Μαζική και δυναμική ήταν η Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Βέροια. Στη συγκέντρωση στην πλατεία Ωρολογίου χαιρετισμούς έκαναν η Μίνα Λιμνίδου μέλος του Δ.Σ του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Βέροιας, ο Παναγιώτης Χατζησάββας μέλος του Δ.Σ του Συλλλογου Εκπαιδευτικών Α/Θμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας και η Βάσω Αθανασιάδου πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Βέροιας. Την κεντρική ομιλία έκανε η Κούλα Χατζηθεοδωρίδου αντιπρόεδρος του Σωματείου Τροφίμων-Γάλακτος-Ποτών Ημαθίας – Πέλλας

ΟΜΙΛΙΑ ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ ΚΟΥΛΑ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η Πρωτομαγιά είναι απεργία!

Η 1η Μάη είναι η μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου τιμούν τους νεκρούς της τάξης τους, τους ηρωικούς εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, τις εργατικές, αιματηρές κατακτήσεις, στην ανειρήνευτη πάλη με τους εκμεταλλευτές μας. Είναι μέρα-σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το σύνθημα «ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ – ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΑ» είναι ζωντανό, επίκαιρο, θα υπάρχει και θα βροντοφωνάζεται από εργάτες σε όλον τον κόσμο και στις συγκεντρώσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Το οφείλουμε σε αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, στους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας, στους νεκρούς του Σικάγο, στους εργάτες της πρώτης ματωμένης πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το 1924, του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, στους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής. Το οφείλουμε στους εκατοντάδες επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές της τάξης μας.Η ματωμένη θυσία των εργατών του Σικάγου διδάσκει πως η εργατική τάξη δε μπορεί να περιμένει βελτιώσεις στη ζωή της, αν δεν αγωνιστεί. Τίποτα δε χαρίζεται. Στο σύστημα της εκμετάλλευσης δεν υποτασσόμαστε, δε δίνουμε συγχωροχάρτι, δε συμβιβαζόμαστε με την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η σημερινή μας απεργιακή συγκέντρωση πραγματοποιείται σε μια περίοδο που μετράμε εκατοντάδες απλήρωτους εργαζόμενους, ανασφάλιστους, εργαζόμενους με αμοιβές ψίχουλα, με εξαντλητικά ωράρια και άθλιες συνθήκες εργασίας. Εκατοντάδες άνεργους χωρίς καμία προστασία, νέους εργαζόμενους με ευέλικτα μειωμένα ωράρια, νέους που εγκαταλείπουν την περιοχή και τη χώρα μας για ένα κομμάτι ψωμί. Μετράμε εκατοντάδες απλήρωτους – κακοπληρωμένους αγρότες και πολύ από αυτούς αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη γη και τα χωριά τους. Μετράμε εκατοντάδες αυτοαπασχολούμενους , μαγαζάτορες που δεν έχουν να πληρώσουν φόρους, χαράτσια κλπ, κλείνουν καταχρεωμένοι τα μαγαζιά τους. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της δίκαιης ανάπτυξης που υπερηφανεύεται η κυβέρνηση.

Και τα ψίχουλα τα οποία δόθηκαν με υπουργική απόφαση στους εργαζόμενους, η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν παίρνει με τα διάφορα τερτίπια της εργοδοσίας που συνεχίζει να στηρίζει η κυβέρνηση. Την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση πραγματοποιείται σε μια περίοδο η οποία χαρακτηρίζεται από την συνέχιση της αντεργατικής-αντιλαϊκής επίθεσης στα πλαίσια της προσπάθειας κυβέρνησης, Ε.Ε, κεφαλαίου να εξασφαλίσουν την ανάπτυξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, χτυπώντας τα εργατικά δικαιώματα. Όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και επεμβάσεων στην περιοχή μας και ευρύτερα, στους οποίους μας εμπλέκει όλο και περισσότερο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στο πλευρό των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε, με σκοπό την αναβάθμιση της θέσης της αστικής τάξης της χώρας μας, βάζοντας σε κινδύνους το λαό μας.

Ταυτόχρονα βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, με αναδιατάξεις κομμάτων, βουλευτών, στελεχών τους, με προφανή σκοπό να εξασφαλίσουν όσο μπορούν καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, εγκλωβίζοντας σ’ αυτή την επιδίωξη όσο περισσότερους εργαζόμενους και φτωχά λαϊκά στρώματα σε ψευτοδιλήμματα.

Αυτή η προσπάθεια της αστικής τάξης της χώρας μας και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, δυναμώνει μπροστά στις πολλαπλές εκλογές (Κοινοτικές, Δημοτικές, Περιφερειακές, Ευρωεκλογές), χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, προκειμένου να κρατήσουν εγκλωβισμένη μεγάλη μερίδα της εργατική τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η εργατική τάξη δεν πρέπει να την ξαναπατήσει από τις κάλπικες αντιπαραθέσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου, από τις ψεύτικες υποσχέσεις, από τα προεκλογικά ψίχουλα που σκοπό έχουν να νομιμοποιήσουν την μεγάλη και διαρκή κλοπή σε βάρος μας, αρπάζοντας ξανά την ψήφο και την συναίνεση των εργαζομένων για την συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής.

Τώρα οι εργαζόμενοι, διαθέτουν μεγαλύτερη πείρα, την οποία πρέπει να αξιοποιήσουν για να τιμωρήσουν όλους αυτούς (κυβερνώντες, αστικά κόμματα, τα στελέχη τους στην περιφέρεια και τους δήμους) που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τσακίζοντας την ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής-λαϊκής οικογένειας και να αλλάξουν τον συσχετισμό δύναμης υπέρ τους, ενισχύοντας εκείνους που παλεύουν για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού – λαϊκού  κινήματος, για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, για ριζικές αλλαγές σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο προς όφελός της.     

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Η υποτιθέμενη μεταμνημονιακή εποχή και η λεγόμενη «δίκαιη» ανάπτυξη για την οποία πασχίζουν κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, είναι για το κεφάλαιο και όχι για τους εργαζόμενους, τους μικρούς αγρότες και ΕΒΕ. 

Αυτό, άλλωστε, δείχνουν η διατήρηση των πάνω από 700 μνημονιακών νόμων, τα ματωμένα πλεονάσματα, η ασφυκτική επιτροπεία ως το 2060, τα νέα προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο, η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, των δυσβάσταχτων φόρων. Η αύξηση των πλειστηριασμών λαϊκών σπιτιών και εργαλείων δουλειάς. Η εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, οι ελλείψεις γιατρών, νοσηλευτριών, μηχανημάτων και μονάδων υγείας, σχολείων και εκπαιδευτικών.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν επαναφέρει τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ όπως υπόσχονταν, αλλά βάζει σε εφαρμογή τον άθλιο νόμο Βρούτση της Ν.Δ, με τις ψήφους και της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και της Ένωσης Κεντρώων, με τον οποίο καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και καθορίζει πλέον τον κατώτερο μισθό η εκάστοτε κυβέρνηση, με βάση την δημοσιονομική κατάσταση και τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, ο οποίος δέχεται να δοθούν 60 ευρώ μεικτά αύξηση το μήνα, αξιώνοντας όμως η κυβέρνηση να τους μειώσει την εργοδοτική ασφαλιστική εισφορά, δηλαδή να χτυπήσει περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία, που αυτοί με τις κυβερνήσεις τους καταλήστευσαν δεκαετίες τώρα και να βγουν ξανά κερδισμένοι.

Πριν τα κυβερνητικά πανηγύρια για την «αύξηση» του κατώτατου μισθού, είχαμε αυτά για την ενεργοποίηση ελάχιστων κλαδικών συμβάσεων.  Αυτό όμως αφορά μόνο το 10% των εργαζομένων. Την ίδια ώρα, επίσης η κυβέρνηση με νόμο δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να μην παρουσιάσουν μητρώο με πάνω από 50%, έτσι ώστε οι συλλογικές συμβάσεις να μην κηρύσσονται υποχρεωτικές.

Αν η κυβέρνηση ήθελε, όπως λέει, να αποκαταστήσει τις ΣΣΕ και να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, θα ψήφιζε την πρόταση νόμου των 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων, ανάμεσα τους και το ΕΚΝ, που είχε υιοθετήσει και καταθέσει δυο φορές ως σήμερα μόνο η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ. Πρόταση νόμου που προβλέπει την πλήρη αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, η οποία απορρίφθηκε πανηγυρικά από την κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της.

