Ορμητήρια θανάτου και μαγνήτης κινδύνων για τους λαούς

Η ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, με την τεράστια γεωστρατηγική σημασία και τον ορυκτό της πλούτο, είναι «σπαρμένη» με στρατιωτικές βάσεις (αεροπορικές, ναυτικές, τηλεπικοινωνιακού πολέμου κ.λπ.) των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, επιμέρους ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αλλά και άλλων όπως η Ρωσία και η Κίνα.

Την πρωτοκαθεδρία, όσον αφορά στον αριθμό των χωρών που έχουν βάσεις, στο πλήθος των ίδιων των βάσεων και του συνόλου των στρατιωτών και μέσων, έχουν αδιαμφισβήτητα οι ΗΠΑ (δικές τους βάσεις, όπως και μέσω του ΝΑΤΟ). Διαθέτουν βάσεις σε 11 χώρες της περιοχής [Ιράκ, Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ομάν, Μπαχρέιν, Τουρκία, Ιταλία, Ελλάδα (δες αναλυτικά στο χάρτη αριστερά), Τυνησία, Τζιμπουτί] και ανεπίσημα αλλά επιβεβαιωμένα πολλές βάσεις ειδικά στη Βόρεια Συρία. Στην ανάπτυξη αυτής της τεράστιας πολεμικής μηχανής, κομβικό ρόλο παίζουν, εκτός από τις βάσεις στην Ελλάδα με πρώτη αυτή της Σούδας, και οι βάσεις στο Ιντσιρλίκ και τη Σμύρνη στην Τουρκία, το στρατηγείο της Νάπολης στην Ιταλία, το τεράστιο δίκτυο βάσεων στην Αραβική Χερσόνησο.

Οι βάσεις αυτές είναι τοποθετημένες έτσι ώστε να ελέγχουν βασικά περάσματα, όπως τα Στενά του Ορμούζ, ο Κόλπος του Αντεν, η Διώρυγα του Σουέζ, τα κοιτάσματα της λεκάνης της Λεβαντίνης, νότια της Κύπρου. Ειδικά με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Λιβύη, Συρία, και μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από την διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα (γνωστή ως JCPOA), έχει αυξηθεί η στρατιωτική κινητικότητα αλλά και οι απειλές ενάντια στο Ιράν, κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο το ...μπόλικο μπαρούτι που υπάρχει στην περιοχή να αναφλεχτεί. Οι βάσεις των ανταγωνιστικών στρατοπέδων δηλώνεται σε όλους τους τόνους (πρόσφατες είναι οι δηλώσεις Ρώσων και Ιρανών αξιωματούχων) ότι αποτελούν στόχους σε περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης που θα προκαλέσουν οι αστικές τάξεις. Ετσι, αυτές οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις γίνονται «μαγνήτης» κινδύνων για όλους τους λαούς και για τον δικό μας.

Η Ρωσία διατηρεί τις δικές της στρατιωτικές βάσεις στη Συρία, με πρώτη τη ναυτική βάση στην Ταρτούς, που της δίνει πρόσβαση στη Μεσόγειο, αλλά και τις αεροπορικές βάσεις Χμεϊμίμ και Σαϊράτ. Η Κίνα διαθέτει βάση στο Τζιμπουτί, κομβικό σημείο στον Κόλπο του Αντεν για τα φιλόδοξα σχέδιά της για τους σύγχρονους εμπορικούς δρόμους του μεταξιού, την πρωτοβουλία «Μια ζώνη, ένας δρόμος». Η μικρή αυτή χώρα έχει μετατραπεί σε μια τεράστια βάση, όπου εκεί έχουν στρατεύματα και οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Σαουδική Αραβία και Ιαπωνία.

Η Γαλλία, επίσης, διατηρεί βάσεις στον Λίβανο, στη Συρία, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στην Κύπρο. Η Βρετανία κατέχει σημαντικό τμήμα της Κύπρου με τις αεροπορικές βάσεις και τα εδάφη στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια, ενώ διαθέτει και στρατεύματα στο Ομάν και το Μπαχρέιν. Προφανώς και στην κατεχόμενη Κύπρο, η Τουρκία διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις και βάσεις. Το γράφημα με τον χάρτη είναι μόνο ενδεικτικό του τεράστιου αριθμού βάσεων που υπάρχουν στην περιοχή, και τα στοιχεία του αντλήθηκαν από όσα επίσημα δίνουν τα επιτελεία των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και άλλων δυνάμεων, με την επιφύλαξη ότι υπάρχουν και πολλές εγκαταστάσεις που δεν δηλώνονται.

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Το «ευρωπαϊκό πλαίσιο» για το χτύπημα των συνδικάτων και της απεργίας

Επόμενο άρθρο

«ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ»: Ο αντικομμουνισμός δεν θα περάσει!