Φτάνει να δηλώνει κανείς «αντιμνημονιακός» στις τοπικές εκλογές;

«Την πρόθεση του να δημιουργήσει ένα αντιμνημονιακό ψηφοδέλτιο που θα υπηρετήσει τον πολίτη της Βέροιας γνωστοποίησε σε ανοιχτή εκδήλωση ο δικηγόρος Αντώνης Μαρκούλης. Στην ομιλία του ο κ. Μαρκούλης άσκησε έντονη κριτική στην κεντρική πολιτική που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση και στη συνέχεια ήταν ιδιαίτερα καυστικός με την παρούσα Δημοτική Αρχή του Δήμου Βέροιας, η οποία, όπως είπε «κάνει προσπάθεια για να επιδείξει την ανυπαρξία της»… Όπως τόνισε, στόχος του είναι ένας Δήμος με επίκεντρο τον άνθρωπο και η συγκρότηση ενός αντιμνημονιακού-αυτοδιοικητικού σχήματος και κατέληξε υπογραμμίζοντας «δε θα ζητήσω πιστοποιητικά από άλλους»….». Αυτά αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ που «αλιεύσαμε» από τα διάφορα Site (μια και δεν κληθήκαμε ως εφημερίδα και site) στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Ανάμεσα στ’ άλλα στην ομιλία του , θέλοντας να δώσει το πολιτικό του στίγμα σημείωσε: «…Απέναντι σ’ αυτήν την πραγματικότητα υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες που έχουν το ηθικό πλεονέκτημα να διεκδικήσουν την εφαρμογή μιας άλλης τοπικής Αυτοδιοίκησης, με επίκεντρο τον άνθρωπο και ειδικότερα τον αδύναμο συμπολίτη μας και με βασικό πολιτικό χαρακτηριστικό, την άρνηση των επαίσχυντων μνημονίων, την κατάργηση των αντιλαϊκών  πολιτικών, την διευκόλυνση στο μέτρο του δυνατού της επιχειρηματικότητας…»

Ορισμένα πρώτα σχόλια, με αφορμή όλα τα παραπάνω, που έχουν γενικότερη σημασία και αφορούν και άλλους συνδυασμούς, αλλά και συνολικά την πολιτική μάχη των τοπικών εκογών!

1. Κατά τη γνώμη μας δεν φτάνει να δηλώνει κανείς απλά «αντιμνημονικός». Η αντιλαϊκή πολιτική δεν είναι αποτέλεσμα των μνημονίων απλά, αλλά της κυριαρχίας των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, καθώς και της βαριάς σκιάς που ρίχνει η Ε.Ε με τις κεντρικές της κατευθύνσεις-επιλογές. Τα ίδια μέτρα που εφαρμόζονται στην χώρας μας, με μνημόνιο, εφαρμόζονται και στις άλλες χώρες της Ε.Ε που δεν έχουν μνημόνιο. Το «αντιμνημονιακό» δεν είναι δηλαδή η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», τόσο για πολιτικά κόμματα, όσο και συνδυασμούς που απλά προτείνουν άλλα μίγματα διαχείρισης στην ακολουθούμενη πολιτικής. Αποκαλυπτικό είναι και το απόσπασμα όπου ο στόχος της προστασίας του αδύναμου πολίτη, προσπαθεί να συνταιριαστεί με την διευκόλυνση της «επιχειρηματικότητας». Όμως είναι δύο πράγματα εντελώς αντίθετα. Πολύ απλά δεν μπορεί να είναι κανείς με τον κόσμο της εργασίας και με το κεφάλαιο.

2. Η Τοπική Διοίκηση είναι μηχανισμός του αστικού κράτους. Οι δήμοι και οι περιφέρειες (παλιότερα και οι νομαρχίες) αποτελούν επίπεδα διοίκησης, άσκησης της αστικής εξουσίας σε τοπικό/περιφερειακό επίπεδο που έχει την εκάστοτε χρονική στιγμή, το αντίστοιχο πολιτικό περιεχόμενο. Οι δήμοι και οι περιφέρειες «καθοδηγούνται» από τις κεντρικές κατευθύνσεις των κυβερνήσεων.Για παράδειγμα: Ο προϋπολογισμός που συντάσσουν κάθε χρόνο όλοι οι δήμοι της χώρας πρέπει να είναι προσαρμοσμένοι απόλυτα στις κατευθύνσεις που δίνει το κράτος. Αυτό πρακτικά γίνεται με εγκυκλίους που αποστέλλονται κάθε χρόνο από το υπουργείο Εσωτερικών σε δήμους και περιφέρειες. Εάν ένας δήμος δεν τηρήσει αυτές τις κατευθύνσεις, πολύ απλά, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση (διορισμένη αρχή από το κράτος, δηλαδή άλλο επίπεδο άσκησης εξουσίας) δεν εγκρίνει τον προϋπολογισμό και ο δήμος πρέπει να φτιάξει νέο.Είναι αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει αυτονομία, αυτοδιοίκηση έξω από το συγκεκριμένο πλαίσιο της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι αρμοδιότητες της Τοπικής Διοίκησης, η αποκέντρωση ή η συγκέντρωσή τους γίνεται πάντα με κριτήριο τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της αστικής εξουσίας.Ο «Καλλικράτης» ήταν ένα απαραίτητο βήμα που έκανε το αστικό κράτος σε συνθήκες που διαμορφώθηκε η ανάγκη για την καπιταλιστική ανάπτυξη και για την αστική εξουσία να ξεπεραστεί ο προηγούμενος διοικητικός κατακερματισμός (μεγάλος αριθμός δήμων, πρόβλημα στην ανάθεση και εκτέλεση έργων όταν εμπλέκονται πολλοί φορείς, μεγαλύτερο προσδοκώμενο κέρδος από μεγαλύτερα έργα κ.λπ.).

