Για τον Ημαθιώτη Γρηγόρη Περδικάρη, πρώτο πρόξενο των ΗΠΑ στην Ελλάδα

Με αφορμή τη δημοσίευση του άρθρου του Πυθαγόρα Ιερόπουλου σχετικά με τον Γρηγόρη Περδικάρη, προκλήθηκε συζήτηση σε τοπικά ΜΜΕ σχετικά με την καταγωγή του (αν είναι δηλαδή από Βέροια ή από Νάουσα). Προς αποκατάσταση της πραγματικότητας ο Π. Ιερόπουλος μας έδωσε φωτοτυπίες από το βιβλίο του Stephen A. Larrabee  «ΕΛΛΑΣ 1775-1865. ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ»(εκδόσεις New York University Press 1957) όπου βρίσκουμε και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τη φράση του:
 «…Ο άνθρωπος που γεφύρωσε όχι μόνο τις δεκαετίες, μα τις δύο χώρες- Αμερική και Ελλάδα- στάθηκε ο Γρηγόρης Α.Περδικάρης,που στα 1836 πήρε τη θέσι, για πρώτη φορά στα διπλωματικά χρονικά της Αμερικής, του προξένου στην Αθήνα. Ξεκίνησε απ’ την Αμερική στα τέλη του 1837 και έφθασε στον προορισμό του στις αρχές  της επομένης  χρονιάς. «Ένα ταξείδι με Ελληνικό πλοίο (Τον «Αλέξανδρο») δεν ήτανε κάτι το συνηθισμένο!» . Το πιο ενδιαφέρον ωστόσο γεγονός αυτού του διορισμού δεν ήτανε η επίσημη πια εδραίωσι των σχέσεων ανάμεσα στις 2 χώρες, μα η ιστορία αυτού του ίδιου του πρόξενου.
Γεννημένος στη Βέρροια της Μακεδονίας,ο Περδικάρης,αγένετο ξεριζωμένος βλαστάρι,θα βρεθεί στη Σμύρνη και στα 1826,όταν η καταιγίδα της Επαναστάσεως σάρωνε την Ελλάδα ,το μικρό Ελληνόπουλο,κάτω απ’ τηνπροστασία Αμερικανών θα ταξιδέψει για τη νέα του πατρίδα, κι’ αφού φοιτήσει στο Ινστιτούτο κλασσικών σπουδών του Μαουντ Πλέζαντ  στο Αχμερνς και στο Μόνσον της Μασσαχουσέτης, θα διδάξει Ελληνικά στο Μόνσον και στο Δημοτικό σχολείο του Χάρβαντ.  Την άνοιξι του 1828 θα μεταφράσει την συλληπητήριο επιστολή που θα γράψειη Λύντια Σίγουρνυ για λογαριασμό των κυριών του Χαρτφορντ προς τις κυρίες της Ελλάδας. Το γράμμα του προς μια κυρία της Μασαχουσέτης που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες και που συπερολήφτηκε μέσα στο έντυπο του Ελληνικού Συμβουλίου της Βοστώνης: «Τουρκική βαρβαρότης-συγκινητική εξιστόρησι της απίθανής δυστυχίας της κυρίας Σοφίας Μαύρου- μιας Ελληνίδας από το Μεσολόγγι», Πρόβιντενς 1828- θ’αφίσει βαθύτατη  εντύπωση στους αναγνώστες. Ο Περδικάρης θα προσπαθήσει να ενισχύσει τοενδιαφέρον τωνΑμερικανών γύρω απ’ την  κίνησι για την παιδεία στην Ελλάδα μ’ένα γράμμα προς την Επιτροπή της Νέας Υόρκης τον Μάιο του 1829.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1830 θα ταξιδέψει στις πόλεις της Αμερικής δίνοντας διαλέξεις με θέμα τηνΕλλάδα.  Η πιο ενδιαφέρουσα λογοτεχνική συμβολή του στην Αμερικανική λογοτεχνία θα είναι η εργασία του στο Ριτσμοντ της Βιρτζίνια στα 1836-37. Στο διάστημα που ο Πόε θα διευθύνει το «Σάδερν Λιτερέρευ Μέσεντζερ» θα δημοσιευτεί σ’ένα τεύχος του  ένα άρθρο γραμμένο απ’ τον Στέφεν Μπάλφιντς για τον Περδικάρη μαζύ με διάφορες μεταφράσεις του από τα σύγχρονα ελληνικά και ο Πόε θα γράψει στον Μπάλφιντς: «Ένα δημοτικό τραγούδι γραμμένο απ’ τον Περδικάρη και μεταφρασμένο από σένα, τι ανεκτίμητο θάτανε διαμάντι που θα έπεφτε στα χέρια μας!...» Το περιοδικό θα δημοσιεύσει λίγο αργότερα ωρισμένα σχόλια πάνω στις ομιλίες του για τη σύγχρονη Ελλάδα, τελειώνοντας μετα λόγια του ανταποκριτή «δεν υπάρχει αμφιβολία πώς μια πλατύτερη γνωριμίας των κοινών  συμφερόντων και χαρακτηριστικών των δύο αυτών χωρών θα βοηθούσε πολύ στην ανάπτυξι μιας αμοιβαίας εκτιμήσεως και συμπαθείας»
Κοντολογής,ο Περδικάρης ήταν ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για τη θέσι του προξένου, κι’η εκλογή στάθηκε απόλυτα «πετυχημένη» όπως αργότερα ο ίδιος είπε, αφού οι αποδοχές του μέσα στα 5 χρόνια της υπηρεσίας του δεν ξεπέρασαν  το ποσό των 36 δολαρίων και 96 σεντς!
Στο  βιβλίο του «Η Ελλάδα για τους Έλληνες»,Νέα Υόρκη 1845,ο πρώην πρόξενος στην Αθήνα θα δημοσιεύσει τις εμπειρίες του απ’ την Ελλάδα και τις απόψεις του γύρω από τα προβλήματά της. Μέσα απ’ τα γραφτά του θα βγουν ανάγλυφες  οι φυσιογνωμίες του Κολοκοτρώνη, του Μιαούλη και των άλλων ηρώων του ’21. Θα μας δώσει μια λεπτομερειακή έκθεσι της πολιτικής καταστάσεως του νεαρού κράτους και τις εντυπώσεις του απ’ το βασηληά και τη βασίλισσα. Θα μας μιλήσει για το έργο των Αμερικανών ιεραποστόλων που φυσικά είχε πάντα κρατήσει πολύ φιλικές σχέσεις μαζί τους και θα μας περιγράψει τις διάφορες εκδρομές του στην Ελλάδα. Το βιβλίο του κράτησε πολύ δικαιολογημένα τον τίτλο του, αφού ο συγγραφέας του μέσα στις σελίδες του έδωσε μια  θερμή,συχνά φλογερή, εικόνα των Ελλήνων και της Ελλάδας, όπως την είδε με τα μάτια του Έλληνα ή κάλλιο του υπε- Ελληνα! Οι Ελληνες, ο Ελληνικός λαός στάθηκε το κύριο θέμα του από την πρώτη ίσαμε την τελευταία σελίδα του παράξενου αυτού βιβλίου..» (Δημοσιεύτηκε στην έντυπη ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ)

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Στο μπλόκο της Κουλούρας η Ομάδα Γυναικών Βέροιας της ΟΓΕ

Επόμενο άρθρο

Ρωτάμε (Από την έντυπη ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ)