Μειωμένες κατά 15% σε σχέση με το 2011 είναι οι αποδοχές των μισθωτών, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ για τον Μάη και τον Ιούνη του 2023 (τα τελευταία πρόσφατα). Περισσότερα
Εκλογικά: Μερικές παρατηρήσεις
από Η Άλλη Άποψη
του Γιώργου Μαργαρίτη (από ανάρτηση στο fb)
Ετούτες οι δεύτερες -μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα- εκλογές δεν μοιάζουν ούτε με τις προηγούμενες, του Μαίου, ούτε με παλαιότερες αντίστοιχες. Σε γενικές γραμμές αυτό που σyχνά ακούγεται είναι ότι ετούτη η προεκλογική περίοδος είναι "βουβή".
Σε κάποιο βαθμό ετούτη η σιωπή εξηγείται από το "αφύσικο" αποτέλεσμα της κάλπης της 21ης Μαίου. Εκεί, μια απερχόμενη κυβέρνηση αντιλαϊκή ως τα όρια της περιφρόνησης της ανθρώπινης ζωής (πανδημία, Τέμπη κλπ.) πήρε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα ενώ μια αντιπολίτευση που απλά περίμενε υπομονετικά τη σειρά της απλά καταποντίστηκε. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στο αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας μας -και όχι μόνο αυτής.
Ετούτο το φαινομενικά "αφύσικο" έχει προκαλέσει εντυπωσιακή αμηχανία τόσο στο πολιτικό δυναμικό των αστικών κομμάτων όσο και σε πολλούς από τους ψηφοφόρους τους. Οι τελευταίοι εθισμένοι στην τακτική εναλλαγή "σωτήρων" στην εξουσία βρέθηκαν αιφνίδια χωρίς εναλλακτικό "σωτήρα", χωρίς κάποιον που από τα δέκα που υπόσχεται να υπάρχει ελπίδα ότι θα δώσει τα δύο....
Ετούτη η αμηχανία φέρνει στο προσκήνιο μικρά, ανυπόληπτα προσωπικού χαρακτήρια αποκόμματα (τύπου Ζωής ή των περί τον Ιησού) τα οποία μέσα από την γραφικότητα προσφέρονται να καταθέσουν κάποιο κακέκτυπο του -μη υπάρχοντος- σωτήρα... Πίσω, γύρω από αυτά καραδοκούν "τα παιδιά των ηττημένων του 1945"....
Ο πολιτικός διάλογος στο ναδίρ. Ευκαιριακός, συνομιλεί με την τρέχουσα επικαιρότητα. Όχι ότι η τελευταία δεν είναι πολιτικά τραγική: ο πνιγμός 650 ανθρώπων στις ελληνικές θάλασσες είναι καίρια πολιτικό γεγονός. Απλά κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν θα ήθελε να συζητηθούν προβλήματα και αδιέξοδα που τα ίδια, όσο κυβερνούσαν, προκάλεσαν.
Το ΑΕΠ της χώρας, μετά από είκοσι χρόνια "ανάπτυξης" και "επενδύσεων" βρίσκεται στο επίπεδο του 2003 και σε αυτό κυριαρχούν τα κέρδη των λίγων, όχι η ποιότητα ζωής των πολλών. Τι να συζητήσεις επ 'αυτού;
Η χώρα βαδίζει στα τυφλά. Το "πάμε και όπου βγεί" είναι το λάβαρο που την οδηγεί. Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ αερολογούν και εξαπατούν χωρίς να λένε τίποτα διαφορετικό από τις προηγούμενες καταστροφικές επιλογές τους.
Στα διάφορα "πάνελ" οι εκπρόσωποι των κομμάτων εξουσίας δείχνουν να βαριούνται και οι ίδιοι - πόσα ψέμματα πια να πει κανείς, τι άλλο να σκεφτεί για να εξαπατήσει; Οι υποψήφιοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ειδικά λες και κάνουν αγγαρεία. Στην πλειονότητά τους τα έχουν παρατήσει... Οι άλλοι έχουν την ελπίδα της εξουσίας τουλάχιστον και των συνακόλουθων BONUS υπέρ των ημετέρων. Οι δε του ΠΑΣΟΚ αισθάνονται ανερχόμενοι -χωρίς ίσως να το πιστεύουν και οι ίδιοι.
Σε αυτό το ζοφερό τοπίο η υποψηφιότητα με το ΚΚΕ, ο αγώνας στις γραμμές του, δημιουργεί ένα ισχυρό συναίσθημα. Την αίσθηση ότι αγωνίζεσαι σε άνισο μεν, ελπιδοφόρο δε αγώνα, ότι βαδίζεις στο πλευρό των πολλών, του λαού και της χώρας, των Ελλήνων και της Ελλάδας. Όσων μοχθούν γι αυτήν, όσων καθημερινά οικοδομούν τον πολιτισμό της, την ανθρωπιά της.
Αξίζουν τα καλύτερα σε αυτόν τον ωραίο αγώνα. Όπως αξίζουν στους εργαζόμενους, στον λαό μας, στην χώρα μας.