3. Και από τον συγκεκριμένο υποψήφιο καλλιεργείται η αντίληψη ότι μια άλλη διαχείριση της Τοπικής Διοίκησης μπορεί να λειτουργήσει φιλολαϊκά. Ότι θα είναι ικανή να δώσει διέξοδο στις λαϊκές οικογένειες που βιώνουν: Τη φορολεηλασία μέσω δημοτικών τελών και φόρων, επιβολή τροφείων στους παιδικούς σταθμούς, κατασχέσεις ποσών από τραπεζικούς λογαριασμούς από δήμους για χρέη, κατάργηση υπηρεσιών (παιδικοί σταθμοί, Βοήθεια στο Σπίτι, άλλες δομές Πρόνοιας), εξαιτίας των άγριων περικοπών σε χρηματοδότηση και απολύσεις προσωπικού, ιδιωτικοποιήσεις τομέων ακόμα και ολόκληρων δομών των δήμων.Οτι οι Τοπικές Διοικήσεις με άλλη διαχείριση μπορούν να γίνουν εργαλεία υπέρ του λαού, όταν τα κλειδιά της οικονομίας τα έχει το κεφάλαιο.Η Τοπική Διοίκηση στον καπιταλισμό δεν μπορεί να λύσει τα οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα που επιδεινώνονται από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις. Σε μια προηγούμενη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τις δεκαετίες 1960 -1970 και σε ένα βαθμό το 1980, μπορούσαν τοπικές διοικήσεις να συμβάλουν στην επίλυση ορισμένων λαϊκών προβλημάτων που αφορούσαν υποδομές (σχέδιο πόλης, δρόμοι, υδροδότηση, ηλεκτροδότηση κ.λπ.), άλλωστε αυτά ήταν οι βασικές αρμοδιότητες. Η Τοπική Διοίκηση αναλαμβάνει σήμερα ρόλο στη διαχείριση της εξαθλίωσης εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, εξαιτίας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αναλαμβάνει ευθύνη στην παροχή υποβαθμισμένων, στοιχειωδών υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας, με την αξιοποίηση εργαζομένων μέσω προγραμμάτων με χαμηλούς μισθούς, χωρίς ουσιαστικά εργασιακά δικαιώματα κ.λπ.

4. Η ουσία βρίσκεται στο ότι συσκοτίζεται σκόπιμα ο ρόλος του θεσμού της Τοπικής Διοίκησης που την εμφανίζουν σαν κάτι που μπορεί να λειτουργήσει έξω από τις κατευθύνσεις των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης .Υποτάσσουν το πολιτικό περιεχόμενο της μάχης στη λογική της διαφορετικής, καλύτερης, πιο αποτελεσματικής διαχείρισης, στη διεκδίκηση της κυβέρνησης.Στη μάχη των τοπικών εκλογών κρίνεται ό,τι κρίνεται και σε κεντρικό επίπεδο και στις ευρωεκλογές. Αν θα ενισχυθούν ή όχι αυτές οι δυνάμεις που μπορούν να συμβάλουν να διαμορφωθεί λαϊκή αντιπολίτευση, με την οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων ενάντια στην ΕΕ, στην εξουσία του κεφαλαίου, στις κυβερνήσεις του και στις αντιλαϊκές Τοπικές Διοικήσεις όπως και να αυτοαποκαλούνται.

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Κλειστά τα περισσότερα μαγαζιά στη Βέροια

Επόμενο άρθρο

Ξεκάθαρο ΟΧΙ στο κυριακάτικο άνοιγμα από τον Εμπορικό Σύλλογο Αλεξάνδρειας