Σάββατο, 01 Νοε, 2025

Το Εθνικό Απολυτήριο είναι αιτία πολέμου! Σε θέση μάχης για να εμποδίσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης!

ΕΚ ΗΜΑΘΙΑΣ: Σήμερα στις 9 μ.μ. η συναυλία εργατικής αλληλεγγύης με τους «Κοινούς Θνητούς»

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ: Δύο αριστουργήματα του Δάντη.Η Κόλαση και το Νέα ζωή

ΕΝΩΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ: Όχι στο κλείσιμο των ΕΛΤΑ, άλλο ένα χτύπημα στην ύπαιθρο

Ενισχύουμε το ΚΚΕ, ενισχύουμε την πάλη για το δίκιο, για τον Σοσιαλισμό!

ΒΕΡΟΙΑ: Ελεύθεροι αφέθηκαν οι δύο προσαχθέντες συνδικαλιστές μετά τη συγκέντρωση που έγινε στο ΑΤ

Το Σχόλιο της Ημέρας

"Μητσοτάκης ή χάος"

Σήμερα 09:41

Στο δημοσκοπικό ερώτημα «Αν δεχθούμε τη φράση "Μητσοτάκης ή χάος" ως πολιτικό δίλημμα, εσείς τι θα επιλέγατε;», το 42% απαντάει «χάος», Μητσοτάκης το 30%, και «Αλλο» το 28%. Η ερώτηση θυμίζει το «Καραμανλής ή τανκς» και είναι αυταπόδεικτο ότι υπηρετεί τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση του λαού. Οπως αναμενόταν μάλιστα, οι απαντή... Περισσότερα

Τι μας συμβαίνει πραγματικά;

Τελευταία ενημέρωση 28 Σεπ 2014 07:56 από Η Άλλη Άποψη

Οι σκέψεις αυτές κατατίθενται με αφορμή την τελευταία πανελλαδικού χαρακτήρα απεργία της ΑΔΕΔΥ και την μη ουσιαστικά συμμετοχή εργαζόμενων από το νομό μας σ’αυτή. Με μία πρώτη ματιά φαντάζει παράδοξο αυτό που συμβαίνει στα λαϊκά στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας. Ενώ δηλαδή δέχονται όλα αυτά τα χρόνια καθημερινά και με μεγαλύτερη ένταση οδυνηρά χτυπήματα σε όλους τους τομείς της μέχρι τώρα ζωής τους από την πολιτική κυβέρνησης-Ε.Ε, δεν αντιδρούν θυμίζοντας τον πυγμάχο που ο αντίπαλος του τον έχει «στριμώξει στα σκοινιά» και είναι έτοιμος να σηκώσει λευκή πετσέτα. Οι λίγες πλέον εστίες αντίστασης –χωρίς να τις υποτιμούμε- είναι στην ουσία τους μάχες «οπισθοφυλακών»…
Αυτό που ονομάζουμε «λαϊκό κίνημα», που έχει ιστορικά αποδειχτεί ότι είναι η «ατμομηχανή της ιστορίας» βρίσκεται σε υποχώρηση στη χώρα μας, στο νομό μας. Η απογοήτευση φωλιάζει στα μυαλά των πολλών, μαζί και με αυταπάτες ότι μία πιθανή αλλαγή κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές θα «σταματήσει το κακό». Οι πολύμορφοι άλλωστε μηχανισμοί του συστήματος με κάθε τρόπο καλλιεργούν την ιδεολογία…του «καναπέ», του «κοιτώ την πάρτη μου» και του «δεν γίνεται τίποτε». Όμως αν ο εργαζόμενος άνθρωπος χάσει την ελπίδα του και κυρίως χάσει την εμπιστοσύνη του στις δυνάμεις του, τότε πραγματικά «άγεται και φέρεται» με βάση τα θελήματα των σύγχρονων εξουσιαστών. Και τελικά “παραμυθιάζεται, όποιος τόχει… ανάγκη”! Η λύση δεν βρίσκεται στην μείωση των απαιτήσεων αλλά στη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών που είναι κάτι ρεαλιστικό εάν σκεφτεί κανείς την ουσιαστική αύξηση του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, την ανάπτυξη της επιστήμης. Όμως κάτι τέτοιο δεν αφήνει το αδηφάγο αστικό μας σύστημα που προσφέρει αμύθητα πλούτη στους λίγους και φτώχεια στους πολλούς.
Οι αιτίες πολλές, θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για την ανάλυση πλευρών του φαινομένου. Ας σταθούμε όμως σε ορισμένα «τοπικού χαρακτήρα» ζητήματα: Άραγε τα συνδικαλιστικά όργανα (κυρίως οι ηγεσίες σ’αυτά) παίζουν τον ρόλο τους; Εμπνέουν εμπιστοσύνη, είναι πραγματικά μπροστάρηδες και «οδηγοί» ; Γιατί για παράδειγμα άλλα είναι τα «δείγματα γραφής» μεταξύ των εργατικών κέντρων Βέροιας-Νάουσας; Γιατί για παράδειγμα υπάρχει αυτό το «σκορποχώρι» σε επίπεδο κινήματος επαγγελματοβιοτεχνών και αγροτών; Τι άραγε προσπάθειες γίνονται από τους ηγέτες των χώρων αυτών για οργάνωση των πολλών που είναι μακριά από τους συλλόγους; Τι προσανατολισμό έχουν όλα αυτά τα χρόνια στην αντιμετώπιση της κρίσης;

(Δημοσιεύτηκε στην έντυπη "ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ")
Η ανάγκη να «ξαναπιαστεί από την αρχή το νήμα» σε επίπεδο συνδικαλιστικού κινήματος στο νομό μας είναι εμφανής. Το καθήκον αυτό πέφτει στους ώμους όσων εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα πράγματα «μπορούν και πρέπει ν’ αλλάξουν». Οι εστίες αντίστασης να κρατηθούν, συντονιστούν, πολλαπλασιαστούν για να γίνουν «πυρκαγιά». Οσο ο καιρός περνά, τόσο βαραίνουν και οι “αλυσσίδες” μας!

Έχει διαβαστεί 556 φορές