ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Κρίσιμα και αποκαλυπτικά ερωτήματα...

Η κυβέρνηση έχει πλήρη συναίσθηση των καταστροφικών συνεπειών για τον λαό από την εγκληματική πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα των ληστρικών επιδιώξεων του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αυτό ακριβώς είναι ένα βασικό στοιχείο που αιτιολογεί απόλυτα το ότι μια ιδιαίτερα σοβαρή συμφωνία αποφασίστηκε «εν κρυπτώ και παραβύστω».

Αναμφισβήτητα, η κυρίαρχη συνέπεια υλοποίησης και αυτής της συμφωνίας είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση, με εντολή του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, μετατρέπει τη χώρα σε εμπόλεμο, επί της ουσίας, εταίρο της κυβέρνησης Ζελένσκι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον λαό είτε σε οικονομικό επίπεδο είτε σε επίπεδο στρατιωτικής στοχοποίησής του, αν ο πόλεμος - και αυτό δεν είναι καθόλου απίθανο - λάβει ευρύτερες διαστάσεις.

Δεν υπολείπεται όμως σημασίας η ανάλυση των παραμέτρων που επηρεάζονται από την αποστολή σημαντικότατου πολεμικού υλικού από την Ελλάδα προς την Ουκρανία. Σε πρόσφατη δήλωσή του ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, δήλωνε: «Η Ελλάδα, όπως όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, βοηθά την Ουκρανία με αμυντικό υλικό, προκειμένου να αμυνθεί στην επίθεση που δέχεται από τη Ρωσία. Το αμυντικό υλικό χορηγείται από τα αποθέματα που διαθέτει η χώρα και δεν αποδυναμώνει ούτε κατ' ελάχιστο την αμυντική δυνατότητά της. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση από τα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ που πράττουν το ίδιο».

Η κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει την επιλογή της να «ανταποκριθεί» στις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ, παραπλανά συνειδητά και μεθοδευμένα τον ελληνικό λαό, απαξιώνοντας το επιχειρησιακό - και όχι αποθηκευμένο - όπλο, πυρομαχικό ή οπλικό σύστημα που μέχρι χτες κρατούσαν στο χέρι τους στρατευμένοι και στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, με αποστολή... να υπερασπιστούν τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Η θέση αυτή της κυβέρνησης συνιστά προσβολή για όλους αυτούς, αλλά και για τους εργαζόμενους που πληρώνουν πανάκριβα την προμήθεια αυτού και άλλου εξοπλισμού, υποτίθεται για την άμυνα της χώρας, ενώ τελικά αφορούν τη συμμετοχή της σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Τα ερωτήματα είναι κρίσιμα και αποκαλυπτικά:

• Ας απαντήσει η κυβέρνηση, ήταν άχρηστες και προερχόμενες από το - σύμφωνα με την ίδια - άχρηστο για την άμυνα της χώρας απόθεμα οι 2.100 ρουκέτες RM-70 που στάλθηκαν στον στρατό του Ζελένσκι, τουλάχιστον μέχρι τις 27 Απρίλη, αδειάζοντας ακόμα και αποθήκες κρίσιμων νησιών του Βόρειου Αιγαίου;
• Ηταν «άχρηστα» τα 3.200.000 φυσίγγια 7,62 χιλιοστών, οι τουλάχιστον 60 δυσεύρετοι και πανάκριβοι αντιαεροπορικοί πύραυλοι «Stiger», τα 17.000 πολύτιμα βλήματα πυροβολικού 155 χιλιοστών, οι 1.100 φορητοί αντιαρματικοί πύραυλοι RPG; Με τον ανατριχιαστικό κατάλογο να συνεχίζεται... Μόνο το κόστος των διατιθέμενων πυρομαχικών προσεγγίζει τα 30.000.000 ευρώ, και είναι όλα, μα όλα, επιχειρησιακά.
• Ας απαντήσει η κυβέρνηση, είναι από το «άχρηστο» απόθεμα τα 100 έως 130 ΤΟΜΑ BMP-1, με το αποτελεσματικότατο πυροβόλο των 73 χιλιοστών, που αποσύρονται από τις ακτές των νησιών του Αιγαίου για να συνδράμουν τα Τάγματα του Αζόφ και τον «Δεξιό Τομέα», πυλώνες του στρατού του Ζελένσκι και δεκανίκια στην υλοποίηση της πολιτικής του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη διαπάλη τους με τη Ρωσία; 'Η μήπως θα αντικατασταθούν από τα γερμανικά «Marder 1A3/5», με το αδύναμο πυροβόλο των 20 χιλιοστών, που στην κυριολεξία σαπίζουν εδώ και χρόνια, πεταμένα στους γερμανικούς αγρούς;

Προφανώς η γερμανική πολεμική βιομηχανία τρίβει τα χέρια της, γιατί από τα τεθωρακισμένα «σαπάκια» πλέον, προκειμένου να τα επαναφέρουν στην κατάσταση των παραχωρούμενων επιχειρησιακών BMP-1 και να τα παραδώσουν στην Ελλάδα, θα «κονομήσουν» τόσα όσα θα έβγαζαν αν τα πουλούσαν καινούργια, και φυσικά δεν είναι, λόγω τεχνικών χαρακτηριστικών, κατάλληλα για τα νησιά μας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, για τη μεταφορά όλων αυτών στήθηκε από το ΝΑΤΟ μια εναέρια επιχείρηση 21 εναέριων αποστολών, αποτελούμενη από 6 ελληνικά μεταγωγικά αεροσκάφη C-130, 10 καναδέζικα και 5 Νέας Ζηλανδίας.

Για όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση σιωπά ένοχα, ύπουλα και παραπλανητικά. Συνειρμικά, κανείς δεν μπορεί να μην τα συνδέει με τις επίκαιρες έννοιες «αποστρατιωτικοποίηση» και «συνδιαχείριση» με την Τουρκία, των πλουτοπαραγωγικών πόρων του Αιγαίου. Οπως και δεν ξεχνά τις αντίστοιχες «λαμπρές» ιστορικές στιγμές του παρελθόντος, π.χ. την απόσυρση, από τη χούντα του 1967, της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο (Δεκέμβρης του 1967), που άφησε το μαρτυρικό νησί στο έλεος της Αγκυρας, αποδεικνύοντας τη σκοπιμότητα και σημαντικότητα εκείνης της εγκληματικής πράξης επτά χρόνια μετά, το 1974.

Προηγούμενο άρθρο

Θράσος

Επόμενο άρθρο

Αλλη μια χρονιά η υποκρισία στο απόγειo