Νερό , εμπόρευμα

Την «έξοδο» της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ από το ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε στη διακαναλική συνέντευξη ο Κυρ. Μητσοτάκης, ως ένα από τα πρώτα μέτρα της επόμενης κυβέρνησης, λέγοντας ότι έτσι «μπαίνει τέλος» στη συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση του νερού.

Στην πραγματικότητα, κανένα τέλος δεν μπαίνει... Ο εμπορευματικός χαρακτήρας του νερού ενισχύεται ολοένα και περισσότερο, με νόμους και αποφάσεις όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, ανεξάρτητα από τη μετοχική σύνθεση και το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης.

Απόδειξη αποτελούν οι χιλιάδες διακοπές νερού (60.000 κατά μέσο όρο την τριετία 2018 - 2020) που γίνονται από τις δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης ακόμα και για μικρές οφειλές, τα υπέρογκα τέλη που «φουσκώνουν» τους λογαριασμούς, η λογική της ανταποδοτικότητας και του κόστους - οφέλους στην κατασκευή και συντήρηση των έργων ύδρευσης και αποχέτευσης, που φορτώνει διαρκώς νέα βάρη στον λαό κ.ά.

Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, το νομοσχέδιο που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση της ΝΔ για την ίδρυση Ρυθμιστικής Αρχής αποτελεί καθοριστικό βήμα στην παραπέρα εμπορευματοποίηση του νερού. Τη διάθεσή του δηλαδή με όρους κερδοφορίας, ανεξάρτητα αν μιλάμε για δημόσιους οργανισμούς, δημοτικές επιχειρήσεις ή ιδιωτικές εταιρείες.

Για τις κυβερνητικές εξαγγελίες ο κατά τ' άλλα λαλίστατος ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε τίποτα να πει, αφού ως κυβέρνηση το 2016 έβαλε την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ στο ΤΑΙΠΕΔ, ενώ προεκλογικά ζητούσε κι αυτός τη «συμμόρφωση» με παλιότερες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που τις επαναφέρουν στο κράτος. Η γαλλική «Suez» βέβαια παραμένει στη μετοχική σύνθεση της ΕΥΑΘ ΑΕ, ενώ διαχειρίζεται και τα λύματα του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος».

Σε τίποτα λοιπόν δεν αλλάζει - αντίθετα επιταχύνεται - η στρατηγική εμπορευματοποίησης του νερού, όπου συγκλίνουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, υλοποιώντας ή στηρίζοντας σχετικές Οδηγίες και αποφάσεις της ΕΕ, στο όνομα μάλιστα της «ορθολογικής διαχείρισης» των υδατικών πόρων. Μόνο που αυτά ισχύουν για τον λαό και όχι για τις εταιρείες - δημόσιες και ιδιωτικές - που πουλάνε το νερό με κριτήριο το κέρδος.

Είναι αποκαλυπτικό το εξής στοιχείο: Την ώρα που η ΝΔ κοροϊδεύει ότι διασφαλίζει τάχα τον «κοινωνικό χαρακτήρα» του νερού, σε πλήρη σύμπνοια με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κλάδος της εμφιάλωσης γνωρίζει τη μεγαλύτερη ιστορικά άνθηση, με τεράστια κεφάλαια να επενδύονται από μονοπώλια του χώρου, που δεσμεύουν υδάτινες πηγές και τις μετατρέπουν σε ...πηγή κερδοφορίας.

Εταιρείες - μεγαθήρια («Nestle», «Coca-Cola») και άλλες εγχώριες, απ' αυτές που φιγουράρουν στη λίστα με τις πιο κερδοφόρες του χρηματιστηρίου, επενδύουν στο νερό - εμπόρευμα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, προσδοκώντας πολλαπλάσια κέρδη, σε μια αγορά που το 2022 είχε τζίρο 1,32 δισ. ευρώ!

Πάνω από 2,16 δισ. λίτρα νερού, που ρέει ελεύθερα και γάργαρο από τις πηγές, πούλησαν οι εταιρείες εμφιάλωσης το 2021, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ, και 2,25 δισ. λίτρα το 2022. Τι άλλο είναι αυτό, αν όχι εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του νερού, με τεράστια κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους; Πόσο μάλλον που η μέση κατανάλωση αναμένεται να αυξηθεί μέχρι το 2027 σε 156,24 λίτρα/άτομο, από 148,56 λίτρα που είναι σήμερα...

Γι' αυτό, λοιπόν, το δίλημμα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» αντανακλάται και στην ανάγκη του λαού για νερό - κοινωνικό αγαθό, σε σύγκρουση με την πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, που υπηρετούν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι. Με αφορμή και τη συζήτηση για την «κλιματική αλλαγή», η διαχείριση του νερού συνδέεται ολοένα και περισσότερο με τις «πράσινες» μπίζνες, προμηνύοντας νέα επίθεση στον λαό και στις ανάγκες του, τιμολόγια - φωτιά και νέα χαράτσια, ένταση της πολιτικής των αποκοπών για χρέη, στο όνομα της μεγαλύτερης κερδοφορίας.

Ο λαός, με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του, μπορεί να βάλει εμπόδια σ' αυτήν την πολιτική, που θα κλιμακώσει η ΝΔ, με τη συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, διεκδικώντας φτηνό, ελεγμένο και ποιοτικό νερό, έργα υποδομής από το κράτος, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης. Να ανοίξει δρόμο προοπτικής, για νερό - κοινωνικό αγαθό για τις ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, κι όχι εμπόρευμα στα χέρια των ομίλων!

Προηγούμενο άρθρο

Καταδίκη

Επόμενο άρθρο

Ερωτήματα...