράφεται στο Παρίσι η συμφωνία Τιττόνι-Βενιζέλου που ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τα δωδεκανησιακά αιτήματα. Η Ιταλία, με βάση την παραπάνω συμφωνία, παραχωρεί στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, εκτός της Ρόδου, που θα παραμείνει για 5 χρόνια ακόμα υπό ιταλική κυριαρχία, μέχρι να αποφασίσουν, με δημοψήφισμα, οι κάτοικοί της.

-28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920: Υπογράφεται από τον πρωθυπουργό, Ελευθέριο Βενιζέλο, η συνθήκη των Σεβρών, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας κάθε δικαιώματος και τίτλου επί των νήσων του Αιγαίου, (Δωδεκάνησα) ενώ, με άλλη συνθήκη, την ίδια ημέρα, η Ιταλία παραιτείται, υπέρ της Ελλάδας, όλων των δικαιωμάτων και των τίτλων της επί των κατεχομένων υπ’ αυτής νήσων του Αιγαίου.

- 8 Σεπτεμβρίου 1922: Η Ιταλία, επωφελούμενη από την αρνητική εξέλιξη των γεγονότων για την Ελλάδα κηρύσσει δια του υπουργού των Εξωτερικών της, Carlo Sforza, έκπτωτες τις ειδικές συμφωνίες με την Ελλάδα για τα Δωδεκάνησα.

-8 Σεπτεμβρίου 1943: Η πτώση του Mussolini στις 25 Ιουλίου 1943 κι η συνθηκολόγηση του νέου πρωθυπουργού Pietro Badoglio στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, γνωστή και ως Armistizio, σηματοδοτεί δραματικές εξελίξεις στα Δωδεκάνησα. Τη διοίκηση της Δωδεκανήσου αναλαμβάνει ο Γερμανός στρατηγός Ulrich Kleeman. Αρχίζει η περίοδος της γερμανοκρατίας στα Δωδεκάνησα.

-6 Αυγούστου 1923: Η Ιταλία, προσαρτά, επίσημα πλέον, τα Δωδεκάνησα. Αρχίζει η δεύτερη περίοδος της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα, με κυβερνήτη, τον Ιταλό γερουσιαστή και πληρεξούσιο υπουργό, Mario Lago.

-22 Νοεμβρίου 1936: Στρατιωτικός και πολιτικός κυβερνήτης των νησιών, στη θέση του Mario Lago, αναλαμβάνει ο Cesare Maria De Vecchi, υπουργός παιδείας, ένας από τους τετράρχες του φασισμού και πρώην κυβερνήτης της Σομαλίας.

-8 Μαϊου 1945: Ο νέος αρχηγός των γερμανικών Δυνάμεων κατοχής στρατηγός Wagener υπογράφει στη Σύμη το πρωτόκολλο της χωρίς όρους παράδοσης της Δωδεκανήσου στους Βρετανούς.

-9 Μαϊου 1945: Αγγλικές δυνάμεις με τμήματα ινδικών ταγμάτων και άνδρες του Ιερού Λόχου αποβιβάζονται στη Ρόδο. Ο λαός της πόλης και των χωριών, κρατώντας ελληνικές σημαίες, τους επιφυλάσσει αποθεωτική υποδοχή. Γίνεται αμέσως η εγκατάσταση των νέων αρχών. Αρχίζει η περίοδος της αγγλοκρατίας στα Δωδεκάνησα.

-27 Ιουνίου 1946: Στο Παρίσι και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων, αποφασίζεται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του με την Ελλάδα

-10 Φεβρουαρίου 1947: Υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες.

-31 Μαρτίου 1947: Στις 31 Μαρτίου 1947 ο Βρετανός διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κατοχής Δωδεκανήσου ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, παραδίδει τη Στρατιωτική Βρετανική Διοίκηση στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου.

-9 Ιανουαρίου 1948: Με τον υπ’ αριθμ. 518 νόμο της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων ορίζεται: «Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Σύμη, Κως, Λέρος, Τήλος και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, προσαρτώνται εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947».

Με το νόμο αυτό, που αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα, τερματίζεται το μεταβατικό στάδιο της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης. Η 7η Μαρτίου 1948, ορίζεται ως ημέρα της πανηγυρικής τυπικής ενσωμάτωσης.

1.Η στάση αρχών της ΕΣΣΔ

Την περίοδο εκείνη έγινε συνειδητή προσπάθεια από τα ΜΜΕ της Ελλάδας, διεθνή, αλλά και από την τότε κυβέρνηση να συκοφαντηθεί η στάση αρχών της τότε ΕΣΣΔ απέναντι στο ζήτημα των Δωδεκανήσων. Να παρουσιαστεί δήθεν ότι η ΕΣΣΔ ήταν αρνητική στην ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα, στη διεκδίκηση από μέρους της στρατιωτικών βάσεων κ.α Και όλα αυτά δεμένα με την πολιτική-οικονομική κατάσταση της χώρας με τους διωγμούς σε βάρος κομμουνιστών και αγωνιστών της αντίστασης και με τη χώρα να πηγαίνει μετά τις «εκλογές του Μάρτιου 1946» σε δημοψήφισμα για το πολιτειακό τον Σεπτέμβρη. . Χαρακτηριστικές άλλωστε είναι κάποιες ειδήσεις που διαβάζουμε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στο φύλλο της 28.6.1946, όπου βέβαια κυριαρχούσε η είδηση για την απόφαση ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων. Ο τότε υπουργός παιδείας κ. Ροντήρης έκανε λόγο για "γνωστή αντεθνική δράση" δύο σπουδαίων ηθοποιών του ελληνικού θεάτρου, της Κατίνας Παξινού και του Αλέξανδρου Μινωτή, χαρακτηρίζοντας "απαράδεκτη" τη συμμετοχή τους στο θίασο του Εθνικού Θεάτρου, που εκείνο το διάστημα περιόδευε στην Αμερική. Στο ίδιο φύλλο δημοσιευόταν η είδηση για επίθεση των ανταρτών και συμπλοκή στην περιοχή του Δομοκού με τις πρώτες πληροφορίες να κάνουν λόγο για 15 νεκρούς χωροφύλακες, ενώ σε μια άλλη είδηση της ημέρας μαθαίνουμε ότι το Εθνικό Συμβούλιο Δωσιλόγων απάλλαξε τον στρατηγό - και πρώην δικτάτορα - Θεόδωρο Πάγκαλο (παππού του σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης) από την κατηγορία για υποτιθέμενη επιστολή θαυμασμού που φερόταν να είχε στείλει προς τον ιταλό δικτάτορα Μουσολίνι…

 Όμως η πραγματικότητα γρήγορα τους διέψευσε.

 - Σε ανταπόκριση του πρακτορείο «ΤΑΣΣ» (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 298/6) με τίτλο « Τα γεγονότα διέψευσαν όλη τη σκόπιμη αντισοβιετική προπαγάνδα» αναφέρονται τα εξής: « Η διάσκεψη στη χθεσινή της συνεδρίαση υπό την προεδρία του Μολότωφ ‘έλυσε το ζήτημα των Δωδεκανήσων.Τα νησιά αυτά που κατοικούνται από Έλληνες έμειναν από χρόνια εντελώς παράνομα από τη Ιταλική κατοχή.Γι’αυτό αποφασίστηκε να δοθούν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα αλλά προηγούμενα να αφοπλιστούν και να διατηρούν αφοπλισμένα.Ο αγγλικός και γαλλικός τύπος επί ημέρες διέδιδε κάθε λογής παραμύθια σχετικά με τη θέση της σοβιετικής αντιπροσωπείας πάνω στο ζήτημα των Δωδεκανήσων. Απέδιδαν στη Σοβιετική Ένωση ψευδείς διεκδικήσεις πάνω σε Ελληνικά εδάφη κι ένα σωρό άλλα μυθεύματα. Οι εφευρέσεις αυτές αποκαλύφθηκε για μια ακόμη φορά πως δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αντισοβιετική προπαγάνδα».   

-Σε ανταπόκριση του Βάσω Γεωργίου (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 29/6) από το Παρίσι, μέλος της σοβιετικής αντιπροσωπείας δηλώνει: «Θέμα Δωδεκανήσου δεν υπήρχε στη χθεσινή ημερήσια διάταξη. Ύστερα από πρόταση του Μολότωφ ρυθμίστηκε προς όφελος της Γαλλίας το ζήτημα  των Ιταλογαλλικών συνόρων θέμα που επίσης δεν αναγραφόταν στην ημερήσια διάταξη. Μετά τη ρύθμιση του ζητήματος αυτού ο κ. Μπερνς (σ.σ υπουργός εξωτερικώς ΗΠΑ) πρότεινε να συζητηθεί το Δωδεκανησιακό. Ο Μολότωφ συμφώνησε αμέσως και δήλωσε ότι τα Δωδεκάνησα είναι ελληνικά και πρέπει να αποδοθούν στην Ελλάδα υπό τον όρο του αφοπλισμού τους. Η πρόταση του Μολότωφ έγινε ομόφωνα δεκτή –αυτό επεξήγησε ο συνομιλητής μου-αποδεικνύει ότι όσα γράφτηκαν σε μερίδα του γαλλικού και ξένου τύπου ότι η Σοβιετική Ένωση θα ζητούσε στρατιωτικές βάσεις στα Δωδεκάνησα αποτελούν εκδηλώσεις της νοσηρής φαντασίας των αντισοβιετικών προπαγανδιστών».

Σε ανταπόκριση από το Λονδίνο (29/6-Θ. Δογάνης) και με τίτλο «Ψυχρολουσία για τον αγγλικό τύπο η ομόφωνη απόφαση για τα Δωδεκάνησα» αναφέρονται τα εξής: «Αφού ο βρετανικός τύπος σε όλους τους τόνους συκοφαντούσε τη Σοβιετική Ένωση ότι θα αντιδρούσε στην απόδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα σήμερα αναφέρει ξερά την ομόφωνη απόφαση της Διάσκεψης του Παρισιού που κατοχυρώνει τα Δωδεκάνησα στην πατρίδα μας. Οι «Ταιμς» πάντως ομολογούν ότι ο Μολότωφ δέχτηκε ανεπιφύλακτα και χωρίς συζήτηση την απόδοση των Δωδεκανήσων. Ετσι για μια άλλη φορά πέφτει ένα ακόμη συκοφαντικό αντισοβιετικό οικοδόμημα σαν χάρτινος πύργος., ενώ αντίθετα η αντίδραση των Αγγλομαερικανών για την καταβολή των Ιταλικών επανορθώσεων  στην Ελλάδα που από την αρχή υποστήριζε η Σοβιετική Ένωση παραμένει γεγονός αδιαμφισβήτητο» .

Θυμάται σχετικά ο Tζ. Mπέρνς:

"... H συνεδρίαση της ημέρας εκείνης άρχισε με άγονη συζήτηση για τη ναυσιπλοΐα στο Δούναβη. O Mολότωφ επέμενε ότι η πλωτή αυτή οδός έπρεπε να παραμείνει υπό τον έλεγχο των παρακτίων κρατών, δηλ. της Σοβιετικής Ένωσης. Kατόπιν συζητήθηκαν διάφορα δευτερεύοντα θέματα και περιέργως οι σοβιετικοί συνεφώνησαν για τις οικονομικές διατάξεις των σχεδίων ειρήνης με τη Pουμανία.

