Προκλητικός και θρασύς εμφανίστηκε ο Κυρ. Μητσοτάκης στην Βουλή απαιτώντας να επιβληθεί σιωπητήριο σχετικά με τις αιτίες του εγκλήματος στα Τέμπη και να αποδοθούν όλα στο γνωστό και από την πρώτη στιγμή δουλεμένο σενάριο της κυβέρνησης περί «ανθρώπινου λάθους», το οποίο άλλωστε συντηρούν και με τη γραμμή τους τα κόμματα της συναινετική... Περισσότερα
ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: 51 χρόνια από τη δολοφονία του κομμουνιστή επαναστάτη
από Η Άλλη Άποψη
Πενήντα ένα χρόνια από τη δολοφονία του κομμουνιστή επαναστάτηΕρνέστο Τσε Γκεβάρασυμπληρώνονται σήμερα και ήδη από χτες στην Κούβα και στην πόλη όπου ηγήθηκε για την απελευθέρωσή της, τη Σάντα Κλάρα, πραγματοποιούνται εκδηλώσεις τιμής και μνήμης ενώ αναμένονται και άλλες, όπως και σε πολλές χώρες. Στις 8 Οκτώβρη του 1967, ο Τσε, σε ηλικία 39 χρόνων, τραυματίζεται σε μάχη στη νότια Βολιβία στην περιοχή Λα Ιγκέρα, συλλαμβάνεται από το βολιβιανό στρατό και πράκτορες της CIA και τραυματισμένος δολοφονείται στις 9 Οκτώβρη, από Βολιβιανό στρατιώτη.
Ο Τσε, που γεννήθηκε στο Ροσάριο της Αργεντινής ωςΕρνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, σπούδασε γιατρός και από νωρίς έρχεται σε επαφή με τις επαναστατικές ιδέες. Ταξιδεύει δύο φορές στη Λατινική Αμερική, γνωρίζει τη δυστυχία των λαών της και το 1954 βρίσκεται στη Γουατεμάλα, όπου θα συμμετάσχει ενεργά στην υπεράσπιση της φιλολαϊκής κυβέρνησης του Γιάκομπο Αρμπενς, που χτυπιέται απ' την ξένη επέμβαση. Μετά το ματοκύλισμα στη Γουατεμάλα, περνάει στο Μεξικό, συναντιέται, για πρώτη φορά, με τον Φιντέλ Κάστρο και προσχωρεί στο επαναστατικό του τμήμα και στα 83 άτομα που θα αποτελέσουν την αποστολή του πλοιάριου «Γκράνμα», όπου συμμετέχει στον ένοπλο αγώνα ο οποίος θα οδηγήσει στην ανατροπή του δικτάτορα Φλουχένσιο Μπατίστα την 1η Γενάρη του 1959.
Πήρε την κουβανική υπηκοότητα και συνέβαλε στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Κούβα, από διάφορες θέσεις, ως πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, ως υπουργός Βιομηχανίας και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου Προγραμματισμού, και ενάντια στην εισβολή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον Κόλπο των Χοίρων, τον Απρίλη του 1961, ως διοικητής των στρατευμάτων στο Πινάρ ντελ Ρίο. Στις 14 Μάρτη 1965 κάνει την τελευταία δημόσια εμφάνισή του αφού φεύγει για να δυναμώσει η επαναστατική φλόγα στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική, όπου έπεσε με το όπλο στο χέρι πολεμώντας τον καπιταλισμό. Το παράδειγμά του, η μαχητικότητά του, το κριτικό του πνεύμα εμπνέουν και θα συνεχίσουν να εμπνέουν εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.