Περί αξιολόγησης στο Δημόσιο…

Του Αλέκου Χατζηκώστα *»

Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή εφαρμόζει (όπως άλλωστε και οι προηγούμενες) με κάθε τρόπο την πολιτική «αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων» με στόχο όπως προπαγανδιστικά τονίζει να φτιάξει το κράτος καλύτερο. Ένα κράτος όμως που στην ταξική κοινωνία που ζούμε εκφράζει τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης (καπιταλιστές) και που στο DNA του έχει γραμμένο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και οικονομικά ισχυρών και όχι των πολλών, αυτών δηλαδή που παράγουν το δημόσιο πλούτο!

Η «αξιολόγηση», καμία σχέση δεν έχει με αξιοκρατία ή με ανάδειξη «των ιδιαίτερων ατομικών ικανοτήτων των υπαλλήλων σε σχέση με τη φύση των εκτελούμενων από αυτούς καθηκόντων», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Αντιθέτως, σε συνδυασμό με άλλους νόμους (μισθολόγιο, υπαλληλικός κώδικας, κινητικότητα κ.ά.), διαμορφώνουν έναν ενιαίο συνεκτικό μηχανισμό που στόχο έχει να δυναμώσει την τάση χειραγώγησης και υποταγής των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να εφαρμόζουν γρήγορα και αποτελεσματικά τις αντιλαϊκές πολιτικές. Και βέβαια το έργο έχει μαστίγιο σε όποιον αντιδρά και καρότο για όποιον υποτάσσεται, με την “επιβράβευση” των “παραγωγικών” (!) Δημόσιων Υπαλλήλων με μπόνους! Η άμεση σύνδεση της αξιολόγησης με τη μισθολογική εξέλιξη και το βαθμό επίτευξης στόχων που προωθείται μέσα από το λεγόμενο “σύστημα κινήτρων και ανταμοιβής”, θα οδηγήσει στη συρρίκνωση μισθών και συντάξεων, στην εξέλιξη των αρεστών, ενώ ανοίγει ο δρόμος για την εντατικοποίηση της εργασίας, με εργαζόμενους σιωπηλούς και φοβισμένους. 

Δε θεωρούμε ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι για τα προβλήματα στις δημόσιες υπηρεσίες. Για τα προβλήματα απόδοσης στην εργασία κάποιων δημοσίων υπαλλήλων υπάρχει το αντίστοιχο θεσμικό - νομικό πλαίσιο, με το οποίο μπορούν ν' αντιμετωπιστούν.

Παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις, αλλά και την αντίσταση των ίδιων των εργαζομένων (παρά τις τρομοκρατικές διώξεις που υφίστανται), η πραγματικότητα που βιώνει ο λαός είναι διαφορετική.

Ας αφήσουν τα ωραία λόγια περί αξιολόγησης κι ας εξηγήσουν για ποιους στόχους θα αξιολογηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τους υπαλλήλους του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης θα τους αξιολογούν αν προωθούν πιο γρήγορα την πολιτική που ξεκληρίζει τους μικρούς αγρότες και κάνει τα αγροτικά προϊόντα πανάκριβα για τον λαό. Τους υπαλλήλους του υπουργείου εργασίας αν προωθούν αντεργατικούς νόμους για εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα όπως για παράδειγμα ο νόμος Χατζηδάκη ή η έκδοση των κανονισμών για τις παροχές ασθενείας και τις λοιπές παροχές του e-ΕΦΚΑ, για την αναπηρία κτλ. Όλων αυτών των πολιτικών δηλαδή που επιδεινώνουν δραματικά τη ζωή του λαού. Αυτοί οι στόχοι περιγράφονται κάθε χρόνο στο ενοποιημένο σχέδιο κυβερνητικής πολιτικής και με βάση αυτούς τους συγκεκριμένους στόχους γίνεται η αξιολόγηση. Για να γίνει το κράτος ικανότερο και πιο αποτελεσματικό στην υπεράσπιση των κερδών του κεφαλαίου απέναντι στον «εχθρό λαό».

