Στο όριο...

Και ενώ η κυβέρνηση γυαλίζει κάθε μέρα τη βιτρίνα των αφίξεων, των τζίρων και των κερδών, δίπλα στα ξενοδοχειακά συγκροτήματα και τις μαρίνες με τα πολυτελή γιοτ, δίπλα στις πισίνες και τις περίκλειστες παραλίες, οι δημόσιες δομές Υγείας στα νησιά παραμένουν άδειες από γιατρούς και στη συντριπτική τους πλειοψηφία φυτοζωούν, με τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό, ακόμα και σε βασικές ειδικότητες.

Τουριστικός παράδεισος - υγειονομική ...έρημος, οι δύο όψεις των πιο δημοφιλών προορισμών, με τους κατοίκους να καταγγέλλουν ότι τρέμει το φυλλοκάρδι τους ακόμα και για τη ζωή τους, ειδικά τον χειμώνα, όταν αραιώνει η συγκοινωνία με την ηπειρωτική Ελλάδα. Κι αν σου τύχει κάτι, μαύρο φίδι που σ' έφαγε. Τα καλοκαίρια, πάλι, ο πληθυσμός πολλαπλασιάζεται αλλά η κατάσταση στην Υγεία μένει ίδια κι απαράλλαχτη, αν δεν χειροτερεύει κιόλας.

Τα στοιχεία που δίνουν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, αν και ενδεικτικά, είναι αποκαλυπτικά: Στην Κεφαλονιά, με περισσότερους από 750.000 επισκέπτες το 2024, υπηρετούν μόνο δύο παθολόγοι, ο ένας με «μπλοκάκι». Η ΜΕΘ του Νοσοκομείου συνεχίζει εδώ και χρόνια να μη λειτουργεί, λόγω των ελλείψεων. Στην Κέρκυρα, με σχεδόν 4 εκατ. ξένες αφίξεις την περασμένη χρονιά, τα επείγοντα παθολογικά περιστατικά καλύπτονται από γενικούς γιατρούς και έναν συνταξιούχο παθολόγο με «μπλοκάκι».

Η Νάξος δεν διαθέτει ακτινολόγο. Καθώς εκεί υπάρχουν μόλις ένας αναισθησιολόγος και τρεις χειρουργοί, γίνονται μόνο ορθοπεδικά χειρουργεία.

Στη Σαντορίνη, που ξεχειλίζει κάθε χρόνο από επισκέπτες, στο Νοσοκομείο - πρότυπο (!) δεν υπάρχει μικροβιολόγος. Υπηρετούν δύο παθολόγοι με «μπλοκάκι», δύο ακόμα γενικοί γιατροί είναι μετακινούμενοι από την Πρωτοβάθμια και άλλοι δύο με «μπλοκάκι». Στην Κάρπαθο δεν υπηρετεί κανένας ακτινολόγος και υπέρηχοι γίνονται μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Στη Μήλο δεν έχουν παιδίατρο, ούτε καρδιολόγο, ούτε μαία.

Για άλλο ένα καλοκαίρι, λοιπόν, το δημόσιο σύστημα Υγείας λειτουργεί στο όριο, την ώρα που η κυβέρνηση κομπάζει για την «ενίσχυση της νησιωτικότητας», διαφημίζει ...πλωτά ιατρεία και εθελοντές, αλλά και την αύξηση των διακομιδών, επειδή οι τοπικές μονάδες δεν μπορούν να καλύψουν σοβαρότερα περιστατικά. Οι υγειονομικοί δουλεύουν πέρα από τις δυνάμεις τους και αυξάνονται όσοι φτάνουν να δηλώσουν παραίτηση, επειδή «δεν πάει άλλο».

Τι βρίσκεται πίσω απ' αυτήν την κατάσταση, που είναι διαχρονική και οξύνεται από χρόνο σε χρόνο; Η πολιτική του «κόστους - οφέλους», της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας από όλες τις κυβερνήσεις, των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Νοσοκομείο Σαντορίνης ΑΕ: Φτιάχτηκε και εξοπλίστηκε με χρήματα του λαού, παρέμεινε κλειστό για χρόνια, λειτούργησε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και σήμερα υπολειτουργεί.

Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να εξωραΐσει την επικίνδυνη κατάσταση, δεν μπορεί. Φτάνει ξεδιάντροπα να επικαλείται τις «ιδιαιτερότητες της νησιωτικότητας» και να φορτώνει στους υγειονομικούς την ευθύνη για την υποστελέχωση, επειδή - λέει - δεν θέλουν να υπηρετήσουν στην περιφέρεια. Πέρα από το γεγονός ότι ψάχνει άλλοθι για να κλιμακώσει την άθλια πολιτική της υπέρ του ιδιωτικού τομέα αντί να στηρίξει ουσιαστικά τους υγειονομικούς και τον λαό, ακόμα κι εκείνοι που υπηρετούν στα νησιά καταρρέουν, δηλώνοντας μέχρι και παραίτηση, όπως έκανε πρόσφατα η μοναδική παιδοψυχίατρος στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου.

Απέναντι σε αυτήν την ασφυκτική πραγματικότητα, τον δρόμο δείχνουν οι κινητοποιήσεις των υγειονομικών, σωματείων και φορέων, που διεκδικούν προσλήψεις και χρηματοδότηση, πλήρη ανάπτυξη των δομών Υγείας, σύγχρονες υποδομές και υπηρεσίες. Που δεν χαρίζονται στην κυβερνητική προπαγάνδα και στο κράτος που λογαριάζει την υγεία ως εμπόρευμα και τις ανάγκες τους ως κόστος, παλεύοντας οργανωμένα για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους.

Αναδημοσίευση από Ριζοσπάστη

Προηγούμενο άρθρο

Μάταιος κόπος

Επόμενο άρθρο

Διευκολύνσεις