Το 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή συνεχίζοντας το πολύχρονο ταξίδι του έκανε «σταση» στη πόλη της Βέροιας το Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου! Το μήνυμα του Φεστιβάλ ήταν «οδηγός» για δράση, είναι πείρα που έχει συγκεντρωθεί από όλη τη τελευταία περίοδο, είναι «όπλο» αντοχής και ελπίδας για τις μάχες που έχει να δώσει η νέα γενιά.

Το Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε στη Πλατεία Εληάς. Το πρόγραμμα του περιελάμβανε:

- Πολιτική ομιλία από τον Ευθύμη Δημάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-Νεανική συναυλία με τους baLLada

-Λαϊκό γλέντι

στον χώρο του Φεστιβάλ λειτούργησε Βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής, ενώ έγινε και

συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πυρόπληκτους που θα γίνει στο χώρο του Φεστιβάλ.

Ολόκληρη η ομιλία του Ευθύμη Δημάκη, μέλους της Κ.Ε του ΚΚΕ

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες νέες και νέοι, συντρόφισσες και σύντροφοι

Δεν υπάρχει πιο όμορφο ταξίδι, από αυτό που στις αποσκευές του κουβαλά τα πιο ωραία ιδανικά που γνώρισε η ανθρωπότητα, τις πιο λαμπρές αξίες, ένα ταξίδι κόντρα στη θύελλα της βαρβαρότητας, της εκμετάλλευσης. Αυτό το ταξίδι του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή που κοντά μισό αιώνα  χτίζονταν και χτίζεται με τα υλικά της συντροφικότητας, της ανιδιοτέλειας, της πρωτοπόρας ριζοσπαστικής δημιουργίας, παραμένει επίκαιρο- ζωντανό- νέο  και κερδίζει τις καρδιές χιλιάδων νέων αλλά και μεγαλύτερων σε όλη τη χώρα αλλά και εδώ στην Βέροια.

Στα Φεστιβάλ, τα έργα του Μίκη που σφραγίστηκαν από τις ανείπωτες λαϊκές θυσίες, ένωσαν και τραγουδήθηκαν από τα χείλη Μακρονησιωτών και νέων πρωτοπόρων, εκεί που οι στίχοι του Ρίτσου  ζωντάνευαν από τον ίδιο τον ποιητή. Στα Φεστιβάλ που ενώνονται οι νέοι πρωτοπόροι δημιουργοί βρήκαν και βρίσκουν τη δυνατότητα να σταθούν και να αναδείξουν το έργο τους πλάι σε κορυφαίους δημιουργούς, όπως ο Θεοδωράκης, ο Μικρούτσικος, ο Μαρκόπουλος, ο Λεοντής, με στίχους και φόρμες παλιές και νέες που όμως χάραζαν και χαράζουν το σκοτάδι της βαρβαρότητας με τον σπουδαίο σκοπό της κοινωνικής απελευθέρωσης.

 Είναι το Φεστιβάλ που στις πιο μικρές και μεγάλες κατασκευές, στο μόχθο των συντρόφων που  το χτίζουν, χτυπάει η καρδιά ενός κόσμου που δεν έχει τελειώσει, δεν έχει ηττηθεί οριστικά, ανασυντάσσεται, δυναμώνει αποκτά νέους οικοδόμους του μέλλοντος , του κόσμου χωρίς εκμετάλλευση του Σοσιαλισμού Κομμουνισμού.

Γιατί σήμερα υπάρχουν πολλοί νέοι, που ξέρουν τι θα πεί να ζεις.

«Να ζεις. Να τολμάς. Να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας. Τον σοσιαλισμό», είναι το σύνθημα του φετινού Φεστιβάλ της ΚΝΕ, είναι το μήνυμα που το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θέλουμε να φτάσει σε κάθε νέο και νέα που έρχονται αντιμέτωποι, άμεσα ή έμμεσα ακόμη, με την ανασφάλεια, την εργασιακή ζούγκλα, την ανεργία, την αδικία, κάθε είδους ρατσισμό.

Να ζεις στη σημερινή εποχή δεν σημαίνει απλά να επιβιώνεις. Όσο κι αν αποδείχτηκε το προηγούμενο διάστημα ότι και αυτό ακόμα απαιτεί πάλη κι αγώνα. Αρκεί μόνο να θυμηθεί κανείς τους μαζικούς τάφους στις μεγάλες μητροπόλεις του καπιταλισμού για να νιώσει τη σαπίλα του συστήματος που αναδύεται από παντού. Αρκεί να σκεφτεί τις μεγάλες επιχειρήσεις που έκρυβαν τα κρούσματα κορονοϊού, αφήνοντας εκτεθειμένους τους εργαζόμενους, για να συμπεράνει ότι για τους καπιταλιστές μετράει μόνο ότι θεωρούν κόστος και τα κέρδη τους. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως ήταν οι μαχόμενοι υγειονομικοί που πάλευαν στα νοσοκομεία και στους δρόμους για τις ζωές μας, απέναντι σε μια κυβέρνηση που δεν πήρε κανένα μέτρο προστασίας μας σε συνθήκες πανδημίας, παρουσιάζοντας ως ευεργέτες επιχειρηματίες της ιδιωτικής Υγείας που τους μπούκωνε με χρήμα, αντί να τους επιτάξει, φέρνοντας το υποβαθμισμένο σύστημα Υγείας στα όριά του, με όλες τις συγκλονιστικές στιγμές που ζήσαμε. Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι τις σοβαρές ευθύνες για τη διαχείριση της πανδημίας, την έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης για την αναγκαία εμβολιαστική διαδικασία και τη στήριξή της με υποδομές και προσωπικό προσπαθεί να την κρύψει, «τσιμπώντας» την αξιοπρέπεια της νεολαίας, ενισχύοντας τελικά τον ανορθολογισμό και καλλιεργώντας διχαστικές λογικές.

