Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας

Σαν σήμερα, στις 17 Απριλίου 1961, ο μεγάλος μας συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις κέρδισε το Οσκαρ πρωτότυπου τραγουδιού για τα “Παιδιά του Πειραιά” που ερμήνευσε η Μελίνα Μερκούρη στην ταινία: “Ποτέ την Κυριακή” σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν.

Ενα Οσκαρ με μεγάλη ιστορία καθώς ο Μάνος Χατζιδάκις προσπάθησε απ’ αυτό να απαλλαγεί στην κυριολεξία.

Το ξεκίνημα έγινε κατά τη διάρκεια της τελετής παραλαβής

«Είναι στην αίθουσα ο κ. Μάνος Χατζιδάκις;» ρωτάει η ηθοποιός Jayne Meadows κατά τη διάρκεια της απονομής του Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για «Τα Παιδιά του Πειραιά» από την ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζυλ Ντασσέν  με πρωταγωνίστρια την Μελίνα Μερκούρη.

Ωστόσο, ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης δεν είχε ταξιδέψει στην Αμερική για να παραλάβει το χρυσό αγαλματίδιο, εκφράζοντας την αντίθεσή του με τον θεσμό.

Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του έστειλε ταχυδρομικώς το χρυσό αγαλματίδιο, το οποίο όμως χάθηκε καθ’οδόν προς την Ελλάδα.

Γι’ αυτό όταν ο Μάνος δέχτηκε να τον απαθανατίσουν οι δημοσιογράφοι με το βραβείο του, δανείστηκε εκείνο της Κατίνας Παξινού. Η μεγάλη ηθοποιός του παραχώρησε για τις ανάγκες της φωτογράφησης το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου, που είχε κερδίσει για την ερμηνεία της στην ταινία «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» (1943).

Η Ακαδημία έφτιαξε ένα αντίγραφο στο οποίο χάραξαν το όνομα του συνθέτη και του το ξαναέστειλε. Αλλά το δεύτερο χρυσό αγαλματίδιο βρήκε η οικιακή βοηθός του στον κάλαθο των αχρήστων, όπου το είχε πετάξει ο ίδιος μια μέρα που είχε νεύρα.

Τι έγραψε ο  ίδιος ο συνθέτης

Είχε σημειώσει το 1981 σε κείμενο που δημοσιεύεται στο επίσημο site του (www. hadjidakis.gr): «…Το επίσημο κράτος με γιόρτασε για το Oscar που πήρα ερήμην μου και έξω απ’ τα δικά μου σχέδια. Πάλεψα χρόνια για ν’ αφαιρέσω αυτό τον “τίτλο τιμής” από την πλάτη μου μα αν δεν το κατάφερα αυτό, ο αγώνας με βοήθησε να ξαναγίνω νέος ή να ξαναγίνομαι νέος κάθε φορά που ο χρόνος μου πετούσε μία επίσημη υπενθύμιση της παρουσίας του».

Ο θετός γιος του συνθέτη, ο κ. Γιώργος Χατζηδάκης μιλώντας σε ρεπορτάζ του Γιώργου Σκίντσα που αναρτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2008 στον ιστότοπο της εφημερίδας “Το Βήμα”  (ΕΔΩ) είχε αναφερθεί στο θέμα του Οσκαρ.

Στο δημοσίευμα αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Πόσοι άνθρωποι -και εν προκειμένω καλλιτέχνες- θα είχαν στα χέρια τους ένα Οσκαρ και θα έκαναν προσπάθειες να απαλλαγούν απ’ αυτό; Οχι μόνο από την τιμή και την αναγνώριση που συνεπάγεται η κατάκτηση ενός τέτοιου βραβείου, αλλά και από αυτό καθ’αυτό το χρυσό αγαλματίδιο; Και πόσοι ακόμη θα έφθαναν στο σημείο να διατυπώσουν την αντίθεσή τους ακόμη και εγγράφως; Ο Μάνος Χατζιδάκις ποτέ δεν συμβιβάστηκε στη ζωή του με την κατάκτηση το 1961 του βραβείου Οσκαρ…».

Ακόμα στο ίδιο άρθρο διαβάζουμε: «Το αγαλματάκι που σήμερα κοσμεί την οικία του συνθέτη γλύτωσε από την… ανακύκλωση την τελευταία στιγμή και μάλλον από τύχη. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 -όπως μας διηγείται ο κ. Γιώργος Χατζιδάκις- o Μάνος Χατζιδάκις κάποια στιγμή και χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς πέταξε το Οσκαρ στον κάδο απορριμμάτων. Ενώ μιλούσε το ίδιο μεσημέρι με την αδελφή του τη Μιράντα, η τελευταία ακούει την οικιακή βοηθό, η οποία μετέφερε τις σακούλες των απορριμμάτων, να μονολογεί για το ασυνήθιστο βάρος τους. Αμέσως η αδελφή του Μάνου Χατζιδάκι, σαν να υποψιάστηκε κάτι, σηκώθηκε από τον καναπέ και έψαξε τις σακούλες. Εκεί ανακάλυψε το Οσκαρ που είχε πετάξει ο ίδιος ο συνθέτης μερικές ώρες νωρίτερα. Μόνο που η αδελφή του δεν το άφησε στο σπίτι του συνθέτη, αλλά το πήρε στο δικό της. Το επέστρεψε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του. Σήμερα το Οσκαρ βρίσκεται σε βιτρίνα με την πλάτη γυρισμένη στον θεατή και με “συνοδό” έναν Καραγκιόζη -μια σημειολογική πρωτοβουλία του κ. Γ. Χατζιδάκι. Οπως πάντως μας διηγήθηκε ο κ. Γ. Χατζιδάκις, η απέχθεια του θετού πατέρα του για το Οσκαρ είχε ως “θύμα” ακόμη και τη Μαρία Κάλλας. Με την τελευταία ο Μάνος Χατζιδάκις συνέτρωγε το 1963 σε ρεστοράν των Παρισίων, όταν κάποια στιγμή ήρθαν από πάνω τους 4 μουσικοί που έπαιζαν τα “Παιδιά του Πειραιά”. Η Μαρία Κάλλας ως δείγμα φιλοφρόνησης προς το πρόσωπό του άρχισε να το τραγουδά με αποτέλεσμα όλο το ρεστοράν, όπως ήταν φυσικό, να γυρίσει να την ακούσει. Οταν τελείωσε το τραγούδι ο Μάνος Χατζιδάκις έσκυψε και της είπε στο αφτί: «Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι η μεγαλύτερη τραγουδίστρια του κόσμου θα τραγουδούσε τόσο μέτρια αυτό το μέτριο τραγούδι». Και φυσικά αυτό το είπε όχι για να την προσβάλλει, αλλά για να υπογραμμίσει με το δικό του ξεχωριστό χιούμορ ότι «αυτή η μεγαλύτερη τραγουδίστρια του κόσμου υπέκυψε στη διάσημη ασημαντότητα του συγκεκριμένου τραγουδιού» όπως το θεωρούσε ο ίδιος».

Πάντως πρόκειται για ένα τραγούδι που έγινε παγκόσμια επιτυχία και είναι ένα από τα πιο πολυδιασκευασμένα τραγούδια διεθνώς -έχει τραγουδηθεί από πολλούς καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο και έχει γνωρίσει διασκευές και εκτελέσεις από την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία.

Πρώτη δημοσίεσυη Atexnos.gr 

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.