Επιχείρηση «νεκρανάσταση της απαξιωμένης ΓΣΕΕ» στο όνομα της «σταθερότητας»

Κεντρικό σημείο του σχεδίου υποταγής των εργαζομένων είναι αυτό όπου στο όνομα της διευκόλυνσης της επεκτασιμότητας των Συμβάσεων κράτος, κυβέρνηση και εργοδότες αναθέτουν στην ανυπόληπτη και απαξιωμένη ΓΣΕΕ τον ρόλο να υπογράφει - δηλαδή να «κλαδεύει» - τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Η αποκατάσταση της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ, που δήθεν «επανέρχεται», καμία σχέση δεν έχει με την επεκτασιμότητα που ίσχυε πριν τα μνημόνια. Ακόμα χειρότερα, μετατρέπεται σε μοχλό ασφυκτικής πίεσης των Ομοσπονδιών, που τις καθιστούν ομήρους των εργοδοτικών ενώσεων και της ΓΣΕΕ.

Συγκεκριμένα, πριν τα μνημόνια η επεκτασιμότητα του υποχρεωτικού χαρακτήρα των ΣΣΕ σε έναν κλάδο τεκμαιρόταν με το ότι έφεραν τις υπογραφές των αντιπροσωπευτικών οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων. Με τα μνημόνια μπήκε ένα πλαφόν: Η εργοδοσία που υπογράφει μια ΣΣΕ έπρεπε να εκπροσωπεί τουλάχιστον το 50% του κλάδου. Μάλιστα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες να μην καταθέτουν καν τα μητρώα των κλάδων, ώστε να μη διαπιστώνεται ποτέ αν ικανοποιείται αυτό το 50%, άρα οι εργοδότες μπορούσαν να μπλοκάρουν τις διαπραγματεύσεις «από τα αποδυτήρια».

Το σημερινό σχέδιο, λοιπόν, διατηρεί την ύπαρξη του πλαφόν, μειώνοντάς το στο 40%.

Ομως θέτει και μια εξαίρεση που αποτελεί και την καρδιά της συμφωνίας: Αυτός ο όρος του 40% παύει να ισχύει στην περίπτωση που την κλαδική Συλλογική Σύμβαση αναλάβει να υπογράψει η ΓΣΕΕ!

Δηλαδή οι απαράδεκτες αυτές ρήτρες ισχύουν για όλους ...εκτός από τους εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ!

Τι σημαίνει αυτό; Οτι Ομοσπονδίες που έχουν την άμεση ευθύνη των διαπραγματεύσεων για τις ΣΣΕ δεν θα μπορούν να τις υπογράφουν, γιατί θα δεσμεύονται από το 40%, αλλά την ίδια στιγμή η ΓΣΕΕ θα μπορεί να το προσπερνάει!

Η μεθόδευση βγάζει μάτι: Δημιουργείται ένας μηχανισμός πίεσης στις Ομοσπονδίες, στις οποίες απευθύνει εντελώς ωμά τον εκβιασμό: «Αν θέλετε να επεκτείνετε τις κλαδικές ΣΣΕ, απευθυνθείτε στη ΓΣΕΕ για να τις υπογράψει. Ομως για να γίνει αυτό οι όροι που εσείς πετύχατε να αποδεχτεί η εργοδοσία, με τους αγώνες σας, θα αλλάξουν στα μέτρα της εργοδοσίας»!

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι π.χ. η Ομοσπονδία Οικοδόμων, που τα προηγούμενα χρόνια με απανωτές απεργίες και «φτύνοντας αίμα» κατάφερε να καθίσει την εργοδοσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να υπογράψει ΣΣΕ, αν θέλει να γίνει υποχρεωτική αυτή θα πρέπει να περάσει από τον ...«πορτιέρη» της ΓΣΕΕ!

Με δεδομένο μάλιστα το πλούσιο βιογραφικό της ΓΣΕΕ στον ρόλο της «πέμπτης φάλαγγας», είναι δεδομένο ότι κράτος και εργοδοσία την αξιοποιούν ως έναν ακόμα «κόφτη» ώστε οι όποιες κλαδικές ΣΣΕ να είναι προσαρμοσμένες στα μέτρα τους.

Υπενθυμίζονται άλλωστε τα εύσημα που απέσπασαν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ πρόσφατα από το υπουργείο Εργασίας για τις Συμβάσεις που υπέγραψαν στα ξενοδοχεία σε Ρόδο και Κρήτη, με 16ωρα και 7ήμερη δουλειά.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η συμφωνία που ανακοίνωσαν βασικό περιεχόμενο είχε το πώς θα δοθεί ένας ρόλος στην ξεπουλημένη ΓΣΕΕ. Το πώς θα την αξιοποιήσουν για να βάζει «όρια» στις εργατικές διεκδικήσεις, στο όνομα της «σταθερότητας» και της «εργασιακής ειρήνης», ειδικά μπροστά στα ακόμα πιο δύσκολα που έχουν μπροστά τους η αστική τάξη και το πολιτικό της σύστημα.

Αυτό άλλωστε ομολόγησε ο ίδιος ο πρόεδρός της και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ όταν ασυγκράτητος έλεγε ουσιαστικά ότι ήρθε η ώρα να ξεμπερδεύουν με διεκδικήσεις «όλα ή τίποτα», αφού έτσι αντιμετωπίζει τα δίκαια αιτήματα για ουσιαστικές αυξήσεις και κατοχύρωση δικαιωμάτων.