Βουβά εγκλήματα

Τα στυγερά κρατικά εγκλήματα, όπως αυτό στα Τέμπη, αποτελούν τη μία όψη του πολέμου διαρκείας που ζει ο λαός μέσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Στην άλλη όψη βρίσκονται εκείνα που περνάνε στα «βουβά», όμως ο παρονομαστής παραμένει ίδιος: Το κυνήγι του μέγιστου κέρδους για μια χούφτα ομίλους και η μείωση του «κόστους», με στόχο τη θωράκιση της καπιταλιστικής οικονομίας.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Θεσσαλίας, όπου ο λαός ακόμα και σήμερα ζει τις επιπτώσεις από τη φονική πλημμύρα του «Daniel» τον Σεπτέμβρη του 2023. Τότε που πόλεις και χωριά αποδείχθηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο ανοχύρωτα και χιλιάδες βιοπαλαιστές καταστράφηκαν.

Κι αν τις πρώτες μέρες της πλημμύρας βρήκαν τον θάνατο 17 άνθρωποι, η συνέχεια του κατ' εξακολούθηση εγκλήματος αποτυπώνεται στην έκθεση του ΚΕΠΥ, όπου καταγράφεται έξαρση της θνησιμότητας στην πληγείσα περιοχή τέσσερις μήνες μετά το φαινόμενο, με 335 πλεονάζοντες θανάτους στους νομούς Καρδίτσας, Μαγνησίας, Τρικάλων και Φθιώτιδας.

Δηλαδή, εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ως «παράπλευρες απώλειες» από την πλημμύρα, όμως δεν ανιχνεύθηκαν πουθενά ως τέτοιοι, αφού οι επίσημες καταγραφές σταματούν στις «άμεσες απώλειες». Όπως δεν ανιχνεύονται και όσοι συνεχίζουν να νοσούν βαριά ή να πεθαίνουν εξαιτίας των συνεπειών της πλημμύρας που παραμένουν.

Πρόκειται για θύματα της ίδιας πολιτικής που άφησε τον λαό απροστάτευτο, αφού, όπως εντοπίζει η έκθεση, οι πλημμύρες επηρέασαν τη δημόσια υγεία, προκαλώντας νέα και επιδεινώνοντας παλιότερα νοσήματα, ενώ διατάραξαν την πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας κ.ο.κ. Ετσι, οι θάνατοι που ανακοινώθηκαν τις πρώτες μέρες αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου από το έγκλημα που συνεχίζεται.

Τον ίδιο ακήρυχτο πόλεμο ζει η εργατική τάξη στους χώρους δουλειάς - παγίδες θανάτου. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις την τελευταία βδομάδα έχασαν τη ζωή τους στο μεροκάματο πέντε εργαζόμενοι, επειδή τα μέτρα υγείας και ασφάλειας «κοστίζουν» και «εξορθολογίζονται» προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων.

Όμως και εδώ, πέρα από την κάλπικη εικόνα, με την ίδια τη Eurostat να διαπιστώνει ότι στη χώρα μας καταγράφεται μόλις το 30% - 40% των εργατικών «ατυχημάτων», υπάρχουν και οι «παράπλευρες απώλειες», τα πολλαπλάσια θύματα από τις επαγγελματικές ασθένειες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κάθε θανατηφόρο εργατικό «ατύχημα» αναλογούν άλλοι 6 θάνατοι από ασθένειες που σχετίζονται με την εργασία. Αυτή η αναλογία όμως δεν αποτυπώνεται πουθενά, αφού στην Ελλάδα δεν καταγράφονται επαγγελματικές ασθένειες. Οπότε, η εργοδοσία συγκαλύπτει άλλο ένα έγκλημα διαρκείας.

Ένα ακόμα ενδεικτικό παράδειγμα είναι αυτό που ζει ο λαός της Δυτικής Αττικής. Μιας περιοχής που «φιλοξενεί» ταυτόχρονα τεράστια βαριά βιομηχανική δραστηριότητα (διυλιστήρια, ναυπηγεία, χημική βιομηχανία, ανακύκλωση, χαλυβουργία κ.ά.) και τη μεγαλύτερη χωματερή της χώρας.

Πέρα από τα καθημερινά μικρά και μεγάλα «ατυχήματα», με εκρήξεις, διαρροές, πυρκαγιές κ.ά. που κάθε τόσο αναστατώνουν τους κατοίκους, το έγκλημα έχει και τη «βουβή» πλευρά.

Ενδεικτικά, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ καταγράφουν εκτίναξη των νεοπλασιών (καρκίνων) στην περιοχή την περίοδο 1999 - 2015, αυξημένα κατά 31,7% σε σχέση με το 10,1% στην υπόλοιπη Αττική. Κι όμως, η απαίτηση σωματείων και φορέων να δοθούν στη δημοσιότητα τα στοιχεία της επιδημιολογικής έρευνας για τις επιπτώσεις της τοξικής βόμβας της χωματερής, ακόμα παραμένει στα αζήτητα, με ευθύνη κυβερνήσεων και περιφερειακών αρχών.

Άγνωστος λοιπόν ο αριθμός των «παράπλευρων απωλειών» από την εγκληματική πολιτική του κράτους, του κεφαλαίου και κυβερνήσεών τους. Άγνωστος ο αριθμός των θυμάτων από την αντιλαϊκή «νομιμότητα» του κέρδους, που σφραγίζει όλες τις παραπάνω περιπτώσεις και σκόπιμα αφήνει κάτω από τα «ραντάρ» το μακελειό διαρκείας που ζει ο λαός για να θωρακίζεται η «υγεία» της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Αυτά τα «βουβά» εγκλήματα, που δεν είναι εξαιρέσεις ή παραφωνίες, αλλά κανονικότητα του σάπιου κράτους, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του συστήματος, φωνάζουν από μακριά πως η διέξοδος για τον λαό, για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής του, περνάει μέσα από τη σύγκρουση για την ανατροπή του!

• Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψη μας» του «Ριζοσπάστη», 21 Μάρτη 2025

Προηγούμενο άρθρο

Τα συνδικάτα με όλες τους τις δυνάμεις στη νέα απεργιακή μάχη

Επόμενο άρθρο

Ευκαιρία