Έγκλημα στα Τέμπη: Η απαίτηση για Δικαιοσύνη και τα …όρια της στο σύστημα που ζούμε!

Του Αλέκου Χατζηκώστα *

Ας μην ξεχνάμε αρχικά ότι η Δικαιοσύνη κρίνει με βάση την νομιμότητα που έχουν χτίσει όλες προηγούμενες κυβερνήσεις. (Εδώ να σημειώσουμε ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ κ.α έχουν απορρίψει ακόμα και το στοιχειώδες, την πρόταση του ΚΚΕ για να σταματήσει η ηγεσία της Δικαιοσύνης να διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση.)

Για παράδειγμα στην υπόθεσή μας με νόμο, με βάση τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι σιδηρόδρομοι λειτουργούν με πολύ λιγότερο προσωπικό από όσο χρειάζονται.

Νόμιμα, με νόμους των ελληνικών κυβερνήσεων και με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ο σιδηρόδρομος τεμαχίστηκε ώστε τα πιο κερδοφόρα κομμάτια του να πουληθούν σε ιδιωτικές εταιρείες.

Νόμιμα, ακόμα και τώρα, δύο χρόνια μετά τα Τέμπη, ο σιδηρόδρομος είναι σε χειρότερη κατάσταση, χωρίς όλα τα απαιτούμενα μέτρα ασφάλειας. Το ίδιο ισχύει για όλα τα μέσα μεταφοράς.

Το «κράτος δικαίου» προστατεύει πάντα και θωρακίζει την «καρδιά» της αδικίας, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία. Γι' αυτό η Δικαιοσύνη έχει ήδη ρίξει στα μαλακά βασικούς κατηγορούμενους για προηγούμενα κρατικά εγκλήματα, πριν από τα Τέμπη. Είναι η Δικαιοσύνη που «σέρνεται» όταν ερευνά τα εγκλήματα του καπιταλισμού και είναι γρήγορη όταν πρέπει να βγάλει παράνομους εργατικούς αγώνες, όπως ακόμα και τις απεργίες των σωματείων των σιδηροδρομικών για μέτρα ασφάλειας. Είναι η Δικαιοσύνη που χάνει αποδεικτικά και στοιχεία σε υποθέσεις που βρωμάνε από το κεφάλι, αλλά είναι γρήγορη και άτεγκτη όταν πρόκειται να αποφασίσει ότι είναι νόμιμες οι περικοπές μισθών, συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων κ.ά. Πάνω απ' όλα ισχύει ο άγραφος, σιδερένιος νόμος: Ολα να υπηρετούν το κέρδος των καπιταλιστών. Γι' αυτό και οι εκμεταλλευτές δεν διστάζουν μπροστά σε κανένα έγκλημα όταν πρόκειται για τα κέρδη τους και τα συμφέροντά τους. Χρησιμοποιούν κάθε νόμο και κάθε «παρανομία» για αυτόν τον σκοπό, γι' αυτό και είναι συνώνυμο της σήψης και της διαφθοράς.

Η Δικαιοσύνη σαν βασικός πυλώνας του σημερινού αστικού κράτους, που είναι ταξικό, είναι και αυτή ταξική. Η Δικαιοσύνη, όπως και όλο το εποικοδόμημα (πολιτικό σύστημα, πολιτισμός), στηρίζεται πάνω στις δοσμένες κοινωνικές παραγωγικές σχέσεις, που καθορίζονται από την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (εργοστάσια, τράπεζες κλπ.), γι' αυτό ακριβώς είναι σχέσεις εκμεταλλευτικές.

Η Δικαιοσύνη σαν βασικό εργαλείο του ταξικού κράτους δεν μπορεί να είναι έξω ή πάνω από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής. Όπως δηλαδή το κράτος είναι όργανο της ταξικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της κυρίαρχης τάξης, της αστικής (που κατέχει τα μέσα παραγωγής και εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη), έτσι και η Δικαιοσύνη, που είναι στοιχείο αυτού του ταξικού κράτους, είναι και αυτή ταξική γιατί υπηρετεί, στα πλαίσια του κράτους, το ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το καπιταλιστικό σύστημα.

Η Δικαιοσύνη, λοιπόν, δεν είναι «τυφλή»! Βλέπει μάλιστα και πάρα πολύ καλά, αλλά «αλληθωρίζει» μόνιμα προς την αστική τάξη, γιατί έτσι γεννήθηκε, για να υπερασπίζει το δίκαιο της κυρίαρχης τάξης και όλο το εκμεταλλευτικό της σύστημα σε βάρος της εργατικής τάξης.

Αυτή η «νομιμότητα» που «πνίγει» τις ανάγκες του λαού για να θωρακίζονται των οικονομικά ισχυρών πρέπει να ανατραπεί, για να δικαιωθούν τα θύματα των κρατικών εγκλημάτων, οι λαϊκοί και νεανικοί αγώνες.

Δικαίωση είναι να μπορούμε να ζούμε με ασφάλεια, να δουλεύουμε για να ζούμε και όχι να δουλεύουμε για όσο ζούμε. Δικαιοσύνη σημαίνει να ικανοποιούνται οι σύγχρονες του λαού και της νεολαίας, να βγει από τη μέση το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους.

Αυτήν τη δικαιοσύνη μπορούν να τη φέρουν οι λαϊκοί αγώνες, που δεν θα αποτελούν ούτε «ασανσέρ» για την άνοδο της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης ούτε «χαλάκι» για να σκουπίζουν τα πόδια τους οι επίδοξοι διαχειριστές του συστήματος της αδικίας και των πολέμων. Απόδοση λοιπόν των ευθυνών (πολιτικών και ποινικών) μπορεί πραγματικά να δοθεί μόνο σε μία τέτοια κατεύθυνση.

Αυτή η δικαίωση δεν περιορίζεται φυσικά στην προσδοκία απλά στο «να μπουν κάποιοι φυλακή», για να έρθουν οι «αδιάφθοροι», που θα συνεχίσουν το αντιλαϊκό έργο, αλλά στην ανατροπή όλων όσων «κουρέλια και εφιάλτες» έχουν κάνει χρόνια τη ζωή μας!

* Δημοσιογράφος-συγγραφέας

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Συνένοχοι

Επόμενο άρθρο

Δήλωση του Γιώργου Τσακλίδη, πατέρα θύματος, μέλους του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών