Μια κοινή αγωνία διατρέχει απ' άκρο σ' άκρο τους «σωματοφύλακες» του καπιταλιστικού συστήματος.Λέει ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας: «Γνωρίζω και τις αδυναμίες της πολιτικής. Μόνο με εθνική προσπάθεια και κοινωνική συνοχή μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Αναζητώντας κοινωνική συναίνεση με διάλογο και λύσεις που πείθουν τους πολλούς ώστ... Περισσότερα
Αλληλεγγύη και ταυτόχρονα ανάδειξη των αιτιών...
Τελευταία ενημέρωση από Η Άλλη Άποψη
Τα εκατοντάδες προσφυγόπουλα πεταμένα στα λασπόνερα της Ειδομένης είναι η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τη βδομάδα που πέρασε. Είναι, ταυτόχρονα, μια εικόνα από το μέλλον που χτίζει το κεφάλαιο για το σύνολο της εργατικής τάξης. Η κυβέρνηση, προσπαθεί με κάθε τρόπο να επισκιάσει τα αντεργατικά της σχέδια, (τα οποία συζητά με το κουαρτέτο στο πλαίσιο της “αξιολόγησης”)επικαλούμενη την κρισιμότητα του Προσφυγικού και την ανάγκη να υπάρξει συναίνεση στη διαχείρισή του. Σηκώνει σκόνη και προσπαθεί να δημιουργήσει συγχύσεις για την ταξική πολιτική της. Δεν είναι άλλη, όμως, η πολιτική που χτυπάει τους πρόσφυγες από αυτήν που τσακίζει τους εργαζόμενους και το λαό στη χώρα μας. Οι πρωταγωνιστές του δράματος που ζουν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες είναι ίδιοι με τους πρωτεργάτες των μέτρων που αφαιρούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, φορτώνουν στις πλάτες του λαού την καπιταλιστική ανάκαμψη, όπως του φόρτωσαν την καπιταλιστική κρίση. Προσπαθούν ακόμα και να οικειοποιηθούν τη γνήσια λαϊκή - ταξική αλληλεγγύη, για να σκεπάσουν τις ευθύνες τους και να εξαγνιστούν απέναντι στο λαό, που απλόχερα προσφέρει από το υστέρημά του για να ανακουφίσει τους ξεριζωμένους.
Η έκφραση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες πρέπει να συνδυαστεί με την κλιμάκωση της πάλης ενάντια στην πολιτική που γεννάει τον πόλεμο και την προσφυγιά, που ζυγίζει τους πρόσφυγες με το ζύγι του κεφαλαίου και, για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, διαλύει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από μισθούς, δικαιώματα, συντάξεις.
Οταν μάνες με τα παιδιά στην αγκαλιά περπατάνε χιλιόμετρα χωρίς φαγητό, στέγη και ανθρώπινες συνθήκες υγιεινής, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους, τότε κάθε μάνα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας πρέπει και με πρακτικά μέτρα να δυναμώσει την αλληλεγγύη, να ενισχύσει την πάλη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των πολέμων, της προσφυγιάς. Στο σύνολό του, το εργατικό - λαϊκό κίνημα χρειάζεται να διεκδικήσει άμεσα μέτρα ανακούφισης και στήριξης των προσφύγων, μετακίνησης στις χώρες προορισμού τους, ενάντια στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Να καταδειχτεί ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ φέρει σοβαρότατες ευθύνες για την εξέλιξη του προβλήματος. Συμμετέχει ενεργά στους σχεδιασμούς της ΕΕ για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, ψήφισε και συμφώνησε σε αποφάσεις που οδηγούν σε μαζικό εγκλωβισμό προσφύγων - μεταναστών στην Ελλάδα και στο ανοιγοκλείσιμο της κάνουλας των προσφυγικών ροών, σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου για φτηνά εργατικά χέρια.
Μπροστά στην ορατή πλέον κατάσταση του εγκλωβισμού δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα, το λαϊκό κίνημα χρειάζεται ακόμη περισσότερο να στοχεύσει τον πραγματικό υπαίτιο για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, ο λαός να βγάλει συμπεράσματα για το χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και των πολιτικών δυνάμεων που τη στηρίζουν και να απαιτήσει τη σύγκρουση με τις πολιτικές της ΕΕ για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό. Να εντείνει την αλληλεγγύη του απέναντι στα θύματα του ιμπεριαλισμού, να απομονώσει τις ρατσιστικές - ναζιστικές - φασιστικές συμμορίες.
Η πάλη σ’ αυτό το μέτωπο πρέπει να οξυνθεί, καθώς καταγράφεται ήδη σαν ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη η ανάμειξη του ΝΑΤΟ στο Προσφυγικό, μετά από πρόταση των Γερμανίας - Τουρκίας και συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και των άλλων κομμάτων, με προσχηματικές «διαφοροποιήσεις». Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ ουσιαστικά ενισχύει τη στρατιωτική δράση της Τουρκίας στη Συρία, ανοίγοντας το δρόμο για την πιο ενεργή ανάμειξη του ίδιου του ΝΑΤΟ στο «Συριακό» αλλά και στη Βόρεια Αφρική. Αυτό δείχνει η ανάληψη της δράσης από τη Νότια Πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Αυτή η εμπλοκή οδηγεί στην κλιμάκωση του πολέμου και προετοιμάζει νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, π.χ. στη Λιβύη, που θα αυξήσουν τα κύματα των προσφύγων. Οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, που εκδηλώνονται και με τη συγκέντρωση πολεμικών μέσων στην περιοχή και αυξάνει τον κίνδυνο άμεσης εμπλοκής της χώρας στην περίπτωση γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή.