Ενας στους πέντε μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα (20%) είχε πέρυσι μηνιαίο εισόδημα μέχρι 500 ευρώ μεικτά, σχεδόν ένας στους δύο (48%) είχε μισθό μέχρι 800 ευρώ μεικτά, ενώ παράλληλα σε καθεστώς υποαπασχόλησης αναγκάζεται να εργάζεται ένας στους τρεις μισθωτούς!Η τραγική αυτή κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη της χώρας μας αποτυπώνετα... Περισσότερα
Ζούμε καθημερινά τον παραλογισμό. Ο ανελέητος
βομβαρδισμός ειδήσεων από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας έχει περισσότερη
αρνητική επίδραση παρά θετική στο κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον. Τα
μέσα ενημέρωσης κατευθύνουν τους πολίτες εκεί που η κάθε κυβέρνηση επιθυμεί
αποπροσανατολίζοντας πολλές φορές τις καθημερινές τους συνήθειες αλλά και τον
προγραμματισμό τους. Η ψυχολογία της είδησης και η ανταπόκριση από τους πολίτες
αποτελούσε πάντα τον μπούσουλα της εκάστοτε κυβέρνησης για να νομοθετήσει
επιβάλλοντας τους κανόνες της. Οι πολίτες δυστυχώς γίνονται έρμαιο των μέσων
επικοινωνίας και πείθονται για την αναγκαιότητα των προτεινόμενων από τις
κυβερνήσεις νομοθετημάτων. Έτσι αυτές τις μέρες διαδίδουν κυβερνητικές θέσεις
σχετικά με τον προηγούμενο νόμο εκλογής αντιπροσώπων στις αυτοδιοικητικές
εκλογές. Πιπιλίζουν νυχθημερόν την ακυβερνησία των τοπικών κοινωνιών και την
ανικανότητα δήθεν των πολιτών να λύνουν τα προβλήματα τους μια και η
ασυνεννοησία υπερισχύει. Αλήθεια ποια ασυνεννοησία; Που, πότε και πως
εφαρμόστηκε ο νόμος του Καλλικράτη; Για να μην αδικήσω κάποιους θα ήθελα
ειλικρινά να ξέρω ποιοι είναι οι δήμοι και να πάρουμε από την εμπειρία τους.
Δεν λύνονται προβλήματα καθημερινότητας; Αδικούνται κάποιοι πολίτες; Οι τοπικές
κοινωνίες δεν χρειάζονται καθοδηγητές και ειδικά δεν χρειάζονται παπαγαλάκια
που τσιτσιβίζουν ανορθόδοξα την πραμάτεια των κυβερνήσεων που αμ τι άλλο θέλουν
να ελέγχουν τις κοινωνίες και όχι να λύνουν τα προβλήματα που αυτές αντιμετωπίζουν.
Το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι το χρώμα του χάρτη το βράδυ των εκλογικών
αποτελεσμάτων.
Η γνώμη μου για την επιλογή των εκπροσώπων που
κρίνονται ικανοί και άξιοι να διοικήσουν τις τοπικές κοινωνίες έχει πολλάκις
εκφραστεί. Οι διοικήσεις πρώτου και δεύτερου βαθμού προτείνουν και σχεδιάζουν
με όραμα δίνοντας προτεραιότητες για τα άμεσα αναγκαία που χρειάζονται οι
τοπικές κοινωνίες. Λειτουργούν καθημερινά με ταχύτητα δίνοντας λύσεις
χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες που έχουν στην διάθεση τους. Υπαλληλικό
προσωπικό, μηχανήματα, εθελοντές πολίτες αλλά και ότι άλλο πολύτιμο οι τοπικές
κοινωνίες γνωρίζουν διατίθεται και προφέρεται προς υλοποίηση στόχων και
προγραμμάτων. Οι υπηρεσίες πρέπει να λειτουργούν ανεξάρτητα της
διοίκησης.Υπάρχουν εξάλλου όλα τα εχέγγυα μέσα και η πληρότητα γνώσης καθώς και
η ιεραρχία στην βαθμίδα λειτουργίας τους. Απλοί υπάλληλοι, προϊστάμενοι και
διευθυντές συντονίζουν τη λειτουργικότητα και οι λύσεις προβλημάτων είναι στη
δική τους ευθύνη και υπευθυνότητα. Οι αιρετοί αποφασίζουν για
προτεραιότητες των αναγκών και οραματίζονται για καλυτέρευση της
καθημερινότητας εξασφαλίζοντας οικονομική ενίσχυση από την κεντρική εξουσία.
Μελέτες και διεκδικήσεις προγραμμάτων από την ευρωπαϊκή ένωση είναι υπό την
ευθύνη των διοικούντων
που αξιολογούν τις αναγκαιότητες των συμπολιτών τους
και συντονίζουν τις υπηρεσίες για την καλύτερη παρουσίαση.
Ιδανικά είναι αυτά θα έλεγε κανείς που
προτείνονται με το κείμενο αλλά αφορούν κοινωνίες άλλων κρατών. Εκεί αλήθεια
δεν πρέπει να φτάσουμε εκτός και αν δεν το θέλουμε η μάλλον δεν θέλουν οι
εξουσιάζοντες. Ειλικρινά δεν έχω ακούσει στα κράτη της Ευρώπης, που
ευαγγελίζονταν οι κρατούντες, σήμερα να εκλέγουν οι πολίτες τους
αυτοδιοικητικούς με εκλογικούς νόμους τέτοιας έμπνευσης. Παρόμοιας έμπνευσης
εκλογικών συστημάτων ζούμε εδώ και πολλά χρόνια. Η αλληλεξάρτηση διοίκησης και
πολίτη υπήρχε πάντα και φυσικά το λεγόμενο ρουσφέτι ήταν το μέσο. Το δούναι και
λαβείν επικρατούσε πάντα και δυστυχώς κανείς δεν έχει διάθεση να εξαλείψει. Οι
υπηρεσίες λειτουργούσαν κατόπιν εντολής της διοίκησης και η υποχρέωση τους
έγινε ρουσφέτι με ανταπόδοση. Οι υπάλληλοι των φορολογούμενων πολιτών γινόταν
εντολοδόχοι της επικρατούσας διοίκησης και δυστυχώς μόνο οι αρεστοί ήταν οι
ωφελούμενοι.
Άρα τι διαφορετικό θα προσφέρει ο καινούργιος νόμος
όταν οι μειοψηφίες θα διοικούν; Μάλιστα παρεμβαίνοντας ακόμη και στην εκλογή
δημάρχου και περιφερειάρχη με ποσοστό μη ευρείας αποδοχής. Λυπούμαι ειλικρινά
γιατί το "αίσθημα" προσφοράς προς την πόλη θα γίνει για μια ακόμη
φορά επιθυμία λίγων αρεστών του συστήματος και επαγγελματιών πολιτικάντηδων. Με
την ψήφιση του νόμου οι επιτήδειοι, οι υπηρέτες της ατομικής εξυπηρέτησης , οι
κουμπαρόφιλοι θα ενεργοποιηθούν γιατί η αίσθηση της όσφρησης δεν θα τους
διαψεύσει.
Ναι η εξουσία έχει την δική της αίσθηση αλλά και
διαίσθηση…
Ας λουστούμε ακόμη μια φορά την αδράνεια μας και ας
γίνουμε ακόλουθοι της κατευθυνόμενης ενημέρωσης για την αξία μας μια και η
απαξία επιβραβεύεται και επιβάλλεται νομοθετικά. Εξάλλου ποτέ σαν λαός δεν
είχαμε το χάρισμα της ελεύθερης επιλογής.