Στο μεταξύ, ξαναζεσταίνεται το παραμύθι της «αντισυστημικής» ψήφου στα λεγόμενα «μικρά κόμματα».Οσο περισσότερα στη Βουλή, τόσο δυσκολότερη η αυτοδυναμία Μητσοτάκη, λένε.Κοροϊδία στο τετράγωνο και προσπάθεια να σκορπίσει η ψήφος σε δυνάμεις που αθροίζονται στην κλιμάκωση της α... Περισσότερα
Οι κυρώσεις των ΗΠΑ στην Τουρκία
από Η Άλλη Άποψη
Οι κυρώσεις των ΗΠΑ στην Τουρκία
Σοβαρή εξέλιξη τη βδομάδα που πέρασε ήταν οι κυρώσεις
που ανακοίνωσαν οι ΗΠΑ σε βάρος στελεχών της πολεμικής βιομηχανίας της Τουρκίας
για την προμήθεια των «S-400» από τη Ρωσία.
Οι ανακοινώσεις αυτές της αμερικανικής κυβέρνησης
συνοδεύτηκαν από τις διαβεβαιώσεις προς την Τουρκία ότι «είναι πολύτιμος
σύμμαχος και σημαντικός περιφερειακός εταίρος ασφάλειας για τις ΗΠΑ»,
εκφράζοντας παράλληλα την προσδοκία «η τουρκική κυβέρνηση να δεσμευτεί μαζί για
να βρεθεί μια λύση», χαρακτηρίζοντας τη σχέση ΗΠΑ - Τουρκίας «περίπλοκη και
δύσκολη» αλλά «σημαντική».
Στο ίδιο πνεύμα, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Μάικ
Πομπέο, διευκρίνισε σε τηλεφωνική συνομιλία με τον Τούρκο ομόλογό του, Μ.
Τσαβούσογλου, ότι «σκοπός των κυρώσεων είναι να εμποδιστεί η Ρωσία να
εξασφαλίσει έσοδα, πρόσβαση και επιρροή» και όχι «να εξασθενίσουν τις
στρατιωτικές δυνατότητες ή το επίπεδο ετοιμότητας και το αξιόμαχο της Τουρκίας
ή άλλων συμμάχων και εταίρων των ΗΠΑ».
Αντίστοιχα, η Αγκυρα εξέφρασε μεν οργή αλλά και προθυμία για
«εξομάλυνση των σχέσεων», ζητώντας, για παράδειγμα, την «εκπλήρωση των
προσδοκιών μας στη Συρία» και επιμένοντας στις διχοτομικές προτάσεις για την
Κύπρο.
Ενδεικτική είναι και η στάση του γγ του ΝΑΤΟ, Γενς
Στόλτενμπεργκ, ο οποίος εξέφρασε τη λύπη του «γιατί είμαστε σε μία
κατάσταση κατά την οποία σύμμαχοι του ΝΑΤΟ πρέπει να επιβάλουν κυρώσεις ο ένας
στον άλλον», καλώντας «την Τουρκία και τους άλλους συμμάχους να βρουν τρόπους
προς μία θετική λύση».
Είναι φανερό επομένως ότι και αυτή η απόφαση των ΗΠΑ, που
έχει ξεκάθαρα στο στόχαστρο τη Ρωσία, εντάσσεται στο παζάρι με την Τουρκία
για το ρόλο της στην περιοχή και έχει στον «παρονομαστή» την επιδίωξη να
παραμείνει με κάθε τρόπο η Τουρκία στο ΝΑΤΟ και στις άλλες ευρωατλαντικές
δομές.
Χαρακτηριστική είναι και η τελευταία παρέμβαση του
Τσαβούσογλου στην τουρκική Βουλή: «Μπορεί να αντιμετωπίζουμε επιβολές και
δυσκολίες αλλά σήμερα κανείς δεν μπορεί να πετύχει τίποτα λυγίζοντας το χέρι
της Τουρκίας. Ισα ίσα, εμείς αλλάζουμε τη ρότα στην Ανατολική Μεσόγειο (...)
Δεν περιμένουμε από όλους να μας αγαπήσουν αλλά περιμένουμε να σεβαστούν τα
δικαιώματα της Τουρκίας. Η Τουρκία είναι πλέον παγκόσμιος παίκτης (...) Πάντοτε
η επιθυμία μας είναι να λύνουμε τα προβλήματα με διαπραγματεύσεις και στο
πλαίσιο της αρχής του "win win" (...) Δεν κάνουμε αισθητή την
παρουσία μας στο πεδίο της δράσης για να μείνουμε στο τραπέζι αλλά
διασφαλίζουμε την επιστροφή όλων στο τραπέζι».
Με δεδομένα τα παραπάνω, η προσπάθεια της ελληνικής
κυβέρνησης να παρουσιάσει τις κυρώσεις των ΗΠΑ ως «ψήφο εμπιστοσύνης» στις
ελληνικές θέσεις για τα Ελληνοτουρκικά, καλλιεργώντας ξανά εφησυχασμό για
το ρόλο του ευρωατλαντικού άξονα, είναι πέρα για πέρα επικίνδυνη.
Οπως είναι προκλητική η προσπάθεια να αξιοποιηθούν αυτές οι
κυρώσεις ως επιβεβαίωση της «σωστής» τάχα επιλογής όλων των προηγούμενων
κυβερνήσεων, και της σημερινής, να μετατρέψουν τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο
των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, αναβαθμίζοντας διαρκώς τις στρατιωτικές συμφωνίες με τις
ΗΠΑ και την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας.
Ο ευρωατλαντικός σχεδιασμός, που επιβάλλει το παζάρι με την
Τουρκία, προκειμένου να θωρακίζεται η ΝΑΤΟική «ασφάλεια και σταθερότητα» στην
περιοχή, είναι ο ίδιος που μετατρέπει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα σε
«καύσιμη ύλη» για την επίτευξη ενός συμβιβασμού ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και
Τουρκία, με μόνους χαμένους τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.