Αισθανόμενη προφανώς σαν στο σπίτι της και στο ...στοιχείο της, σε μια συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τον νέο άθλιο κανονισμό της ΕΕ σχετικά με τις απελάσεις, η ακροδεξιά Λατινοπούλου ξεστόμισε ένα ρατσιστικό παραλήρημα - μνημείο μισανθρωπισμού. Ανάμεσα σε άλλα, κάλεσε την ΕΕ να επισπεύσει τις μαζικές συλλήψεις και απελάσεις, αφού πρ... Περισσότερα
«Συγκαλυμμένα» νέα από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας...
από Η Άλλη Άποψη
Όσο τα αστικά κόμματα τσαλαβουτάνε στους βούρκους της συγκάλυψης και κοιτάνε να βγάλουνε την ουρά τους απ' έξω από το έγκλημα των Τεμπών έχουμε νέα επεισόδια και στα πολεμικά και διπλωματικά μέτωπα.
Εκεί που η αστική τάξη της Ελλάδας τρέχει για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα της, τα επενδυτικά σχέδια που έχει, τους φιλόδοξους στόχους της για να κερδίσει πόντους στον διεθνή ανταγωνισμό με τις άλλες αστικές τάξεις... Εκεί λοιπόν γίνονται πραγματάκια με άλλου είδους συγκάλυψη. Και εδώ, όπως και στα Τέμπη στη συγκάλυψη βάζουν χέρι όλοι. Πρώτο βιολί η κυβέρνηση και από δίπλα τα υπόλοιπα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης που είναι ΝΑΤΟ και ξερό ψωμί..
Η εικόνα με τον Γεραπετρίτη να σφίγγει τα χέρια με τους τζιχαντιστές που επιβλήθηκαν στην εξουσία της Συρίας είναι η «εικονογράφηση» της απόλυτης σύμπνοιας που είχαν τα κόμματα του ευρωταλντικού τόξου («τραμπικά» και «δημοκρατικά») για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Συρία. Δηλαδή τις «ελπίδες» για να υπάρξει «κράτος δικαίου» και «συμπερίληψη» από τους κατσαπλιάδες. Τις «απαιτήσεις» η Ελλάδα να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη περιοχή, δηλαδή να βαθύνει η πολεμική εμπλοκή της χώρας ώστε να διεκδικήσει λεία από τα ιμπεριαλιστικά παζάρια που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Μόλις σήμερα, τουρκική κορβέτα έσπευσε ξανά στα βόρεια της Κρήτης, για να «καταγγείλει» τις ερευνητικές εργασίες πλοίου σχετικά με την πόντιση καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ. Η αστική τάξη της Τουρκίας δηλαδή αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας μέχρι και λίγα μίλια από τις ακτές της Κρήτης. Θα πει κανείς «τι σχέση έχει αυτό με όλα τα παραπάνω»; Μα φυσικά η «σχέση» έγκειται στο γεγονός πως η τουρκική αστική τάξη αποθρασύνεται από τα ευρωατλαντικά παζάρια που είναι σε εξέλιξη με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος των ενεργειακών και άλλων ομίλων. Αυτές είναι οι συνέπειες της διατήρησης της συνοχής της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και της αποδοχής ότι το Αιγαίο είναι «ΝΑΤΟικη» θάλασσα... Κανένα κόμμα του ευρωατλαντικού τόξου - παρά κάποιες «πατριωτικές» κορώνες από ορισμένους για το ξεκάρφωμα - δεν αμφισβητεί την ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στα θανάσιμα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΙΣΡΑΗΛ. Το μόνο που λένε, «συγκαλύπτοντας» τους κινδύνους για τον λαό, είναι να ζητούν περισσότερα «ανταλλάγματα» για την ελληνική αστική τάξη. «Συγκαλύπτουν», επίσης ότι στο πλαίσιο του στρατηγικού στόχου της ελληνικής αστικής τάξης να γίνει η χώρα «ενεργειακός και μεταφορικός κόμβος», με τον οποίο άπαντες συμφωνούν, γίνονται όλα τα εγκλήματα. Από την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής στο πλευρό του κράτους-δολοφόνου Ισραήλ, μέχρι τα νέα φιτίλια συγκρούσεων που δεδομένα θα ανάψουν στο πλαίσιο των όποιων ιμπεριαλιστικών συμβιβασμών εις βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Μόλις χτες, στο φόντο των επιχρυσωμένων επίπλων που ως σκηνικό «παραμυθιού» πλαισίωναν την συνάντηση του Μητσοτάκη και του Μακρόν στο Μέγαρο των Ηλυσίων στο Παρίσι, ξετυλίχθηκε ακόμα μια δύσκολη μέρα για τα ευρωατλαντικά παραμύθια. Γιατί παρά τα «μαζεμένα» πανηγύρια της κυβέρνησης για την δεδομένη «στρατηγική σχέση» Ελλάδας - Γαλλίας (που αφορά μέχρι και δεσμεύσεις να πάνε να πολεμήσουν Ελληνες στην Αφρική!) τα γεγονότα είναι άλλα. Αφορούν, δηλαδή το κριτήριο του κάθε αστικού κράτους για τις συμμαχίες του και τις συμφωνίες του που είναι η υπεράσπιση των στρατηγικών συμφερόντων της αστικής του τάξης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν με διάφορες συμφωνίες για οπλικά συστήματα Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία αλλά και Ισπανία πουλάνε όπλα (μαχητικά αεροσκάφη, πολεμική τεχνολογία κ.λπ) στην Τουρκία. Και εδώ υπάρχει και μια άλλου είδους «συγκάλυψη» από όλα τα κόμματα του συστήματος. Όπλα στην Τουρκία, δηλαδή, πουλά η Γαλλία του συμμάχου του Μητσοτάκη Μακρόν. Η Ιταλία της συμμάχου του Βελόπουλου Μελόνι (βέβαια και του Μητσοτάκη είναι αλλά κουβέντα να γίνεται). Η Βρετανία των «Εργατικών», συμμάχων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
Συγκάλυψη παντού δηλαδή. Όταν μάλιστα αυτή αφορά τον ευρωατλαντισμό και τις κάθε είδους «στρατηγικές» συμμαχίες αυτή ανεβαίνει πίστα...