Το κλείσιμο της USAID, βραχίονα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για την προώθηση των συμφερόντων του παγκοσμίως, δεν σημαίνει εγκατάλειψη των υπηρεσιών που πρόσφερε επί δεκαετίες ο βρώμικος αυτός οργανισμός. Η «αναδιάρθρωσή» του γίνεται στο πλαίσιο συνολικότερων αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση Τραμπ στο κράτος, στη σκιά και της ενδοαστι... Περισσότερα
Σκέψεις με αφορμή τη νουβέλα της Άννας Στεφούλη «Σύνδρομο Γκέκας» (ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ)
από Η Άλλη Άποψη
του Αλέκου χατζηκώστα
Κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Aτέχνως» η αστυνομική νουβέλα της Άννας Στεφούλη «Σύνδρομο Γκέκας».
Τρία πράγματα μου έκαναν εντύπωση, γι’ αυτό και έσπευσα να το προμηθευτώ και να το διαβάσω μονορούφι. Το εξώφυλλο (Πέτρος Φιλιππίδης) που θυμίζει παλιότερα, κλασικά εξώφυλλα βιβλίων «νουάρ» του εξωτερικού, το όνομα Γκέκας (επίθετο αγαπημένο μου φίλου) και το γεγονός ότι η υπόθεση του έργου εξελίσσεται στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για μία αστυνομική ιστορία που δίνει την ευκαιρία στη συγγραφέα να σταθεί και να καταθέσει τις σκέψεις της για μια σειρά κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας. Ο τρόπος γραφής της είναι απλός, ευκολοδιάβαστος, ενώ η ύπαρξη υπότιτλων σε διάφορες ενότητες (εμένα μου θυμίζουν τον τρόπο γραφής του αγαπημένου μου Γ. Μαρή) βοηθά ακόμη περισσότερο στη νοηματοδότηση κάθε ενότητας.
Μέσα από τις 105 σελ. του βιβλίου περνούν πλήθος κοινωνικές εκτιμήσεις της συγγραφέως με φόντο πάντα μία ενδιαφέρουσα και αρκετά περίπλοκη από πρώτη ματιά αστυνομική ιστορία. Γίνονται αναφορές για τα προβλήματα και τον τρόπο λειτουργίας της Ελληνικής αστυνομίας. Από το βιβλίο περνούν με γλαφυρό και ουσιαστικό τρόπο ο ρόλος των ΜΜΕ, ιδιαίτερα ο έντυπος Τύπος, οι σχέσεις με τα γεγονότα, αλλά και μεταξύ των δημοσιογράφων,οι «κατηγορίες» που υπάρχουν ανάμεσα τους, καθώς και ο ρόλος της εικόνας σε σχέση πάντα με την αλήθεια.
Περνούν ο «μικρόκοσμος» κάθε πολυκατοικίας και γειτονιάς με το «κουτσομπολιό» και τις προκαταλήψεις. Αναφορές υπάρχουν στην ακροδεξιά ρητορική και την υποκρισία που κρύβεται συνήθως πίσω από τις μεγαλοστομίες ς περί ηθικής και καθαρότητας της φυλής από τους φορείς της. Το πρόβλημα των ναρκωτικών και οι επιπτώσεις τους. Η ενδοοικογενειακή βία που μεγαλώνει, κρύβεται συχνά «κάτω από χαλί» και γίνεται αιτία ακόμη και φόνων. Πολλές και ζωντανές εικόνες από τη Θεσσαλονίκη και ορισμένα αγαπημένα στέκια της (π.χ ταβέρνα Άσυλο).
Η σφιχτοδεμένη πλοκή, η γρήγορη ροή και η ρεαλιστική απόδοση των ηρώων και των αφηγούμενων γεγονότων συγκινούν και καθιστούν απολαυστική την αναγνωστική περιπέτεια.
Στο τέλος του βιβλίου μπορεί να λύνεται το μυστήριο της δολοφονίας όμως δεν υπάρχει «χαπι εντ», αλλά μια γροθιά στο στομάχι της κοινωνίας που δημιουργεί παρόμοια φαινόμενα και καταστάσεις.