Δεν πρόλαβε η κυβέρνηση να ανακοινώσει τα ψίχουλα για τους χαμηλοσυνταξιούχους και άρχισε τις εξαιρέσεις, για να μειώσει τον προϋπολογισμό ακόμα κι αυτού του επιδόματος - κοροϊδία. Ετσι, σύμφωνα με την εξειδίκευση του μέτρου, το επίδομα των 250 ευρώ θα δοθεί μετά από 7 μήνες με εισοδηματικά κριτήρια - κόφτες και μόνο σ' εκείνους τους σ... Περισσότερα
Πάρτι κερδών
από Η Άλλη Άποψη
Την ηγετική θέση τους στον διεθνή ναυτιλιακό στίβο επιβεβαιώνουν και φέτος οι Ελληνες εφοπλιστές, όπως αποτυπώνεται στην πρόσφατη έκθεση της Ενωσής τους. Με βάση τα στοιχεία, λοιπόν, ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει το 21% της παγκόσμιας χωρητικότητας, με έναν στόλο πάνω από 5.500 πλοία. Το «εθνικό κεφάλαιο», όπως το χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι εφοπλιστές, ελέγχει 1 στα 3 πετρελαιοφόρα, 1 στα 4 φορτηγά ξηρού φορτίου και πάνω από 1 στα 5 μεταφοράς LNG! Μάλιστα, ο μέσος όρος χωρητικότητας του ελληνόκτητου στόλου είναι σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με τον μ.ο. σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ήδη οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν παραγγείλει άλλα 241 νέα βαπόρια, μια αύξηση κατά 40% σε σχέση με πέρυσι. Οπως και να χαρακτηρίσει δηλαδή κανείς αυτό το «πάρτι κερδών», θα πέσει έξω. Ενα «πάρτι» για το οποίο περισσεύουν οι δηλώσεις περηφάνιας τόσο από τους ίδιους τους εφοπλιστές όσο και από τα κόμματα του κεφαλαίου. Ποια είναι η άλλη όψη αυτής της μεγάλης επιτυχίας; Οι απίστευτες φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι πλοιοκτήτες και μάλιστα με συνταγματική «βούλα», η εθελοντική φορολογία που θεσπίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και εξακολουθεί να εφαρμόζεται από τότε και από τη ΝΔ, σε αντίθεση βέβαια με την υποχρεωτική φοροαφαίμαξη των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Είναι το διαρκές «κυνήγι» από τις κυβερνήσεις, πότε με τροπολογίες πότε με νόμους και άλλες παρεμβάσεις κατά παραγγελία των εφοπλιστών, ώστε να επικρατήσουν σε όλα τα βαπόρια τα «διεθνή κρατούντα» για τους ναυτεργάτες, δηλαδή δουλειά με μισθούς πείνας, χωρίς ΣΣΕ, ώστε να γίνει ακόμα πιο «ανταγωνιστικό» αυτό το ...«εθνικό κεφάλαιο», με ακόμα πιο φθηνούς εργαζόμενους. Η κερδοφορία δηλαδή κι εδώ ακολουθεί τον κανόνα: Στηρίζεται στη διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων και στην απλόχερη βοήθεια από το αστικό κράτος.