Όμως εμείς επιμένουμε. Να ζεις, δεν σημαίνει απλά να επιβιώνεις.

Να ζεις σήμερα σημαίνει να απολαμβάνεις όλες τις μεγάλες δυνατότητες της σύγχρονης εποχής και της τεχνολογικής έκρηξης.

Σήμερα σημαίνει όλοι οι νέοι να μορφώνονται ολόπλευρα και ουσιαστικά κι όχι η γνώση να διαφοροποιείται και να κατηγοριοποιείται ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες, για να προσφέρονται τελικά στους πολλούς οι εφήμερες δεξιότητες που έχει κάθε φορά ανάγκη το εκμεταλλευτικό σύστημα. Όπως προωθεί ο νέος νόμος που πέρασε η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι.

Σκεφτείτε τι σας είπε η υπουργός παιδείας ,η Κεραμέως, πριν λίγες μέρες, πως τώρα που ξαπόστειλε πολλούς νέους εκτός ανώτατης εκπαίδευσης είναι πιο ελεύθεροι να πάνε να τα σκάσουν χοντρά στα ιδιωτικά ΙΕΚ και κολλέγια για να φτιάξουν το μέλλον τους. Να η ελευθερία τους, μέσα από τα δεκάδες εμπόδια, από τα χρήματα και τον κόπο των γονιών σας σε ένα σύστημα συνεχών εξετάσεων και ταξικών φραγμών, για τα παιδιά  των λαϊκών οικογενειών ορθώνονται νέα τείχη στις σπουδές. Γι αυτούς που έχουν υπάρχουν κι άλλες επιλογές.

Ζωή σήμερα σημαίνει οι νέοι να μαθαίνουν ολοκληρωμένα την επιστήμη ή την τέχνη που έχουν επιλέξει, θέτοντας την στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών, με υποδομές που αντιστοιχούν στα σημερινά δεδομένα κι όχι σε δεδομένα προηγούμενων δεκαετιών, για τις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και με κλειστές σχολές για πάνω από ένα χρόνο.

Σημαίνει να δουλεύουν στο αντικείμενο που έχουν σπουδάσει, να έχουν όλοι σταθερή δουλειά, να εργάζονται δημιουργικά λιγότερες ώρες, απολαμβάνοντας καλύτερο επίπεδο ζωής κι όχι να δουλεύουν χωρίς δικαιώματα με εργασιακές σχέσεις λάστιχο, που θα μετράνε πότε θα δουλεύουν 10ωρα και πότε θα πληρώνονται με ρεπό ή πως θα τζογάρουν τον κόπο τους, την ασφάλισή τους, για να κάνουν μπίζνες τα κοράκια των επενδυτικών ομίλων της Ασφάλισης.

Ζωή σήμερα σημαίνει να έχουν όλοι οι νέοι ελεύθερο χρόνο που να μπορεί να αξιοποιείται δημιουργικά με ψυχαγωγία, πρόσβαση και συμμετοχή στην πολιτιστική δημιουργία, τον αθλητισμό, τις διακοπές. Κι όχι να είναι όλα εμπόρευμα, εκτόνωση, διαπαιδαγώγηση στις σάπιες αξίες του ανταγωνισμού, του ατομισμού, της υποτίμησης της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, με τα στρεβλά πρότυπα για τις σχέσεις των δυο φύλων.

Να ζεις και να τολμάς. Τι σημαίνει όμως να τολμάς;

Η πραγματική τόλμη είναι να αμφιβάλεις, να αναζητάς, να κατανοείς την πραγματικότητα και να μη «μουδιάζεις», αλλά να τρέφεις μέσα σου συνειδητό θυμό.

Όταν φτιάχνουν νόμους για να περιορίσουν τη δράση των σωματείων, όταν ετοιμάζονται να βάλουν αστυνομία στα Πανεπιστήμια, όταν δυναμώνει η καταστολή ως αναγκαίο συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής σε όλη την ΕΕ, όταν δυναμώνει ο αντικομμουνισμός, όταν οι πολεμικές δαπάνες και προετοιμασίες αυξάνονται σε όλο τον κόσμο.