Ας εξηγήσουν πώς θα κρίνουν την νοσηλεύτρια σε ένα νοσοκομείο όταν την αφήνουν μόνη της τα βράδια να φροντίζει τριάντα ασθενείς. Πώς θα κρίνουν τον καθηγητή και τον δάσκαλο μέσα σε τάξεις που είναι όλοι στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες. Πως θα κρίνουν έναν επιθεωρητή εργασίας όταν καλείται να ελέγξει χιλιάδες επιχειρήσεις χωρίς τα αναγκαία μέσα και χωρίς υποστήριξη από την Υπηρεσία του. Αλήθεια, οι ίδιοι πώς θα αξιολογηθούν για την εγκληματική πολιτική τους;

Ας πάμε και στην ουσία… Το πρόβλημα με την υποστελέχωση των δημοσίων υπηρεσιών δεν σχετίζεται με το πώς γίνονται προσλήψεις αλλά με το πόσες γίνονται. Δεν φταίνε οι χρονοβόρες διαδικασίες, φταίει ότι ο αριθμός των προσλήψεων δεν φτάνει ούτε για την αντικατάσταση αυτών που αποχωρούν. Αν θέλει η κυβέρνηση να περιορίσει το πρόβλημα της υποστελέχωσης, ας μονιμοποιήσει τους δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχους που δουλεύουν στο δημόσιο και βρίσκονται σε ομηρία, ας προσλάβει τους χιλιάδες επιτυχόντες που τα ονόματά τους βρίσκονται στις σχετικές λίστες του ΑΣΕΠ, ας πετάξει έξω από τις δημόσιες υπηρεσίες τους εργολάβους που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα χωρίς να προσφέρουν τίποτα και ας τους αντικαταστήσει με προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού που δεν θα είναι σκλάβοι των εργολάβων αλλά θα έχουν εργασιακά δικαιώματα.

Αντί για αυτό, όλες οι κυβερνήσεις συγκρότησαν σε κάθε φορέα του δημοσίου, ολόκληρα τμήματα με κύρια αρμοδιότητα να προσλαμβάνουν και να απολύουν συμβασιούχους, να φτιάχνουν συμβάσεις με τις οποίες εκχωρούνται υπηρεσίες σε εργολάβους, να φτιάχνουν νέες συμβάσεις όταν λήγουν οι πρώτες και να διαχειρίζονται τις συγκρούσεις μεταξύ ανταγωνιστικών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Με αυτήν ακριβώς την έννοια, ο αγώνας ενάντια στην αντιδραστική «αξιολόγηση» δεν είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά συνολικά τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Η αξιολόγηση του κράτους έγινε στις 28 Φλεβάρη και τις επόμενες μέρες από το 50% του πληθυσμού της Ελλάδας που δηλώνει ότι πήρε μέρος στα συλλαλητήρια για τα Τέμπη. Όλοι αυτοί φώναξαν ότι το κράτος είναι δολοφόνος. Ότι είναι βάρβαρο, αδίστακτο και αντιλαϊκό. Η αξιολόγηση που κάνει κάθε μέρα ο λαός αφορά το αστικό κράτος, τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές τους και όχι τους εργαζόμενους που παλεύουν σε αντίξοες συνθήκες.

Και για να τελειώνουμε… Το κράτος που υπηρετεί η κυβέρνηση είναι τόσο σάπιο που δεν μπορεί να βελτιωθεί. Μόνο αν ανατραπεί θα μπορέσουμε να δούμε "άσπρη μέρα". Αυτό φοβάται και πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Το παιχνίδι αποπροσανατολισμού όμως δεν "πιάνει". Στο πραγματικό δίλημμα που υπάρχει στην κοινωνία και αποτυπώνεται στο σύνθημα "Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας" οι εργαζόμενοι διαλέγουν τη ζωή τους. Την υπερασπίζονται αγωνιστικά βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό ένοχο για τα προβλήματά τους, το καπιταλιστικό κέρδος και το κράτος που το υπηρετεί. Αυτό θα κάνουν με τη μαζική συμμετοχή τους και στην απεργία στις 9 Απρίλη.

* Δημοσιογράφος-συγγραφέας

Πρώτη δημοσίευση ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ Μαγνησίας 30/3

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Μετά τον εορτασμό της ΕΟΚΑ και του Χίτη Γρίβα στα σχολεία τι να περιμένουμε ,κυρία Υπουργέ;

Επόμενο άρθρο

Ο Νίκος Ζαχαριάδης για τον Νίκο Μπελογιάννη