Πρώτα απέρριψαν την απεργία στις 28 Φλεβάρη και μετά ...θίχτηκαν από την κατακραυγή εργαζομένων και σωματείων. Ο λόγος για τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και συγκεκριμένα για τους συνδικαλιστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που καταψήφισαν την απεργία της 28ης Φλεβάρη.Με εκατοντάδες σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα να οργανώνουν τη μεγάλ... Περισσότερα
Η Γάτα (Διήγημα)
από Η Άλλη Άποψη
Γράφει η Ελένη Καραγιάννη
«Πεθαίνω», ψιθύρισε.
Απ’ το πρωί αισθανόταν
δυσφορία, ένα σφίξιμο στο στήθος. Ίσως φταίει η θλίψη και η μοναξιά που πιέζουν
το στέρνο του σαν ταφόπλακα και κοντεύουν να το συνθλίψουν. Ένα μήνα τώρα,
μόνος, κλεισμένος στο σπίτι παρατηρεί πίσω από τις διάφανες λευκές κουρτίνες
του σαλονιού τους ανθρώπους. Κυκλοφορούν στον δρόμο λιγοστοί, μοναχικοί,
σιωπηλοί, συχνά με μάσκα στο πρόσωπο και γάντια στα χέρια.
«Θα τα καταφέρει αυτή
τη φορά η ανθρωπότητα;» αναρωτιέται. « Θα γλιτώσει απ’ την πανδημία; Απ’ αυτό
το αόρατο κακό;» Αυτός στο κάτω- κάτω τα ‘φαγε τα ψωμιά του. Μάλιστα σήμερα
σκέφτεται να αποχαιρετίσει τα γηρατειά, την ευπάθειά του, τον ιό και γενικότερα
τον μάταιο τούτο κόσμο.
Μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα. Ανοίγει τη μεγάλη ξύλινη δίφυλλη
ντουλάπα. Βγάζει το καλό μεταξωτό κουστούμι, το άσπρο πουκάμισο, την μπλε
γραβάτα. Γυαλίζει τα σκαρπίνια με μαύρο βερνίκι και απλώνει κολόνια λεβάντα στο
φρεσκοξυρισμένο του πρόσωπο. Έτοιμος! Ντυμένος σαν γαμπρός! Ξαπλώνει στη μέση
του διπλού δρύινου κρεβατιού που για πενήντα χρόνια μοιραζόταν με τη
μακαρίτισσα. Σταυρώνει τα χέρια στο στήθος, σφαλίζει τα μάτια και περιμένει.
Περιμένει να έρθει επιτέλους ο Χάρος να τον πάρει!
Ο Χάρος δεν ήρθε!Ήρθε όμως η γάτα. Ταλαιπωρημένη, πεινασμένη, ετοιμόγεννη χάλασε τον
κόσμο με το νιαουρητό της! Μόλις άνοιξε την εξώπορτα της μονοκατοικίας τρύπωσε
μέσα και βολεύτηκε στα μαλακά μαξιλάρια της πολυθρόνας του.
«Πού ήσουν τόσο καιρό
κυρία μου και μ’ άφησες μονάχο;» της παραπονέθηκε. «Αυτές τις μέρες δεν
ξεπορτίζουμε! Μένουμε σπίτι!».
Σε λίγη ώρα μικρές γούνινες μπαλίτσες στη σειρά, κρεμασμένες
στις θηλές της γάτας, ρουφούσαν λαίμαργα το πρώτο τους γάλα. Η καρδιά του
σκίρτησε από χαρά! Το σπίτι γέμισε ζωή!Φοράει ακόμη τα ρούχα της κηδείας του. Όμως τώρα γνωρίζει: Εκείνο το
ανοιξιάτικο βραδινό που μύριζε γιασεμί απ’ τα ανοιχτά παράθυρα της κουζίνας το
θαύμα της ζωής είχε κατατροπώσει τον θάνατο. Οριστικά και αμετάκλητα…