Του Αλέκου Χατζηκώστα *

Δικαιολογημένη η θύελλα διαμαρτυριών που προκάλεσε η απόφαση για κλείσιμο δεκάδων καταστημάτων των ΕΛΤΑ σε ολόκληρη τη χώρα. Και παρά την «αναδίπλωση» της κυβέρνησης η ουσία παραμένει. Πρόκειται για μία πορεία, όχι «τυχαία», ούτε «ξαφνική». Οι ράγες της είχαν από χρόνια τοποθετηθεί από την Ε.Ε αλλά και τις γενικότερες «ανάγκες» για κερδοφορία και στον τομέα αυτό από το κεφάλαιο. Ας γίνουμε συγκεκριμένοι, ώστε να βγουν και τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα!

1. Η Ε.Ε και στο ζήτημα αυτό μέσω οδηγιών της, αντιμετωπίζει τις κοινωνικές ανάγκες ως «κόστος», ενώ προωθεί με συνέπεια τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών. Η διαμόρφωση μιας «ενιαίας αγοράς» στον τομέα των ταχυδρομικών υπηρεσιών ξεκινά ήδη από το 1994, όταν με ψήφισμά του το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναγορεύει σε «κύριο στόχο της κοινοτικής ταχυδρομικής πολιτικής τον συμβιβασμό της προώθησης της βαθμιαίας ελεγχόμενης απελευθέρωσης της ταχυδρομικής αγοράς με τη διαρκή εξασφάλιση της παροχής της καθολικής υπηρεσίας». Ακολουθεί η Οδηγία 97/67/ΕΚ του Ευρωκοινοβουλίου για την «ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς κοινοτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών».Με ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου το 1999 και το 2000 γίνονται τα επόμενα βήματα της «απελευθέρωσης». Την περίοδο εκείνη αρχίζουν να γίνονται αισθητές και οι πρώτες σοβαρές συνέπειες από την ενσωμάτωση των Οδηγιών στους νόμους των κρατών - μελών. Ετσι δικαιολογείται και η προσπάθεια των ευρωπαϊκών ψηφισμάτων να ρίξουν στάχτη στα μάτια για την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, αλλά και για τις κοινωνικές επιπτώσεις από το κλείσιμο υποκαταστημάτων που λειτουργούν κυρίως σε νησιωτικές και αγροτικές περιοχές. Οι συνέπειες της «απελευθέρωσης» βέβαια δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία, αλλά κοινός τόπος σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Από αυτήν τη σκοπιά, είναι πρόκληση να αραδιάζει η κυβέρνηση στοιχεία για την κατάσταση στις άλλες χώρες, αναζητώντας άλλοθι, όταν τα λουκέτα στα λεγόμενα «ιδιολειτουργούμενα καταστήματα» από το 2013 μέχρι το 2024 το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι οι τραγικές επιπτώσεις αυτής της εγκληματικής στρατηγικής.

2. Οι ελληνικές κυβερνήσεις (ανεξάρτητα των κομμάτων που κυβέρνησαν) εφαρμόζουν πιστά τις οδηγίες αυτές. Το διάστημα αυτό, ψηφίστηκαν αλλεπάλληλοι νόμοι που ενσωματώνουν τις Οδηγίες της ΕΕ, με αποτέλεσμα τη σταδιακή απαξίωση των ΕΛΤΑ και την είσοδο μεγάλων ιδιωτικών ομίλων στην κερδοφόρα αγορά. Με τους ίδιους νόμους τα ΕΛΤΑ προσαρμόζονται ολοένα και περισσότερο στο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο της «απελευθέρωσης» (εργασιακές σχέσεις, κόστος υπηρεσιών, περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση κ.λπ.), στο όνομα του ανταγωνισμού. Κατάληξη όλων αυτών ήταν η ένταξή τους στο Υπερταμείο από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το 2016, με «όχημα» το πολυνομοσχέδιο για τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του 3ου μνημονίου. Κερδισμένοι σε κάθε φάση - εκτός από τις μεγάλες εταιρείες στον ανταγωνισμό - ήταν πράκτορες, εργολάβοι και γραφεία ενοικίασης εργαζομένων που έκαναν «πάρτι» στα ΕΛΤΑ. Αναλαμβάνοντας η ΝΔ συνέχισε ακριβώς στην ίδια «ρότα», περνώντας το 2020 τροπολογία που άνοιγε τον δρόμο για μαζικές απολύσεις εργαζομένων και έφερνε ακόμα μεγαλύτερο σάρωμα εργασιακών δικαιωμάτων, για να διευκολυνθούν η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση και η παράδοσή τους σε «στρατηγικό επενδυτή».

3. Αυτό που χρειάζεται η χώρα μας είναι ένα καθολικό, δημόσιο και αξιόπιστο ταχυδρομικό δίκτυο, που αποτελεί κοινωνική ανάγκη και υποχρέωση του κράτους, με επαρκή κρατική χρηματοδότηση, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και βελτίωση των υποδομών, ώστε να εξασφαλίζεται η εξυπηρέτηση του κοινού σε κάθε γωνιά της χώρας. Λειτουργία των ΕΛΤΑ ως δημόσια, κοινωνική υπηρεσία, και όχι ως πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας. Και φυσικά είναι ανάγκη να βγει και ένα γενικότερο πολιτικό συμπέρασμα: Η πορεία των ταχυδρομικών υπηρεσιών δείχνει τα αδιέξοδα που ανακυκλώνει για τους εργαζόμενους και τον λαό η στρατηγική της «απελευθέρωσης», με στόχο τη διαμόρφωση νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Η απάντηση σε αυτήν την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, για να μην κλείσει κανένα κατάστημα, για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και σύγχρονο εξοπλισμό, πρέπει να βλέπει μπροστά: Στις δυνατότητες και τις ανάγκες της εποχής, σε σύγκρουση με το αντιλαϊκό κράτος, την ΕΕ και την πολιτική του καπιταλιστικού κέρδους, που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση.

* Δημοσιογράφος-συγγραφέας

πρώτη δημοσίευση στη ψηφιακή εφημερίδα InVeria

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.