του Αλέκου ΧατζηκώσταΜε την εκτόξευση drones και βαλλιστικών πυραύλων απάντησε- όπως ήταν αναμενόμενο και είχε προειδοποιήσει για κάτι τέτοιο- το Ιράν ξημερώματα Κυριακής 14 Απριλίου στον βομβαρδισμό του ιρανικού προξενείου στην Δαμασκό την 1η Απριλίου 2024 με νεκρούς ιρανούς αξιωματούχους. Να θυμίσουμε ότι η επίθεση το... Περισσότερα
Το ...τυρί στη φάκα!
από Η Άλλη Άποψη
Μας λένε, λοιπόν ότι είμαστε τάχα σε άλλες συνθήκες, με δυνατότητες να ανακουφιστούν οι άνθρωποι του μόχθου. Γιατί έρχεται ανάπτυξη, ότι για να είναι αυτή ωφέλιμη για το λαό, πρέπει να δημιουργηθεί το λεγόμενο «προοδευτικό μέτωπο», κόντρα στη συντηρητική δεξιά - ακροδεξιά και να κυβερνήσει αυτό το μέτωπο.
Επιδιώκουν να εγκλωβίσουν το λαό σε ένα νέο κάλπικο δίπολο, σε συνδυασμό με τις μικροπαροχές όπως την αύξηση του κατώτατου μισθού, την αναστολή περικοπής των συντάξεων, το επίδομα ενοικίου και το επίδομα αλληλεγγύης αλλά με περιουσιακά και εισοδηματικά κριτήρια, και άλλα, που εξανεμίζονται μπροστά στην τεράστια λαϊκή φοροληστεία για τα ματωμένα πλεονάσματα, που δίνονται αφειδώς στους επιχειρηματικούς ομίλους για να επενδύουν και να κερδοφορούν.
Τι προσπαθούν να περάσουν στις εργατικές, λαϊκές συνειδήσεις; Οτι τώρα που φύγαμε από τα μνημόνια, άρχισε να αποδίδει η πολιτική για το λαό, βεβαίως με μέτρο και με βάση τα βήματα στην ανάπτυξη, που όσο μεγαλώνουν αυτά τα βήματα θα καλύπτονται και απώλειες της περιόδου της κρίσης. Ετσι, λένε, θα καλυτερεύει η ζωή των λαϊκών νοικοκυριών σιγά σιγά, δε γίνεται να λυθούν μεμιάς όλα τα λαϊκά προβλήματα.
Πού πατά αυτή η προπαγάνδα; Στην ψυχολογία των μειωμένων απαιτήσεων που καλλιεργήθηκε και από τον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της κρίσης, στις αναγκαστικές περικοπές σε ανάγκες που έκαναν τα εργατικά, λαϊκά νοικοκυριά προκειμένου να τα βγάλουν πέρα. Αυτή η ψυχολογία επιδρά στο να γίνεται πιστευτή αυτή η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Περνάνε στις λαϊκές συνειδήσεις τη λογική «κάλλιο πέντε και στο χέρι...», τη λογική του «μικρότερου κακού». Γιατί όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ θα εφαρμόσει πολιτική διαφορετική, δεν θα δώσει στο λαό ούτε αυτά που δίνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι μια μεγάλη παγίδα, που κλείνει την πολιτική συζήτηση για την ικανοποίηση κάποιων εργατικών, λαϊκών αναγκών στο πεδίος διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή εγκλωβίζει και χειραγωγεί τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, εξαρτά τη ζωή τους από τη διαχείριση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Που κατ’ επέκταση καλλιεργεί τη συνείδηση «μην τα θέλουμε και όλα δικά μας», «η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί». Οπως και τότε που πρόβαλλε τη γραμμή ότι έχει τη θέληση να αντιμετωπίσει λαϊκές ανάγκες αλλά πρέπει πρώτα να βγούμε από τα μνημόνια, άρα υπομείνετε τις θυσίες για το καλό όλων, έτσι και τώρα αντιμετωπίζει τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες με βάση τις δυνατότητες της οικονομίας.
Μόνο που και στην κρίση και στην τωρινή ασθενική ανάπτυξη, οι καπιταλιστές κερδίζουν, το τσάκισμα των μισθών, των συντάξεων, η φοροληστεία κ.λπ. αυξάνουν το ποσοστό κέρδους, έτσι και τώρα προκειμένου να μη μειώνεται το ποσοστό κέρδους αλλά να αυξάνεται, οι λαϊκές ανάγκες αντιμετωπίζονται με το σταγονόμετρο και με ψίχουλα.
Θα “τσιμπήσουμε” τελικά σε όλα αυτά ή θα αντιδράσουμε;