Του Αλέκου Χατζηκώστα *

 

Το «νέο ψηφιακό εργαλείο αξιολόγησης της εμπειρίας του ασθενούς στα νοσοκομεία του ΕΣΥ» παρουσιάστηκε πρόσφατα σε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου, με τον Κυρ. Μητσοτάκη να αναμασά ότι «η φωνή του πολίτη γίνεται πιο δυνατή όσον αφορά τα θέματα που αφορούν στην υγεία του» και τον υπουργό Υγείας Αδ. Γεωργιάδη να το παρουσιάζει ως το ...«αντίδοτο» για τα διαχρονικά και επιδεινούμενα προβλήματα στη δημόσια Υγεία. Με βάση όλα αυτά ανακοίνωσε ότι από τη Δευτέρα 14/7/25 «δίνει φωνή» στους ασθενείς που νοσηλεύονται στα δημόσια νοσοκομεία και οι οποίοι θα αξιολογούν την εμπειρία τους απαντώντας σε 35 ερωτήσεις, μεταξύ των οποίων σχετικά με την καθαριότητα, τη σίτιση, τον χρόνο αναμονής για την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο και τον προεγχειρητικό έλεγχο, την «αλληλεπίδραση» με το προσωπικό, την ενημέρωσή τους και τις οδηγίες μετά το τέλος της νοσηλείας τους, την ορθότητα της διάγνωσης κ.ά. Ολα αυτά θα αξιολογούνται ώστε να οδηγούν σε πιθανές διορθωτικές κινήσεις και σε μια «ευγενική άμιλλα» μεταξύ των δημόσιων νοσοκομείων.

Η εξαγγελθείσα αξιολόγηση αποτελεί μέρος της γενικότερης αξιολόγησης που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ και η οποία μπορεί να έχει «θετικό φορτίο» ως λέξη, αλλά δεν είναι απαλλαγμένη από το ταξικό της περιεχόμενο.

Το ζήτημα της αξιολόγησης των δημόσιων νοσοκομείων και γενικότερα του δημόσιου συστήματος Υγείας δεν είναι καινούργιο, δεν το ανακάλυψε ο υπουργός Υγείας, αλλά αποτέλεσε διαχρονικά εργαλείο απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις για να προωθηθούν όλες οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία που αντιστοιχούν στους στόχους της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης και οι οποίες είναι σε πλήρη αντίθεση με τις λαϊκές - κοινωνικές ανάγκες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κάθε κυβέρνηση επικαλούνταν τα προβλήματα που «αξιολογούσαν» οι ασθενείς και τα οποία ήταν αποτέλεσμα των προηγούμενων μέτρων που προέκυπταν από την προηγούμενη «αξιολόγηση» κ.ο.κ. Πώς είναι δυνατόν το αποτέλεσμα της κάθε αξιολόγησης να είναι χειρότερο από αυτό της προηγούμενης; Μήπως η «νέα» αξιολόγηση θα έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα για τους ασθενείς; Η απάντηση είναι απλή. Οχι μόνο δεν θα έχει θετικό αποτέλεσμα, αλλά απεναντίας θα αξιοποιηθεί για περαιτέρω αντιλαϊκά μέτρα.

Η αξιολόγηση που εξαγγέλθηκε δεν αφορά τα «χοντρά» ζητήματα που καθορίζουν τον χαρακτήρα του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά τα «ανώδυνα» για την κυβερνητική πολιτική. Η αξιολόγηση αποτελεί εργαλείο για το αστικό κράτος που θα ελέγχει τη «διασφάλιση» της επιτάχυνσης των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην Υγεία, ώστε να «απορροφηθούν» ταχύτερα στη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων οι δεκάδες νόμοι της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που υπηρετούν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του συστήματος. Μια στρατηγική που βασίζεται στην εξασφάλιση «βιώσιμων και αποδοτικών συστημάτων Υγείας» μέσω της ραγδαίας μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης των κρατικών μονάδων Υγείας και ενίσχυσης της λειτουργίας τους με όρους επιχειρήσεων. Δηλαδή, με περιορισμό των υπηρεσιών που παρέχονται δωρεάν από το κράτος στο επίπεδο του «ελάχιστου βασικού πακέτου», με το ελάχιστο δυνατό κρατικό κόστος. Με βάση αυτά τα κριτήρια άλλωστε αξιολογεί το κεφάλαιο τις κυβερνήσεις του σε κάθε χώρα και στην Ελλάδα, η αστική κυβέρνηση αξιολογείται με βάση την επίτευξη αυτών των στόχων.

Η αξιολόγηση των μονάδων Υγείας δεν γίνεται από την πλευρά της ενίσχυσής τους από το κράτος, αλλά πώς αυτές θα συμπιεστούν στα όρια των αντιλαϊκών δημοσιονομικών στόχων και στην αποθέωση της ατομικής ευθύνης των ασθενών.

Η «προσβασιμότητα» των ασθενών στις μονάδες Υγείας συνδέεται με τις «οικονομικά ανεκτές» υπηρεσίες, δηλαδή με το δεδομένο ότι θα πληρώνουν γι' αυτές.

Η διαχείριση των «οικονομικών και ανθρώπινων πόρων» πρέπει να εξασφαλίζουν τη λεγόμενη «βιωσιμότητα» των μονάδων Υγείας.

Αυτό σημαίνει πλήρη επικράτηση του «οικονομικού στοιχείου» έναντι του στοιχείου των λαϊκών αναγκών. Από αυτό θα εξαρτάται η ανάπτυξη και η στήριξη κλινικών και εργαστηρίων, ανάλογα το πόσο προσοδοφόρα θα είναι ή το κλείσιμό τους γιατί δεν είναι «οικονομικά βιώσιμα» παρόλο που είναι αναγκαία για τις ανάγκες μιας περιοχής. Ενα παράδειγμα: Σε ένα νησί μπορεί να κλείσει μια μαιευτική κλινική με το κριτήριο του αριθμού των τοκετών που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα έσοδα για τη συνέχιση της λειτουργίας της.

Η κυβέρνηση δεν έχει στόχο τη βελτίωση των υπηρεσιών Υγείας, αλλά τη συγκάλυψη των διαχρονικών ευθυνών της για την τραγική κατάσταση στο ΕΣΥ. Η "αξιολόγηση" αυτή μετατρέπει τον ασθενή - "πελάτη" σε κριτή, αντί για δικαιούχο καθολικής και δωρεάν περίθαλψης, στοχοποιεί ατομικά τους υγειονομικούς, επιχειρώντας να φορτώσει στις πλάτες τους την ευθύνη για τα προβλήματα (ελλείψεις, υποστελέχωση, ράντζα, αναμονές) και αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα, με στόχο να βγάλει λάδι την κυβερνητική πολιτική.

Αυτό θα είναι το πρώτο βήμα για να γενικευτούν οι πιο βασικοί στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής, που είναι η δραστική μείωση κλινικών, τμημάτων και προσωπικού, που για να τους πετύχει δεν διστάζει να δώσει φωνή στους ασθενείς για να πνίξει τις πραγματικές τους ανάγκες. 

Ο αγώνας για ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με μόνιμο προσωπικό, σύγχρονες υποδομές και κρατική χρηματοδότηση είναι ο μόνος δρόμος για να ικανοποιηθούν οι πραγματικές ανάγκες των ασθενών και να αναγνωριστεί στην πράξη το έργο των υγειονομικών.

* Δημοσιογράφος-συγγραφέας

πρώτη δημοσίευση εφημερίδα ΒΕΡΟΙΑ 21/7

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.