Τόλμη σημαίνει ώριμη οργή και πάλη, γνωρίζοντας ότι στην πραγματικότητα όλα αυτά δείχνουν τον φόβο της αστικής τάξης, τα τεράστια προβλήματα και αδιέξοδα του συστήματος της, τις αντιφάσεις που το συνταράσσουν με τις οικονομικές κρίσεις, τους ανταγωνισμούς για τα κέρδη που αναδιατάσσουν τις συμμαχίες τους.

Τόλμη είναι να μη μένει κανείς μόνος του. Αλλά να επιλέγεις την συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την οργάνωση. Κόντρα σε όλα τα μηνύματα των εξουσιαστών. Είναι η δράση στο μαθητικό συμβούλιο, στον Φοιτητικό Σύλλογο. Είναι η οργάνωση στο σωματείο, η δραστήρια συμμετοχή στις διαδικασίες του κινήματος που μετά και τη ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου ανοίγουν νέα πεδία δράσης με στόχο να το αχρηστεύσουμε, μέσα στους χώρους δουλειάς εκεί που δίνεται η «μάχη των μαχών».

Τολμηρός είναι ο νέος και η νέα που οργανώνονται στη ΚΝΕ, που θέτουν στη ζωή, τους πιο υψηλούς στόχους, αξίες και ιδανικά. Γιατί τόλμη στη πράξη χωρίς τόλμη στις ιδέες δεν μπορεί να υπάρξει. Και το ΚΚΕ πρεσβεύει ότι πιο προοδευτικό έχει γεννήσει η ανθρώπινη σκέψη και δράση, γι' αυτό μπορεί να πορεύεται «με τον καιρό να ναι κόντρα».

Γι' αυτό μπορεί να προχωράει με πρόγραμμα, σχέδιο και στόχο που οδηγεί σε μια νέα ανώτερη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής. Όχι σε μια ατέρμονη περιπλάνηση, αλλά ακολουθώντας αυτό που η επιστημονική θεωρία, η μελετημένη πείρα και οι δυνατότητες της εποχής δείχνουν να στέκει μπροστά, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης, της πράσινης και ψηφιακής τεχνολογίας μπορούν να υπηρετήσουν τον εργαζόμενο άνθρωπο μόνο εάν αντιστοιχηθούν με καινοτόμες σχέσεις παραγωγής. Εάν ενταχθούν στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό στο έδαφος της κοινωνικοποιημένης ιδιοκτησίας και της εργατικής εξουσίας.

Γιατί αυτό πραγματικά αντιστοιχεί στην πρόοδο. Η κοινωνική σχέση που επιτρέπει τη χρησιμοποίηση των μέσων παραγωγής και την ανάπτυξη και κατανομή του εργατικού δυναμικού σύμφωνα με επιστημονικά διαμορφωμένους στόχους για τη λαϊκή ευημερία. Για να απελευθερωθούν από τα δεσμά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και κερδοφορίας που καθορίζει τι θα παραχθεί, με ποιους όρους, πότε, σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες αυτών που πραγματικά παράγουν, τις ανάγκες της κοινωνίας.

Μεγάλη απόδειξη γι' αυτό αποτελεί η υποταγή της παραγωγής και διανομής των εμβολίων στα κέρδη των φαρμακευτικών ομίλων, οι συμβάσεις της ΕΕ για να διασφαλίσουν τα κέρδη και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί που καθορίζουν τη μεγάλη ανεπάρκεια στις ποσότητες, τα κανόνια και τις ανισομετρίες στις παραδόσεις, ενώ οι μεταλλάξεις του ιού αναπτύσσονται.

Σήμερα που μεγαλώνει συνεχώς το χάσμα ανάμεσα στο πως θα μπορούσαμε να ζούμε και πως τελικά ζούμε, αυτό παραμένει το μεγάλο πρόβλημα της εποχής. Να απαλλαγεί η κοινωνία από τον βραχνά, τον παρασιτισμό, την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομικής ανάπτυξης κι όχι απλά να φεύγει μια κυβέρνηση για να έρχεται μια άλλη, να «βάζει ο Μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς».

Στέλνοντας στο μουσείο της κοινωνικής ιστορίας το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Κίνητρο για την παραγωγή και την ανάπτυξη της οικονομίας, να είναι οι διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες, βάζοντας οριστικό τέλος στον εφιάλτη της ανεργίας. Ανοίγοντας το δρόμο να συμβαδίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, τη λαϊκή ευημερία.

Οι νέοι άνθρωποι να μπορούν να αναπτύξουν ελεύθερα όλες τις ικανότητες τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα τους, να συμμετέχουν ενεργά, συνειδητά, δημιουργικά σε όλη την κοινωνική, πολιτική. πολιτιστική δραστηριότητα, να έχουν πραγματικά τη ζωή στα χέρια τους. Κι όχι να ζουν σε ένα σύστημα που «ελευθερία» είναι η «ελευθερία» στο μέγιστο κέρδος, οπού όλα μπορείς να τα αμφισβητήσεις εκτός από το σύστημα και την εκμετάλλευση, όπου στο όνομα της ατομικής ελευθερίας «κουκουλώνεται» η πιο μεγάλη συλλογική σκλαβιά. Όπου καλούν τους νέους «ελεύθερα» να επιλέξουν πως θα διαχειριστούν τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την ανεργία, τους καλούν ακόμα και να ναρκωθούν, ελεύθερα «για να την βρουν», αφού χάνουν τη πραγματική ζωή.

Οι σκοποί μας είναι πραγματικά μεγάλοι. Συναντιούνται με τα όνειρα της νεολαίας για μια καλύτερη ζωή. Συναντιούνται στη πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό είναι το νέο, το καινοτόμο. Από αυτό το στόχο αντλεί το ΚΚΕ την ζωντάνια, την αντοχή του.

Κι όχι στα λόγια ή περιμένοντας τη μεγάλη μέρα. Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς. Αυτό το μήνυμα στέλνει ολόκληρη η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από το ξέσπασμα της πανδημίας μέχρι σήμερα. Σπάζοντας το σιωπητήριο που ήθελε να επιβάλει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και τα μορατόριουμ του ΣΥΡΙΖΑ, που στη πράξη σήμαιναν ότι στα δύσκολα ο λαός να κάνει πίσω, να μην παρεμβαίνει, να παραδοθεί στους εκμεταλλευτές και το σύστημα τους.

Το ΚΚΕ έχει συγκεντρώσει μεγάλη πείρα αναμετρήσεων κι επεξεργασιών για την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων κι αναγκών, των προϋποθέσεων για την ικανοποίηση τους. Γνωρίζουμε ότι ένας είναι ο δρόμος, αυτός της ταξικής πάλης, της έντασής της, σε όλες τις συνθήκες με στόχο να βάλουμε εμπόδια στα χειρότερα, παλεύοντας να νικήσει η ζωή, να νικήσει η εργατική τάξη, κατακτώντας τη δική της εξουσία. Γι' αυτό η «οργανωμένη απειθαρχία» του ΚΚΕ ως κατεύθυνση και στάση υπεράσπισε στη πράξη και όχι στα λόγια την Υγεία και τα υγειονομικά μέτρα που απαιτούνταν, τα δικαιώματα του λαού. Τροφοδότησε με τόλμη μια σειρά αγωνιστικών, απεργιακών δράσεων και νέα πείρα σε συνθήκες περιορισμών και απαγορεύσεων, που τις έσπασε όταν ήταν αναγκαίο, όταν άλλοι υποτιθέμενοι φίλοι του λαού και της νεολαίας έκαναν χαρτοπόλεμο.

Κι αυτή η περίοδος φανέρωσε ορισμένες προϋποθέσεις και κυρίως την ανάγκη του ενωμένου, άφοβου αγώνα των εργαζομένων, στους χώρους δουλειάς, τους κλάδους, τις λαϊκές γειτονιές που να απλώνεται σε μια πορεία πανελλαδικά σε ενιαίο κίνημα κοινωνικών δυνάμεων και των μαζικών φορέων τους που έχουν κοινά συμφέροντα και προσδοκίες. Ένα κίνημα που αλλάζει αποφασιστικά τον συσχετισμό στο εσωτερικό του και μαζικοποιεί τη δράση του, αποκρούει, περιθωριοποιεί όσο γίνεται το εμπόδιο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, τους αντιαπεργιακούς - αντισυνδικαλιστικούς νόμους, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της κοινής δράσης. Αποσπά κατακτήσεις και γενικότερα συμβάλλει στη βελτίωση και αλλαγή του γενικότερου συσχετισμού της ταξικής πάλης, αξιοποιεί κάθε δυσκολία ή ρήγματα στο πολιτικό σύστημα, ώστε να περνάει συνεχώς σε μια νέα φάση αναμέτρησης και σύγκρουσης με την αστική τάξη και τα όργανα εξουσίας.

Με τα στελέχη και τα μέλη του να βρίσκονται καθημερινά μπροστά στη μάχη για να προστατευτεί ο λαός, να προστατευτούν η ζωή και τα δικαιώματα του, να μπορέσει να βγει όρθιος και δυνατός, το ΚΚΕ υλοποίησε πολύ σύνθετα καθήκοντα.

Φίλοι και σύντροφοι

 Το καλοκαίρι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα η μεγάλη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και με αυτή την κυβέρνηση απέναντι στις καταστροφικές πυρκαγιές. Ο τσακωμός ΝΔ ΣΥΡΙΖΑ πάνω από τα αποκαϊδια της μισής χώρας, προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού για τις διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες και των δύο αλλά και του ΚΙΝΑΛ που κυβέρνησαν και έχουν βάλλει τη σφραγίδα τους στην κατάσταση αυτή.

 Έχουν περάσει πακέτα δις πακτωλός χρημάτων και με το σχέδιο ανάκαμψης κυβέρνησης ΕΕ ότι δίνεται για τη λεγόμενη πράσινη πολιτική , είναι για να γίνονται πράσινες μπίζνες για να οικονομήσουν μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι. Η κλιματική αλλαγή που μας λένε πως είναι ο μεγάλος υπεύθυνος και μας λεν τη μισή αλήθεια, γιατί τα δάση καίγονταν και το 2007 που δε μας έλεγαν τότε για την κλιματική αλλαγή, χρησιμοποιείται σαν άλλοθι για τις καταστροφές, και αξιποιείται για τα μεγάλα πράσινα επενδυτικά σχέδια που όχι μόνο δεν προστατεύουν τα δασικό και τον υπόλοιπο φυσικό πλούτο αλλά τον δίνουν βορά στα επενδυτικά σχέδια.

Ποιοι όμως απαξίωσαν τα δάση όλα αυτά τα χρόνια; Ποιοι υποστελέχωσαν τα δασαρχεία, ποιοι εξαφάνισαν τη χρηματοδότηση για τη διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών, δασικών δρόμων, απαξίωσαν την ολοκληρωμένη αξιοποίηση του δάσους με οργανωμένη υλοτομία που βοηθάει στην αραίωση και ανανέωση του; Ποιοι μετατρέψαν χιλιάδες καμένα στρέμματα σε οικόπεδα; Ποιοι σπάσανε τον αναγκαίο και τεκμηριωμένο επιστημονικά χαρακτήρα της δασικής πρόληψης και καταστολής  της πυρκαγιάς με ειδική υπηρεσία δασοπυρόσβεσης καταργώντας την το 1999;

 Δεν είναι η ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ που απαντώντας καρμπόν στις ερωτήσεις των βουλευτών του ΚΚΕ ο ένας με το Μάτι και ο άλλος με την Αττική φέτος διαβεβαίωναν πως είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε ενδεχόμενο πυρκαγιάς.

 Η ΝΔ προσπαθεί να πανηγυρίσει πάνω στα αποκαΐδια της για το γεγονός ότι το μεγάλο σχέδιο της ήταν το τρεχάτε ποδαράκια μου και φύγετε όλοι για να μην έχει θύματα, όπως έγινε στην Εύβοια και φυσικά η φωτιά έσβηνε όταν έφτανε στη Θάλασσα ή όταν έβρεχε και αυτό το ονόμασε επιτυχία. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πάνω στα ίδια αποκαϊδια προσπαθεί να σβήσει τις δικές του τεράστιες ευθύνες για το Μάτι.

Και οι δύο όμως συνεχίζουν και πίνουν νερό στο όνομα της ίδιας στρατηγικής που έχουν στη στήριξη της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, της αύξησης της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου. Γι αυτό στον πρόσφατο ανασχηματισμό και παρ όλες τις καραμπόλες όπως στην περίπτωση Αποστολάκη αποδείχτηκε περίτρανα πως όχι μόνο δε χωρίζουν σινικά τείχη τα δύο κόμματα, αλλά αντίθετα έχουν τους ενώνουν πολλά περισσότερα για να κάνουν τράμπες πολιτικοί από το ένα κόμμα στο άλλο. Άλλωστε αυτό το σήριαλ των  μεταγραφών έχουμε βαρεθεί να το βλέπουμε έχει περισσότερα επεισόδια και από την Λάμψη, με τόσες μεταγραφές από δω προς τα κει.

 Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό όλα αυτά τα χρόνια πως οι εκατοντάδες μνημονιακοί αντεργατικοί αντιλαίκοί νόμοι μαζί με τα τρία μνημόνια που άφησαν προίκα ΝΔ ΚΙΝΑ στο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν καταργήθηκαν αλλά μέσα από την περιβόητη παλληκαρίσια διαπραγμάτευση πρώτα του Βαρουφάκη αποκτήσαμε μισό μνημόνιο και νέες δεσμεύσεις για τη δανειακή σύμβαση, αλλά και μέσα στο καλοκαίρι ήρθε και το τέταρτο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ που πήρε τι περισσότερες ψήφους στη Βουλή. Ενώ τα επόμενα χρόνια δεκάδες νέοι μνημονιακοί νόμοι προστέθηκαν στους παραπάνω.

Θυμάστε πόσο ενθουσιασμένος πήγαινε ο Άδωνις να ψηφίσει μερικούς από αυτούς.

Άλλωστε τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν με το ταμείο και το σχέδιο Ανάκαμψης  της ΕΕ και παρ όλες τις επιμέρους κριτικές αποδέχονται απόλυτα αυτό που έθεσε η πρόεδρος της ΕΚΤ η Κριστιν Λαγκαρντ  ως προϋπόθεση πως το πρόγραμμα ανάκαμψης θα έχει ισχυρές δεσμεύσεις,  πως όποια χαλάρωση δημοσιονομική για να στηριχτεί το κεφάλαιο και όχι οι λαοί, θα το ακολουθήσει πολιτική σφιχτής δημοσιονομικής προσαρμογής για την αποπληρωμή του τμήματος του δανείου και τις επιτυχίας των στόχων, δηλαδή χαλαρότητα σήμερα για να τα πάει το κεφάλιο, μαστίγιο από το 2023 για να τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι μικροί επιχειρηματίες που δε  θα δουν ευρώ τσακιστό.

 Άλλωστε ο αντεργατικός νόμος του Χατζηδάκη για την κατάργηση του 8ωρου, τα νέα εμπόδια στην απεργία πάτησε όπως ο ίδιος ομολόγησε σε δύο προηγούμενους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ που άνοιξαν το δρόμο , με την κατάργηση του 8ωρου στους γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία και το νόμο Αχτσιόγλου  που εμπόδιζε πρωτοβάθμια σωματεία να πάρουν απόφαση για απεργία.

 Τώρα βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει πως θα καταργήσει τους νόμους της ΝΔ, αλλά εμείς επειδή έχουμε αδύνατη μνήμη, ποιον ακριβώς αντεργατικό νόμο κατήργησε ο ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα της ΝΔ; Δε μας το θυμίζει, γιατί έφερε καινούργιους;  Όσο για τα 800 ευρώ που υπόσχεται τώρα ξέρετε από πού και πότε θα τα πληρωθείτε από κει που και όταν πληρωθήκατε και τα 751.

Όσο και στην εξωτερική πολιτική, τόσο με ΝΔ όσο και με ΣΥΡΙΖΑ παίρναμε το δέκα το καλό για τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή. Από τον διαβολικά καλό Τραμπ στο σωτήρα Μπάϊντεν , και οι δύο τσακώνονταν σαν τα σκυλιά ποιος είναι καλύτερος στην προώθηση της ελληνοαμερικάνικης φιλίας, ενώ στην ΕΕ ποιος είναι πιο θερμός υποστηρικτής του ευρωπαϊκού ονείρου.  Ο ένας έφερε την συμφωνία των Σκοπίων ο άλλος την εφαρμόζει, και οι δύο κράτησαν τα στρατεύματα μας για την υπεράσπιση της ειρήνης και της ευημερίας στο Αφγανιστάν ξοδεύοντας τεράστια ποσά που αν γίνονταν αεροπλάνα, ελικόπτερα για την κατάσβεση πυρκαγιάς θα είχαν σωθεί χιλιάδες στρέμματα, αν τα μισά γίνονταν ΜΕΘ , θα θρηνούσαμε λιγότερους νεκρούς. Αλλά βλέπετε για το καλό του κόσμου στέλνουμε στρατεύματα σε κάθε άκρη της γης, δεχόμαστε να βομβαρδίζονται χώρες και να πυκνώνουν τα προσφυγικά ρεύματα και ύστερα να γινόμαστε μια τεράστια αποθήκη φυλακή ψυχών στα πλαίσια της απαράδεκτης συμφωνίας ΕΕ Τουρκίας.

Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο η σύμμαχος μας στο ΝΑΤΟ η αστική τάξη της Τουρκίας συνέχισε και συνεχίζει να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού μας και το ΝΑΤΟ ένιπτε και νίπτει τας χείρας του. Και η χώρα μετατρέπεται σε μια τεράστια βάση Νατοϊκών συμφερόντων η οποία αποκτά ειδικό ρόλο στην αντιπαράθεση ΗΠΑ και ΝΑΤΟ με τη Ρωσία αλλά και την Κίνα στην περιοχή. Αντιπαράθεση που πρόκειται να οξυνθεί ειδικά με την όχι τυχαία αποχώρηση και αναδιάταξη των Νατοϊκών στρατευμάτων από το Αφγανισταν.

Συντρόφισες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι νέοι και νέες,

Φτάνει πια είναι βαρετό να ακούμε τους ίδιους ψευτοκαυγάδες, να ψάχνουμε τις διαφορές σαν ψίλους στ άχυρα, ανάμεσα σε κόμματα που στηρίζουν το κεφάλαιο τις επιλογές του, τις συμμαχίες του σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, κόμματα που σε τελική ανάλυση είναι κόμματα που υπερασπίζονται ανεξάρτητα τίτλους και διακηρύξεις το καπιταλιστικό σύστημα.

Το ΚΚΕ , η ΚΝΕ απευθυνόμαστε σε εσάς, σε εσάς που νιώθετε απογοητευμένοι, πικραμένοι από την πολιτική, που η πολιτική είναι κάτι ξένο που σχεδιάζεται μακριά από εσάς από τις ανάγκες από τις ζωές σας. Που νιώθεται ότι όποια επιλογή και να κάνετε τα πράγματα θα μένουν ίδια, γκρίζα πως η ζωής σας θα παραμένει δεμένη με χιλιάδες νήματα από την εξουσία που τη έχουν οι ισχυροί.

Απευθυνόμαστε σ εσας που ξέρετε καλά πως σήμερα κουμάντο κάνει η αδικία, πως τελικά ωφελημένοι όποια κυβέρνηση και να βγαίνει είναι οι ίδιοι, αυτούς που λέμε κεφάλαιο. Που πηγαίνετε σχολείο με όνειρο να σπουδάσετε να δουλέψετε και να προσφέρετε στο αντικείμενο που αγαπάτε, σε εσάς που εργάζεστε απ το πρωί ως το βράδυ για έναν μισθό που δε θα φτάνει να πληρώσει το αυξημένο πετρέλαιο την πανάκριβη ΔΕΗ, που είτε σε μια πανέμορφη χώρα αλλά δε μπορείτε να τη χαρείτε γιατί δεν έχετε τη δυνατότητα.

Απευθυνόμαστε σε εσάς, που βλέπετε ότι ενώ έχουμε φτάσει στο  5G,  πως οι πάμπλουτοι κάνουν βόλτα πολλών εκατομμυρίων στο φεγγάρι, ότι προετοιμάζονται αυτοκίνητα χωρίς οδηγούς, πολλά νέα ζευγάρια δε μπορούν να νοικιάσουν ένα σπίτι με ανθρώπινες συνθήκες, σκέφτονται πόσα λεπτά θα ανάψουν τη θέρμανση, πως σε κοντινές χώρες δεν έχει φτάσει το εμβόλιο, όπως και άλλα εμβόλια που υπάρχουν δεκαετίες και χάνονται εκατομμύρια παιδιά. Πως λαοί ολόκληροι όταν δε σκοτώνονται από τις βόμβες των τζιχαντιστών των Νατοϊκών ή άλλων ιμπεριαλιστών εξοντώνονται, εκπορνεύονται στο ταξίδι της προσφυγιάς. Ζουν σε τραγικές συνθήκες

Απευθυνόμαστε σε εσάς που το άδικο δε χωράει στην καρδιά σας, που δεν δέχεστε να συμβιβαστείτε με ένα τέτοιο σύστημα που η ελευθερία του μετριέται στην τσέπη του καθένα.

Που στους χώρους δουλειάς κυριαρχεί ο φόβος της απόλυσης, η τρομοκρατία από τα μεγάλα αφεντικά, όταν κάποιος διεκδικεί τα αυτονόητα να μη ζει με 400 και 500 ευρώ να παίρνει τουλάχιστον 751, να δουλεύει 8 ώρες και όχι 10 απλήρωτος, να έχει ασφάλεια γι αυτόν και την οικογένεια του. Δηλαδή πως δεν υπάρχει καμία στην ουσία ελευθερία στο δικαίωμα στην απεργία και την οργάνωση. Όταν πλάι σε αυτή την τρομοκρατία προστίθενται εργατοπατέρες και πουλημένοι συνδικαλιστές, που έχουν πάρει διδακτορικό στο μασούλημα κονδυλίων κατάρτισης, που έχουν μάθει να υπηρετούν μόνο τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις τους όπως η διοίκηση του ΕΚ Βέροιας.

Που καταλαβαίνεται πως παρ όλα τα δεκάδες κανάλια, τον ωκεανό πηγών στο διαδίκτυο, πολλές φορές αυτό που έρχεται ως είδηση και αλήθεια είναι κατασκευασμένο, να υπηρετεί το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Απευθυνόμαστε σε εσάς που καταλαβαίνεται καλά πως όταν ο λαός πάει να αποφασίσει αν για παράδειγμα θα συνεχίσει η χώρα του να είναι στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τότε αρχίζουν τα τρομοκρατικά διλήμματα, βγαίνουν από τις ντουλάπες οι μπαμπούλες, όπως έγινε στο παρελθόν στη δημοκρατική τότε ΕΟΚ που ολόκληρες χώρες όπως η Γαλλία και η Δανία που οι λαοί είχαν καταψηφίσει σε δημοψήφισμα το Μάαστριχτ δηλαδή τις βασικές αρχές της ΕΕ τότε έπεσαν όλοι κατά πάνω ν αλλάξουν τις αποφάσεις. Όπως έγινε και τη μεγάλη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ που το Όχι έγινε Ναι σε ένα βράδυ.

Απευθυνόμαστε σε εσάς που συνειδητοποιείτε πως δε μπορεί να νιώθει κανένας άνθρωπος ελεύθερος ατομικά, αν η κοινωνία που ζει είναι δεμένη με τις βαριές αλυσίδες της εκμετάλλευσης. Δηλαδή αν η πηγή του πλούτου είναι η απλήρωτη δουλειά δισεκατομμυρίων ανθρώπων, που αντί να επιστρέφει στην κοινωνία, με βελτίωση όλων των πλευρών της ζωής μας, γίνεται προκλητικός χυδαίος πλούτος για λίγους, και ένα κομμάτι χρηματοδοτεί το ψέμα, τη συκοφαντία, την καταστολή, τους πολέμους και τη βαρβαρότητα που ζούμε.

Αν κάτι πρέπει να μισείτε, αν κάτι χρειάζεται να αποτινάξετε για να βρείτε μια νέα ζωή, για να γίνει πράξη το σύνθημα του Φεστιβάλ να ζεις να τολμάς να προχωράς είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι η ιδεολογία του, η ιδεολογία μιας απάνθρωπης κοινωνίας από το μεδούλι της.

 Στο δρόμο αυτό σας καλεί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, στο δρόμο που χάραξαν οι κομμουνάροι του Παρισιού πριν 150 χρόνια, που ακολούθησαν όλοι οι επαναστάτες από το Μαρξ και το ΛΕΝΙΝ, τον Τσε και το Φιντελ, τον Άρη και το Μπελογιάννη, τους εκατομμύρια επαναστάτες που έκαναν πράξη τους όμορφους στάχτη του Ναζίμ Χικμετ, αν δεν καώ εγώ αν δεν καείς εσύ πως θα γεννούνε τα σκοτάδια λάμψη.