Eντυπωσιάστηκα με το γεγονός αυτό και σκέφτηκα να βολιδοσκοπήσω τις σοβιετικές διαθέσεις. Γι' αυτό μεταξύ σοβαρού και αστείου είπα στο Mολότωφ:

- H συνεδρίαση θα τελειώσει καλά, αν διεκανονίζετο και το θέμα της Δωδεκανήσου. H έκπληξη όλων μας υπήρξε μεγάλη όταν ακούσαμε τον Mολότωφ να απαντά:

- H σοβιετική αντιπροσωπεία δεν έχει αντίρρηση. O Mπέβιν δεν μπορούσε να πιστέψει και ρώτησε: -Δηλαδή κ. Mολότωφ θέλετε να πείτε ότι συμφωνείτε να δοθούν τα Δωδεκάνησα στην Eλλάδα;

- Mάλιστα, αυτή είναι η έννοια των λόγων μου, απάντησε ο Mολότωφ.

- Aς ανασάνουμε δύο λεπτά ώστε να συνέλθουμε, είπα εγώ..." (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δημοσίευμα 11/6/1994)

2.Η στάση-θέση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ

- Πρώτη εκτίμηση του ΚΚΕ: Σε πρωτοσέλιδο άρθρο της σύνταξης του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (29/6) αναφέρονται τα εξής: «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ. Οι τέσσερεις μεγάλες δυνάμεις συμφώνησαν. Τα Δωδεκάνησα αποδίδονται στην Ελλάδα. Αιώνων πόθοι και όνειρα του λαού πραγματοποιούνται ας είναι και βασανιστικά. Η ένωση των Δωδεκανήσων δεν έρχεται βέβαια σε ώρα δημοκρατικής αναγέννησης του Έθνους. Η Ελλάδα ολόκληρη βυθισμένη στο φασιστικό χάος     και η εθνική της πολιτική εξάρτημα του Λονδίνου.Δηλητηριαστική προπαγάνδα που κάνει το παν ενάντια στη διεθνή συνεργασία και ειρήνη και την εσωτερική μας ομαλότητα προσπάθησε να δυσφημήσει τη στάση της μεγάλης μας συμμάχου Σοβιετικής Ένωσης στα Δωδεκάνησα.  Πολεμάει τη συμφιλίωση του λαού στο εσωτερικό, ξεσκεπάζεται από τα γεγονότα.

Οι κομμουνιστές της Ελλάδας μαζί με όλους τους αγωνιστές του ΕΑΜ που έδωσαν επικεφαλής του λαού αμέτρητες θυσίες στον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα, βλέπουν την απόφαση του Παρισιού ως πράξη δικαιοσύνης.Οι Έλληνες πατριώτες δεν ξεχνούν ότι με το καθεστώς που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα δε μπορούν να πραγματωθούν όλα τα όνειρα των Δωδεκανησίων για μα ευτυχισμένη ζωή. Μα είνε βέβαιο πως ο ελληνικός λαός και μαζί του και οι νέοι πολίτες της Ελλάδας θα κερδίσουν τη δημοκρατική λευτεριά που οδηγεί στην εθνική αναγέννηση.Στέλνουν τον αδελφικό τους χαιρετισμό στους κατοίκους των Δωδεκανήσων και αναφωνούν. Και τώρα η σειρά της Κύπρου» 

Επίσης σε ανακοίνωση-χαιρετιστήριο (29/6) προς τον Δωδεκανησιακό λαό,  της Κ.Ε του πολιτικού συνασπισμού των κομμάτων του ΕΑΜ: «Τα κόμματα που συμμετέχουν στο συνασπισμό του ΕΑΜ χαιρετίζουν με βαθειά συγκίνηση τον αγωνιστή και μάρτυρα λαό της Δωδεκανήσου για τη δικαίωση των προαιώνιων πόθων του και των πόθων όλων των Ελλήνων. Η άκαμπτη εθνική του αντίσταση  η ακλόνητη πίστη του στο δικαίωμα της ελευθερίας και συνενώσεως του με την εθνική οικογένεια, οι σκληροί αγώνες του κατά των ξένων ιμπεριαλισμών και του φασισμού στέφθηκαν τελικά από τη νίκη.Η μητέρα πατρίδα προσδέχεται σήμερα με χαρά στους κόλπους της το Δωδεκανησιακό Λαό μαζί με τον οποίο θα βαδίσει του λοιπού το δρόμο της Δημοκρατίας, της προόδου και της ευημερίας.Τα κόμματα του ΕΑΜ εκφράζουν επίσης τις ευγνώμονες ευχαριστίες τους προς τους Μεγάλους Συμμάχους που απέδωσαν ομόφωνα δικαιοσύνη στην Ελλάδα και στον Δωδεκανησιακό λαό»

Σε πρωτοσέλιδο τέλος άρθρο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ με υπογραφή Π.Ρ (Πέτρος Ρούσος) και τίτλο «Τα Δωδεκάνησα» αναφέρονται ανάμεσα στ’ άλλα και τα εξής: « Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε η προπαγάνδα των υπονομευτών της διεθνούς δημοκρατικής συνεργασίας και της ειρήνης, χαρμόσυνο ήρθε το άγγελμα από το Παρίσι: οι τέσσερεις μεγάλοι σύμμαχοι ομόφωνα αποφάσισαν να δοθούν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Ο ελληνικός λαός χαιρετίζει την απόφαση αυτή σαν πράξη δικαιοσύνης που ανταποκρίνεται στο εθνικό αίσθημα της ενσωμάτωσης των υπόδουλων ομοεθνών μας στη πατρίδα τους. Ο ελληνικός λαός από την πρώτη μέρα της ιταλοφασιστικής επιδρομής  έταξε στους σκοπούς του μεγάλου αγώνα του την απολύτρωση των Δωδεκανήσων. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας σάλπισαν από τη πρώτη στιγμή αυτήν τη απελευθέρωση. Η αναγνώριση της σήμερα αποτελεί στεφάνωμα των αγώνων εκείνων.Το γεγονός ότι η απόφαση των τεσσάρων συμμάχων πάρθηκε ομόφωνα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο από τον ελληνικό λαό. Μια δηλητηριαστική προπαγάνδα που πάσχισε με όλα τα μέσα να οξύνει τις διεθνείς σχέσεις των συμμάχων, που διχάζει και αποσυνθέτει τα πάντα στην Ελλάδα χρησιμοποίησε το Δωδεκανησιακό σαν πιόνι των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ελιγμών της η ελληνική αντίδραση με πρωτοπορία τον μοναρχισμό   υιοθέτησε και πλειοδοτεί σ’αυτή την αντισοβιετική και αντιδημοκρατική εκμετάλλευση του Δωδεκανησιακού…Όμως η αλήθεια θα πρέπει να λέγεται .με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα η απελευθέρωση των Δωδεκανησίων δεν μπορεί να τους δώσει ολάκερη τη χαρά και τους καρπούς που προσδοκούν. Σήμερα τη μαρτυρική Ελλάδα μας των μαρτυρικών εθνικών απελευθερωτικών θρύλων  που δημιούργησε ο λαός και το ΕΑΜ την κυβερνάν άνθρωποι που ήταν ακόμη και συνεργάτες του Μουσολίνι. Αυτοί δεν θα πάνε στα Δωδεκάνησα τη δημοκρατία αλλά το φασισμό, τον αλληλοσπαραγμό , την ξενική υποτέλεια και την πλουτοκρατική εκμετάλλευση. Δεν ξέρουμε αν οι αδελφοί μας της Δωδεκανήσου θα το νοιώσουν αυτό μέσα στις πρώτες συγκινήσεις της εύλογης χαράς τους για την ένωση τους με την Ελλάδα.Ομως δεν θα αργήσει να τους διδάξει η ίδια η πείρα της ζωής μα και η δράση των πιο ξυπνημένων αγωνιστών τους. Οσο πιο γρήγορα ενταχτούν στον κοινό δημοκρατικό αγώνα  του ελληνικού λαού τόσο το καλύτερο για την Ελλάδα και τους ίδιους…»

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.