Άρχισε τη ζύμωση η κυβέρνηση για το Εθνικό Απολυτήριο

Τη ζύμωση που θέλει να κάνει η κυβέρνηση για να φέρει το Εθνικό Απολυτήριο (ΕθΑπ) ανέλαβε να ανοίξει όπως φαίνεται ο υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος, με άρθρο του στην «Καθημερινή».

Ο υπουργός, μέσα από πολλές αντιφάσεις, εντοπίζει ως βασικό πρόβλημα την απαξίωση του Λυκείου και την απομάκρυνσή του από τη γενική παιδεία, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για τις κυβερνητικές ευθύνες για αυτό, και παρουσιάζει τελικά την κυβερνητική πρόταση που ούτε στο ελάχιστο δεν απαντάει σ' αυτό το κύριο πρόβλημα.

Συγκεκριμένα λέει ότι:

• «Στον βαθμό του ΕθΑπ μπορούν να συνυπολογίζονται οι επιδόσεις και των τριών τάξεων, ώστε να μην κρίνεται το μέλλον ενός παιδιού σε μια τρίωρη εξέταση, όπως σήμερα, αλλά και χωρίς να εξελιχθεί το σχολείο σε εξεταστικό κέντρο».

Επιβεβαιώνει δηλαδή ότι το Εθνικό Απολυτήριο φέρνει τριπλές πανελλαδικού τύπου εξετάσεις, άρα εξ' ορισμού αυξάνει τα φροντιστήρια για περισσότερα μαθήματα και από πολύ πιο νωρίς, απ' ό,τι συμβαίνει σήμερα, αφού η δοκιμασία για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση θα αρχίζει από την Α' Λυκείου.

Απέναντι σε αυτή τη συζήτηση που είχε ανοίξει και στο παρελθόν, το πρώτο «επιχείρημα» που ακούγονταν ήταν ότι τάχα οι βαθμοί που βάζουν οι καθηγητές της τάξης δεν είναι αντικειμενικοί, ότι προσπαθούν να βοηθήσουν τους μαθητές τους έχοντας τη συνολική εικόνα της επίδοσής τους στην τάξη ή ότι θα δέχονται πιέσεις από τους γονείς για τους βαθμούς κ.ο.κ.

Έτσι, η όλη προσπάθεια του Α. Σκέρτσου και της κυβέρνησης εξαντλείται να απαντήσει σε αυτά... «αντικειμενικοποιώντας» τάχα το σύστημα βαθμολόγησης στις εξετάσεις των τάξεων του Λυκείου. και λέει:

• «Όλα τα θέματα των προαγωγικών εξετάσεων στις τάξεις του Λυκείου θα προέρχονται, με κλήρωση, από την Τράπεζα Θεμάτων και θα συνοδεύονται από οδηγό βαθμολόγησης (...) Για την εγκυρότητα της διαδικασίας τα γραπτά των μαθητών μπορούν πλέον να ψηφιοποιούνται και να αποθηκεύονται σε αποθετήριο, ενώ εξωτερικό σώμα έμπειρων βαθμολογητών δύναται να πραγματοποιεί δειγματοληπτικούς ελέγχους. Όλα με κανόνες, με υποστήριξη τεχνητής νοημοσύνης»... Και το «κερασάκι στην τούρτα»: «Οι βαθμοί τετραμήνου μπορούν επίσης να "διορθώνονται" με βάση την τελική γραπτή επίδοση, ώστε να περιοριστεί η όποια αυθαιρεσία της προφορικής εξέτασης»!

Το τραγικό είναι ότι στο άρθρο του ξεκινάει με την αυθαίρετη διαπίστωση ότι τα «άριστα» πέφτουν βροχή στους βαθμούς των απολυτηρίων, ενώ στις πανελλαδικές οι ίδιοι αριστούχοι γράφουν κοντά στη βάση. Και ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι το Εθνικό Απολυτήριο έρχεται για «να μην κρίνεται το μέλλον ενός παιδιού σε μια τρίωρη εξέταση»... Με άλλα λόγια λέει ακριβώς ότι πρέπει να κάνουμε το Λύκειο ένα εξεταστικό κέντρο στα πρότυπα των πανελλαδικών εξετάσεων, μετατρέποντας τους εκπαιδευτικούς από δασκάλους με μεράκι που θα πρέπει να σκύβουν πάνω από τις ανάγκες των μαθητών τους, σε... απρόσωπους βαθμολογητές. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι συνδέει τη «θεσμοθέτηση ενός πιο έγκυρου, αξιόπιστου και αδιάβλητου συστήματος αξιολόγησης στο λύκειο» όπως λέει για τη βαθμολόγηση των μαθητών, με την αξιολόγηση «των σχολείων και των εκπαιδευτικών».

Όλα αυτά όμως με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε μεγαλύτερη απαξίωση του λυκείου και απομάκρυνσή του από τη γενική παιδεία. Μοιάζουν με τεχνοκρατικές λύσεις που σε τίποτα δεν εξασφαλίζουν αναβάθμισή του.

Ακόμα και τα «166 νέα προγράμματα σπουδών, τα νέα βιβλία, ψηφιακό υλικό», που υπόσχεται ο υπουργός Επικρατείας, μόνο θυμηδία προκαλούν αν σκεφτούμε το φετινό καινούργιο βιβλίο Οικονομικών της Γ' Γυμνασίου που διακηρύσσει ότι «οι άνθρωποι ζητούν πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να αποκτήσουν» και «τόσο οι φτωχοί όσο και οι πλούσιοι αντιμετωπίζουν στενότητα» ή αν σκεφτούμε πόσο έχουν φτωχύνει τη σκέψη των παιδιών οι αλλαγές στα σχολικά βιβλία τις τελευταίες δεκαετίες με την αποσπασματικότητα, τα λάθη τους, τη στροφή προς τις εφήμερες δεξιότητες...

Κι επειδή και ο Α. Σκέρτσος αρέσκεται στο άρθρο του σε μια ιστορική αναδρομή για να πει ότι η συζήτηση για το Εθνικό Απολυτήριο δεν είναι καινούργια και για να αναζητήσει συναίνεση από τα υπόλοιπα συστημικά κόμματα, ας ανατρέξει πράγματι σε αυτή την ιστορική αναδρομή για να αναζητήσει τις αιτίες που μετά από κάθε «μεταρρύθμιση» ή οποία τάχα θα αναβάθμιζε το Λύκειο και θα μείωνε την ανάγκη φροντιστηρίων, το αποτέλεσμα ήταν η όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση του Λυκείου από τη γενική παιδεία, ο όλο και μεγαλύτερος ανταγωνισμός, το άγχος και η οικονομική αφαίμαξη για το σύστημα πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση (βλ. και «Ριζοσπάστης» 5-6 Ιούλη, σελ. 20).

Όσο για τον ισχυρισμό του στην αρχή του άρθρου του ότι «το ελληνικό απολυτήριο λυκείου δεν γίνεται αποδεκτό από χώρες όπως η Γερμανία», ας κοιταχτούν στον καθρέφτη κι ας το λύσουν, γιατί αυτά τα θέματα αναγνώρισης λύνονται με διακρατικές συμφωνίες, που για άλλα θέματα ξέρει η κυβέρνηση να τις κάνει στο πιτς φιτίλι... 

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Δήλωση των εκλεγμένων της ΑΣΕ για την Παγκόσμια Ημέρα του Εκπαιδευτικού 5 Οκτωβρίου 2025

Επόμενο άρθρο

“Τίνος είναι η απεργία;”