Γιατί αυτός ο δρόμος της Θυσίας, είναι που νίκησε το φασισμό , αυτός ο δρόμος της Θυσίας κατάργησε τη δουλοκτησία. Αυτός ο δρόμος της Θυσίας με το ΚΚΕ στην αντιπολίτευσης ενέπνευσε μεγαλειώδες αγώνας που έφεραν το 8ωρο. Αυτός ο δρόμος της Θυσίας σφράγισε την εποποιία της εθνικής αντίστασης, του ΔΣΕ. Σε αυτό τον δρόμο η θυσία πιάνει τόπο, η θυσία κρατάει τον άνθρωπο άνθρωπο και όχι αγρίμι, του μεταδίδει τα πιο όμορφα ιδανικά. Γι αυτό στο δρόμο αυτής της κοινωνικής απελευθέρωσης σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, οι νέοι της χώρας μας, η εργατική τάξη, οι α/α της πόλης και του χωριού έχοη ν ένα τεράστιο ατού που λέγεται ΚΚΕ.

Ήταν το ΚΚΕ που μέσα στα μνημόνια όλα αυτά τα χρόνια δίνοντας σκληρούς αγώνες καθυστέρησε και έβαλλε εμπόδια σε αντεργατικά μέτρα με τις δυνάμεις του που πρωτοστάτησαν σε κάθε εργατικό αγώνα. Ποιοι ήταν έξω από τις πύλες των εργοστασίων, στους χώρους δουλειάς, στα μπλόκα της αγροτιάς,  ποιοι μπόρεσαν να κερδίσουν έστω και μικρές νίκες;

Αυτά τα ξέρουν καλά όσοι αντάμωσαν μαζί μας στους αγώνες. Θα το γνωρίσουν όσοι θα βρεθούμε μαζί ανεξάρτητα τι ψήφισαν μέχρι χτες τι επιλογές είχαν στους αγώνες να μείνει στα χαρτιά ο νέο αντεργατικός νόμος, στους αγώνες για δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια.

Φίλοι και φίλες συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αυτοί οι αγώνες του λαού μας που έχουν την ανεξίτηλη σφραγίδα του ΚΚΕ, είναι που ενέπνευσαν τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της τέχνης στον τόπο μας.

 Το ματωμένο γραπτό του φυματικού και λιπόθυμου κομμουνιστή Γιάννη Ρίτσου που το γραφε ώρες πάνω από τη φωτογραφία του νεκρού Τάσου Τούση το Μάη του 36, συνάντησε, αντάμωσε με τον λαϊκό ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο στις νότες που βγήκαν από την ψυχή του λαού μας στην ανεπανάληπτη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Και τραγουδήθηκαν και θα τραγουδιούνται σε κάθε γιορτή της εργατιάς σε κάθε ξεσηκωμό του λαού μας.

Να γιατί στα στερνά ο Μίκης, ο Θάνος είπαν λίγο πολύ το ίδιο:

Ο Μίκης …στο στερνό του γράμμα.. Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω  αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής.

Όπως και ο Μικρούτσικος ανέφερε…Το ΚΚΕ είναι το μόνο Κόμμα που δεν τρέφει ψευδαισθήσεις. Είναι για μένα η πιο απελευθερωμένη στιγμή στα έξι χιλιάδες χρόνια ταξικής κοινωνίας.

Να γιατί το Κόμμα δεν είναι απρόσωπος μηχανισμός, ένα ακόμα κόμμα ανάμεσα στ άλλα, είναι η ζωντανή δύναμη η μεγάλη ενότητα των πιο πρωτοπόρων ιδεών, των μεγαλύτερων δυνάμεων για τη μεγάλη έφοδο της ανθρωπότητας από την προϊστορία της βαρβαρότητας, στο νέο κόσμο, στο βασίλειο της ελευθερίας, στην κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Να γιατί σήμερα το μεγάλο ΝΑΙ για σας τους νέους στο καταστατικό της ΚΝΕ, είναι το μεγάλο ΝΑΙ, στο δύσκολο αλλά όμορφο ταξίδι, για μια κοινωνία που ο ακθένας θα εργάζεται με τις δυνατότητες του και ο καθένας θα εμοίβεται με τις ανάγκες του, στην πραγματική κοινωνία των ανθρώπων, στον Σοσιαλισμό Κομμουνισμό.

Δεν συμμορφωνόμαστε «προς τας υποδείξεις» των αστικών κομμάτων και μηχανισμών. Ξέρουμε ότι η εποχή μας κυοφορεί τις μεγάλες και ριζικές ανατροπές.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ «έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει…», τολμάμε, προχωράμε, για την κοινωνική απελευθέρωση, τον σοσιαλισμό.

Αυτός είναι ο δρόμος που αξίζει να βαδίσουν οι νέοι και οι νέες, γιατί το μέλλον τους ανήκει.

Προχωράμε μπροστά…

 

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.