Η εργασιακή ζούγκλα με τις μειώσεις μισθών, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, που έχει συνδιαμορφώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, γίνεται όλο και πιο άγρια. Σε αρκετές επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι, είναι απλήρωτοι από λίγους μήνες έως και χρόνια. Πολλοί απολυμένοι που δεν πήραν τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις τους (ΕΝ-ΚΛΩ, Καρυπίδης, εργολαβικοί εργαζόμενοι κλπ).

Εκεί όμως που η ξετσιπωσιά της κυβέρνησης ξεπερνά κάθε όριο, είναι όταν κοκορεύεται για τα κατορθώματά της, αλλά σχεδόν κάθε εβδομάδα στη χώρα μας υπάρχει ένας νεκρός εργαζόμενος. Στην περιοχή μας μετράμε δεκάδες εργατικά ατυχήματα που δεν δηλώνονται υπό τον φόβο της απόλυσης.

Και έχουν το θράσος οι κυβερνώντες να λένε, πως τώρα μειώνουν την ανεργία, αποκαθιστούν τις αδικίες", «σώζουν τις συντάξεις»!

Πως; Με το ότι πάνω από 500 χιλιάδες άνεργοι αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά; Με την αύξηση της μερικής απασχόλησης +130% την τελευταία τετραετία, μοιράζοντας μια θέση εργασίας σε 2 ή και 3 εργαζόμενους ή μήπως με τα 2μηνα, τα 8μηνα και την ανακύκλωση της ανεργίας με τα γνωστά επιδοτούμενα προγράμματα, που εξασφαλίζουν πάμφθηνο εργατικό δυναμικό και ζεστό χρήμα στις τσέπες εργοδοτών;  

Και στην περιοχή μας από τους εγγεγραμμένους άνεργους, ταμείο ανεργίας παίρνουν περίπου το 10%. Φυσικά δεν υπολογίζονται ως άνεργοι οι χιλιάδες που κάνουν ελάχιστα ημερομίσθια κάθε χρόνο.

Αλήθεια, ποιες συντάξεις σώζουν; Αυτές που κόπηκαν όχι μία αλλά  είκοσι μία φορές τα τελευταία χρόνια από τον ΣΥΡΙΖΑ, και πριν από τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ και τις διατηρεί όλες αυτές τις μεγάλες περικοπές;

Ξεχνάνε ότι με το 3ο μνημόνιο, αύξησαν την κράτηση στον κλάδο υγείας και ότι επέβαλαν την κατάργηση του ΕΚΑΣ. Ότι προχώρησαν σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 και μείωσαν συντάξεις σε όσους νέους συνταξιούχους δεν είχαν συμπληρώσει το 67ο έτος;

Καμιά σύνταξη δεν έσωσαν. Το αντίθετο. Με το νόμο Κατρούγκαλου άρχισε η περικοπή των υφιστάμενων κύριων και επικουρικών, αλλά και των συντάξεων για όσους βγαίνουν στην σύνταξη μετά τον Μάη του 2016 και η αναβολή της μείωσης και για τους παλιούς συνταξιούχους έγινε για προεκλογικούς λόγους και κάτω από την πίεση που ασκήθηκε από τους αγώνες, ενώ όλα δείχνουν ότι θα ξανάρθει μπροστά μας αργότερα.

Αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική υπηρετούν τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Ν.Δ και τα άλλα κόμματα. Ο κοινός παρονομαστής τους είναι η προσήλωσή τους στο στόχο της καπιταλιστικής κερδοφορίας που απαιτεί τη θυσία των λαϊκών δικαιωμάτων.

Κι αυτό δεν μπορεί να το κρύψει η κάλπικη αντιπαράθεση που στήνουν ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ, μπροστά στις εκλογές για να εγκλωβίσουν ξανά εργατικές-λαϊκές μάζες.

Για τον ίδιο σκοπό επιδιώκουν η κυβέρνηση με την στήριξη των κομμάτων του συστήματος, την λεγόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας μας, για λογαριασμό της αστικής τάξης στην μάχη για την μοιρασιά των ενεργειακών πόρων και αγορών, εμπλέκοντας όλο και περισσότερο τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ε.Ε, σε Βαλκάνια, Αιγαίο, Ν/Α Μεσόγειο, Συρία, Μ. Ανατολή κ.α, θέτοντας σε αμφισβήτηση σύνορα και διεθνείς συνθήκες που τα καθορίζουν, μετατρέποντας την χώρα μας σε ένα πολεμικό ορμητήριο από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη.

Αυτούς τους γενικότερους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, υπηρετεί και η επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, τους οποίους, τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο κ. Καμμένος, υπηρέτησαν με συνέπεια 4 ολόκληρα χρόνια τώρα.

Αυτό το παιχνίδι των ιμπεριαλιστών, παίζουν και η ναζιστική, εγκληματική Χρυσή Αυγή και άλλα εθνικιστικά, φασιστικά μορφώματα, που με το προσωπείο του ψευτοπατριωτισμού προσπαθούν να μολύνουν τις συνειδήσεις λαϊκών στρωμάτων και ιδιαίτερα νέων ανθρώπων, με το δηλητήριο του φασισμού, του εθνικισμού και του ρατσισμού, με αλυτρωτικά, ανιστόρητα και επικίνδυνα συνθήματα, αποθεώνοντας την ονοματολογία και βέβαια χωρίς να βγάζουν τσιμουδιά για τον σκοπό που γίνεται η Συμφωνία!

Όσο κι αν η κυβέρνηση βαφτίζει ως δήθεν “προοδευτική” τη Συμφωνία των Πρεσπών, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Την Συμφωνία των Πρεσπών την ήθελαν και την επέβαλλαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε, για να προωθήσουν την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων και να αποδυναμώσουν την επιρροή άλλων κέντρων, όπως η Ρωσία.

Αυτές οι δυνάμεις και οι δολοφονικοί ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί δεν μπορούν να είναι εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας, ούτε προστάτες των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Γι’ αυτόν το λόγο και στη Συμφωνία των Πρεσπών διατηρούνται και τα στοιχεία του αλυτρωτισμού, για να αποτελούν μια διαρκή “εστία” αποσταθεροποίησης, ανάλογα με το τι συμφέρει κάθε φορά τους μεγάλους ιμπεριαλιστές.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Αυτή η άθλια οικονομική και κοινωνική κατάσταση που βιώνουμε η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι κίνδυνοι για το λαό μας, από την μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δεν οφείλεται στην ανικανότητα των αστικών κομμάτων που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, όλα αυτά τα χρόνια, αλλά στην αδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος στη χώρα μας και διεθνώς, να δώσει πλέον λύση στα μεγάλα προβλήματα της εργατικής τάξης, που το ίδιο δημιουργεί, μιας και ο μόνος σκοπός του είναι το μέγιστο δυνατό κέρδος, που βγαίνει από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.                         

Η τετράχρονη διακυβέρνηση από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, απέδειξε στην πράξη, αυτό που εξ’ αρχής είχαμε επισημάνει ως ΠΑΜΕ, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η αντεργατική πολιτική, να καταργήσει τα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους που είχαν ψηφίσει οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, αλλά ψήφισε και νέο μνημόνιο, αντεργατικούς νόμους, γιατί κι’ αυτή είναι κυβέρνηση υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, όπως και οι προηγούμενες, γι’ αυτό την στήριξε και την στηρίζει, όπως και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί Ε.Ε, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ. 

Η ανάκαμψη που επικαλείται η κυβέρνηση, δεν αφορά τους εργαζόμενους και τους ανέργους, αλλά την αύξηση των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Άλλωστε η καπιταλιστική ανάπτυξη, έφερε την κρίση και γι’ αυτό πρέπει να απορριφτεί αυτή και γενικά ο καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της οικονομίας.

Η λύση των προβλημάτων μας, απαιτεί έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης απαλλαγμένο από το ζυγό των μονοπωλίων. Βασικό καθήκον επομένως για το εργατικό κίνημα σήμερα που η κρίση του καπιταλισμού δείχνει τα όρια του, είναι να μπει στο κέντρο της πάλης, η ανάγκη για άλλο δρόμο ανάπτυξης, η πάλη για την εργατική εξουσία, όχι ως σύνθημα, αλλά ως μια συστηματική αποκάλυψη, τι έχει να προσφέρει στο λαό μια κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής των προϊόντων, με εργατικό έλεγχο.

Τέτοιο εργατικό κίνημα χρειάζεται να χτίζουμε καθημερινά σε κάθε κλάδο, τόπο δουλειάς, σωματείο και τέτοια συμμαχία με τους μικρούς αγρότες και ΕΒΕ, αλλιώς ο αντιλαϊκός κατήφορος δεν θα έχει τελειωμό.

Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι χρειάζεται να οργανωθούν στα σωματεία και στους τόπους δουλειάς, να μπουν μαζικά στον αγώνα με το ταξικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, για την αναχαίτιση της αντεργατικής επίθεσης, αλλά και για την ικανοποίηση των σύγχρονων δικών μας αναγκών, κόντρα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, απομονώνοντας στις εκλογές των συνδικάτων και στους αγώνες, τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που μπαίνουν εμπόδιο στην ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος  και στην οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης.

Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις και η εργοδοσία, επιδιώκουν να τους διατηρούν στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος,  στη ΓΣΕΕ, σε βασικές Ομοσπονδίες, Ε.Κ και σωματεία, με όργιο νοθείας, αλλά και την ανοιχτή στήριξη εργοδοτών και κυβέρνησης σε εκλογές νοθείας και ευτελισμού του συνδικαλιστικού κινήματος σε μια σειρά σωματεία, Ε.Κ και Ομοσπονδίες.

Αυτή την άθλια κατάσταση ήθελαν να επικυρώσουν στο 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ σε Καλαμάτα και Ρόδο, να πάνε για τουρισμό οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ/ΜΕΤΑ και όχι να συζητήσουν για τα προβλήματα και τους αγώνες που πρέπει να αναπτυχθούν. Αυτό το καταγγέλλουμε στην εργατική τάξη και κάναμε ό, τι περνά από το χέρι μας, μαζί με τα άλλα ταξικά Ε.Κ - Ομοσπονδίες και το αποτρέψαμε.

Δεν είχε καμιά σχέση με συνέδριο εργατικής οργάνωσης, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ήταν και είναι μακριά από τις ανάγκες, τους προβληματισμούς, τους αγώνες της εργατικής τάξης.

Καταγγείλαμε την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που μπροστά στα 100 χρόνια του εργατικού κινήματος προσπάθησε να λερώσει την ιστορία της τάξης μας, να σκυλεύσει την μνήμη των εργατών που έδωσαν μέχρι και τη ζωή τους στην πάλη κόντρα στους εκμεταλλευτές μας, να κάνει μία εκδήλωση κεκλεισμένων των θυρών με σεκιούριτι και μπράβους. Αποδεικνύει την κατρακύλα τους, το γεγονός πως η ΓΣΕΕ επιδίωξε να κάνει εκδήλωση μακριά από τους εργαζόμενους.

Παρουσιάζουν μια πλασματική, ψεύτικη εικόνα, με τεράστια αύξηση του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων και μαζικοποίηση Σωματείων που όμως δεν ισχύσει στην πραγματικότητα.

Πρόκειται για εικόνα κατασκευασμένη στα γραφεία επιχειρήσεων με τη συνδρομή μεγαλοδικηγορικών γραφείων, υπουργείων και κρατικών υπηρεσιών και τη στήριξη από τα δικαστήρια. Ξεπερνά κάθε προηγούμενο των τελευταίων 30 ετών!

            Οι άνθρωποι της εργοδοσίας και του κράτους της, που υπονομεύουν τα εργατικά συμφέροντα, πρέπει να πεταχτούν από το σβέρκο της εργατικής τάξης, σε όλες τις συνδικαλιστικές βαθμίδες. Είναι ζήτημα «ζωής και θανάτου» για το εργατικό κίνημα.

Στην  ίδια  ρότα  του  εργοδοτικού συνδικαλισμού  κινείται   και   η  διοίκηση  του  ΕΚΒ, που  δεν  οργάνωσε  ούτε  έναν  αγώνα  ενάντια  στις  απολύσεις, ενάντια   στην  κατάργηση  των  συλλογικών  συμβάσεων, ενάντια στην  κατάργηση της  Κυριακάτικης  αργίας, ενάντια  στον  απεργοκτόνο νόμο, ενάντια  στο  τσεκούρωμα  των  συντάξεων  όλα  αυτά  τα  χρόνια  της  καπιταλιστικής  κρίσης. Έβγαζε πού και πού μόνο μερικές  έτσι  για  ξεκάρφωμα .Σε  μια τέτοια  ανακοίνωση –μνημείο εργοδοτικού   συνδικαλισμού- για  την φετινή Πρωτομαγιά ρίχνει λάσπη στις  ταξικές  δυνάμεις  που  εμπόδισαν  τη  νομιμοποίηση των νόθων   αντιπροσώπων  μπροστά  στο  37ο συνέδριο  της ΓΣΕΕ . Κρύβει  το γεγονός  ότι  και το  ΕΚ Βέροιας  όπως  και το  ΕΚ Αλεξάνδρειας  λειτούργησαν ως   τέτοιοι  μηχανισμοί. Μάλιστα  έχουν  το θράσος  να  ζητάνε σεβασμό  στους  νόμους  και στο καταστατικό των  συνδικάτων , που  αυτοί οι ίδιοι που  συμφέρει   τα  γράφουν  στα παλαιότερα  των  υποδημάτων  τους αρκεί  να  διαμορφώσουν   τους συσχετισμούς  που τους  συμφέρουν. Χαρακτηριστικό  παράδειγμα  οι αρχαιρεσίες  στο  Σωματείο Ψύξης - Διαλογής - Κονσερβοποιίας «Ο Αγώνας», που εκλέγει αντιπρόσωπους για το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Βέροιας, φέρεται να έχει κάνει εκλογές με τη συμμετοχή 3.525 εργαζομένων. Από τους χιλιάδες αυτούς, στο πρωτόκολλο ψηφοφορίας δεν έχει υπογράψει ούτε ένας, ενώ σε ελάχιστες περιπτώσεις αναγράφεται ο αριθμός δελτίου ταυτότητας. Ενδεικτικό για το πόσο πλαστός είναι ο αριθμός των ψηφισάντων είναι και το γεγονός ότι το εν λόγω σωματείο εξέλεξε μόλις οκτώ αντιπροσώπους για το Εργατικό Κέντρο, αντί για 117 (!), όπως θα έπρεπε με βάση τον υποτιθέμενο αριθμό ψηφισάντων του.

Εκείνα  τα Εργατικά  Κέντρα  και όλες οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η μόνη δύναμη που ηγείται σ’ αυτή την προσπάθεια για την ανάπτυξη ενός μαζικού και ισχυρού ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ριζωμένου σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, που μπορεί να αχρηστεύσει στην πράξη τα αντεργατικά μέτρα και το νόμο που βάζει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία στο πρωτοβάθμιο σωματείο, να ανατρέψουμε τα μνημόνια, συνολικά τις αντεργατικές πολιτικές και τις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν, μαζί και την ίδια την τάξη των καπιταλιστών που καταδυναστεύει τη ζωή μας, για να αυξάνει τα κέρδη της. Γι’ αυτό και πρέπει να δυναμώσει με την συσπείρωση νέων συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων, πάνω στο πλαίσιο πάλης που έχουμε .

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Οι θυσίες και οι νεκροί της τάξης μας μπορούν να είναι σίγουροι για ένα πράγμα. Ότι την ιστορία δεν την έγραψαν για να μείνει στις εγκυκλοπαίδειες. Άνοιξαν ένα δρόμο που δεν θα αφήσουμε να κλείσει ποτέ, έως ότου φτάσει στο τέλος. Στο τέλος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο τέλος των βασάνων για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Ζήτω η εργατική πρωτομαγιά!

Συνεχίζουμε τη μάχη με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα με βάση το διεκδικητικό πλαίσιο πάλης που έχουμε συμφωνήσει.

Στη συνέχεια ακολούθησε μαχητική πορεία στους δρόμους της Βέροιας.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το τοπικό Εργατικό Κέντρο δεν πραγματοποίησε για μία ακόμη χρονιά συγκέντρωση και καλούσε τους εργαζόμενους στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκη.

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.