Δρομολόγιο κινδύνων

«Οδικός χάρτης» που οδηγεί σε νέους μεγάλους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου είναι αυτός που συζητήθηκε στη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους.

«Πριν αλέκτορα φωνήσαι», ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε με τη χτεσινοβραδινή συνέντευξή του την ετοιμότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει σε επώδυνους συμβιβασμούς, που προϋποθέτουν «υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης».

Ολα αυτά στο όνομα του «να μη ζούμε μονίμως σε κλίμα έντασης» και «να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που μας προσφέρει η ιστορία», για να μην μείνει «ανεπίλυτη η διαφορά με την Τουρκία».

Εναλλάσσοντας την κινδυνολογία της σύγκρουσης με τον εφησυχασμό, που καταλήγουν από άλλους δρόμους στον ίδιο σκοπό, ο πρωθυπουργός μίλησε για «όρους συμβατούς με την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων» και για σενάριο «επίλυσης» από το οποίο «είμαστε ακόμα μακριά».

Είναι πεντακάθαρο ότι στο παρασκήνιο ζυμώνονται «λύσεις» που κουμπώνουν απόλυτα με τον σχεδιασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή και σ' αυτό ακριβώς το έδαφος εντείνεται το παζάρι στα Ελληνοτουρκικά. Οπως είναι βέβαιο ότι η διαπραγμάτευση θα προχωράει παράλληλα με την προσπάθεια να διαμορφώνεται κλίμα ευρύτερων συναινέσεων με τα άλλα αστικά κόμματα μπροστά σ' αυτά που έρχονται.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός επισήμανε από το Βίλνιους ότι στη διαπραγμάτευση που αναθερμαίνεται «θα τεθούν τα σημαντικά, τα βαριά γεωπολιτικά ζητήματα, με σημαντικότερο το βασικό ζήτημα, το οποίο αναγνωρίζουμε ότι είναι η διαφορά μας με την Τουρκία, δηλαδή η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο», με κατάληξη τη Χάγη.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι συμβιβασμοί που συζητιούνται στα Ελληνοτουρκικά, είναι «κομμάτι στο παζλ» ευρύτερων γεωπολιτικών διευθετήσεων στην περιοχή, με στόχο να θωρακίζεται η συνοχή του ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα.

Σ' αυτό το έδαφος, η ατζέντα είναι ορθάνοιχτη στις αμφισβητήσεις που θέτει επιτακτικά η Τουρκία τα τελευταία χρόνια, έχοντας «γκριζάρει» ντε φάκτο το Αιγαίο, με τις πλάτες των «συμμάχων» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που κατά τ' άλλα η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι παρουσιάζουν ως θεματοφύλακες (!) της «ασφάλειας» και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας!

Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης, από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, κάλεσε τον λαό να μην βλέπει «μέσα από το πρίσμα της αντιπαλότητας» στα Ελληνοτουρκικά «τη δυνατότητα της Τουρκίας να μπορεί να εξοπλίζεται», αλλά προφανώς μέσα από τη μεγάλη εικόνα των ΝΑΤΟικών σχεδίων, που δίνουν αέρα στα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας.

Θυμίζουμε ότι η άρνηση μέχρι τώρα των ΗΠΑ να παραδώσουν F-16 στην Τουρκία, παζαρεύοντας τον ρόλο της στη ΝΑΤΟική συμμαχία, αλλά και τη σχέση της με τη Ρωσία και την Κίνα, προβαλλόταν από την ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα ως «ψήφος εμπιστοσύνης» των «συμμάχων» στον αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή!

Από προχτές, το αφήγημα άλλαξε και πλέον η πώληση των F-16 στην Τουρκία γίνεται για το ...καλό του ΝΑΤΟ και της «σταθερότητας» στην περιοχή. Αυτό κι αν δεν είναι απόδειξη ότι η ελληνική κυβέρνηση, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, έχει «κορόνα στο κεφάλι» της τη συνοχή του ΝΑΤΟ, ως προϋπόθεση για να προχωρήσουν σχέδια, με τα οποία η ελληνική αστική τάξη συνδέει άρρηκτα τα συμφέροντά της.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, ο πρωθυπουργός έσπευσε πρώτος και για λογαριασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ να μιλήσει για «στροφή στην εξωτερική πολιτική» της Τουρκίας, «που δεν αφορά μόνο τις σχέσεις της με την Ελλάδα, αλλά συνολικά τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση, με το ΝΑΤΟ, με τις Ηνωμένες Πολιτείες», από την οποία «η Ελλάδα μόνο ωφελημένη μπορεί να βγει».

Δεν υπάρχει, τέλος, καμιά αμφιβολία ότι ανάμεσα στα «βαριά γεωπολιτικά ζητήματα» που καθορίζουν την ατζέντα στα Ελληνοτουρκικά, βρίσκονται και οι σχεδιασμοί για συνεκμετάλλευση - συνδιαχείριση του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, για τον οποίο «ακονίζουν μαχαίρια» οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ενώ ήδη δρομολογούνται και διάφορες «πρωτοβουλίες» με τη σφραγίδα των ΗΠΑ και του γνωστού και μη εξαιρετέου Πάιατ.

Κάθε άλλο λοιπόν παρά για πανηγύρια προσφέρεται το «δρομολόγιο» ανάμεσα στις συμπληγάδες των ιμπεριαλιστικών σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με «πυξίδα» τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Ο λαός χρειάζεται να χαράξει τη δική του πορεία, για τα δικά του συμφέροντα: Με τον αγώνα για απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις συμμαχίες της αστικής τάξης, για ειρήνη και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους γείτονες λαούς.

Προηγούμενο άρθρο

Παρωνυχίδα

Επόμενο άρθρο

Απελευθέρωση ... κερδών