Μια συζήτηση από τα παλιά

Μια προσφιλής συζήτηση από τα παλιά επανέρχεται αυτές τις μέρες, με αφορμή τα στοιχεία της Eurostat, σύμφωνα με τα οποία το ωριαίο κόστος εργασίας αυξήθηκε το 2016 για τη «μη επιχειρηματική οικονομία», εν αντιθέσει με την «επιχειρηματική», στην οποία μειώθηκε. Από μερίδα των ΜΜΕ, που πιέζουν την κυβέρνηση να επιταχύνει τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, απλώνοντας «βούτυρο στο ψωμί της», ο «μη επιχειρηματικός» τομέας ταυτίστηκε αποκλειστικά με το Δημόσιο και έδωσε το έναυσμα να φουντώσει πάλι η αποπροσανατολιστική συζήτηση για το ποιοι εργαζόμενοι (δημόσιοι ή ιδιωτικοί εργάτες και υπάλληλοι) «πληρώνουν τη νύφη» στην επιχείρηση της δημοσιονομικής σταθερότητας και της οικονομικής ανάκαμψης.

Το υπουργείο Οικονομικών παρενέβη χτες για να δώσει διευκρινίσεις αναφορικά με την κατηγοριοποίηση που κάνει η Eurostat στην καταγραφή των στοιχείων, αλλά στην πραγματικότητα έσπευσε να διαβεβαιώσει τους επικριτές της ότι και στο Δημόσιο οι περικοπές και οι άλλες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις «πιάνουν τόπο», εξίσου μάλιστα με τον ιδιωτικό τομέα. «Η μη επιχειρηματική οικονομία δεν μπορεί να θεωρηθεί αποκλειστικά δημόσιος τομέας αλλά ένας συνδυασμός δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και δεν επιτρέπει παραπλανητικά συμπεράσματα περί αθρόων προσλήψεων στο Δημόσιο ή δημοσιονομικής εκτροπής», αναφέρει χαρακτηριστικά το υπουργείο, διαλύοντας κάθε υποψία «μεροληψίας» υπέρ των εργαζομένων στον κρατικό τομέα στην άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής...

Προηγούμενο άρθρο

Τι είναι τελικά αυτό που σκοτώνει;

Επόμενο άρθρο

Περί ψύχους...