27 Οκτώβρη 1944 η Βέροια απελευθερώνεται από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ: 70 χρόνια μετά...

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας

Στις 27 Οκτώβρη, συμπληρώνονται 70 χρόνια από την απελευθέρωση της Βέροιας από τον Γερμανό καταχτητή από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Μία επέτειος που όλα αυτά τα χρόνια δεν τιμάται στην πόλη και δεν έχει καν την «λαμπρότητα» της αντίστοιχης απελευθέρωσης στις 16 Οκτωβρίου από τους Τούρκους. Και όμως είναι και αυτή πλούσια σε διδάγματα…

Στις 27 Οκτώβρη του 1944, έγινε η απελευθέρωση της πόλης και η είσοδος των δοξασμένων μαχητών του ΕΛΑΣ, των μαχητών που έγραψαν μια από τις λαμπρότερες σελίδες της Ιστορίας της χώρας μας και της περιοχής μας. Που στάθηκαν μπροστά στην πολεμική μηχανή του Χίτλερ και του Μουσολίνι, δεν υπολόγισαν ούτε πείνα ούτε κρύο, ούτε καν τον κίνδυνο να χάσουν την ίδια τους τη ζωή και αγωνίστηκαν για μια πατρίδα ελεύθερη, για μια κοινωνία δίκαιη, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό. Ιδανικά που εμπνεύστηκαν από το ΚΚΕ, που ήταν ιδρυτής, καθοδηγητής του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ και που συσπείρωσαν τότε τη συντριπτική πλειοψηφία (και) του τοπικού πληθυσμού.

Σήμερα, 70 χρόνια μετά, η Ιστορία ξαναγράφεται από την αρχή και οι λέξεις, οι έννοιες αποκτούν κι άλλο νόημ α ακριβώς γιατί θέλουν το λαό να παραμένει απλός θεατής, να μη γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Γι’ αυτό κάνουν παρέλαση παλιοί και νέοι “σωτήρες”. Γι’ αυτό πάνε και έρχονται τα δήθεν “εθνικά συμφέροντα”, οι “εθνικές υποθέσεις”. Γι’ αυτό και οι θυσίες πια δεν αφορούν στο τι ο καθένας εθελοντικά καταθέτει και για ποιο σκοπό, αλλά στο τι “από τα πάνω”, του επιβάλλεται.

Ολα αυτά τα διάφορα δήθεν “εθνικοπατριωτικά” που εκστομίζουν κάθε τρεις και λίγο οι κυβερνώντες και οι προαλειφόμενοι να κυβερνήσουν, είναι τελικά γνώριμες εικόνες, έννοιες, λέξεις και νοήματα που συνήθως επιστρατεύει η άρχουσα τάξη για να αποπροσανατολίσει, να ξεγελάσει και να συμπαρασύρει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα στους δικούς της στόχους και σκοπούς, κάτω από τη σημαία των δικών της ιδιοτελών, ταξικών συμφερόντων.

Γι’ αυτό, άλλωστε, τα δικά της ταξικά συμφέροντα τα βαφτίζει εθνικά. Γι’ αυτό τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα (...) παρουσιάζονται ως “θυσίες που θα πιάσουν τόπο”. Γι’ αυτό και οι νέοι κάθε φορά “σωτήρες” τα δικά της συμφέροντα έρχονται πάλι να σώσουν, επιβεβαιώνοντας (...) ότι το παλιό, το σάπιο, πάντα εμφανίζεται με τη μάσκα του νέου, πότε του αρυτίδωτου, πότε του μακιγιαρισμένου.Ποια χώρα, ποιο έθνος έσωσε άραγε η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Ποια πατρίδα προχωράει μπροστά και σπάει τα δεσμά της, όπως το θέλει ο ελληνικός λαός, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό; Αυτοί που σώθηκαν, αυτοί που σώζονται είναι οι καπιταλιστές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι.Ολοι αυτοί, δηλαδή, που και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης εξακολουθούσαν να έχουν μεγάλη κερδοφορία, να γεμίζουν τα σεντούκια και τις τράπεζές τους με ματωμένα κέρδη. Είναι και όσοι μεγαλοεπιχειρηματίες, τώρα μόλις ανακάμπτουν από την κρίση, γιατί έχουν πλέον περισσότερα εργαλεία για την εξασφάλιση μεγαλύτερων κερδών.

Η επέτειος αυτή (ας ξεκινήσει επιτέλους να τιμάται από τους φορείς της περιοχής)   μπορεί όχι μόνο να διδάξει, να εμπνεύσει τις νεότερες γενιές, αλλά να αποδείξει ότι όταν ένας λαός αποφασίσει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, τότε μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό, μπορεί να νικήσει αυτόν που στα μάτια του φαίνεται ανίκητος. Ακριβώς αυτές οι ηρωικές σελίδες γράφτηκαν από έναν λαό που δεν έψαχνε και δεν περίμενε σωτήρες, που ήταν αποφασισμένος να σώσει ο ίδιος τον εαυτό του και τον τόπο του και σ’ αυτόν ακριβώς τον αγώνα δεν έκανε σκόντο σε θυσίες, αντίθετα κατέθεσε τις πιο μεγάλες, ακόμα και την ίδια του τη ζωή.

(Δημοσιεύτηκε στην έντυπη «ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ»)

Σχόλια

• Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο.

Δεν σας επιτρέπεται η υποβολή σχολίων. Παρακαλούμε συνδεθείτε.

Προηγούμενο άρθρο

Δήλωση Κώστα Γ. Γιοβανόπουλου:ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΠΡΟΣΤΑ

Επόμενο άρθρο

Η αυτοδιοικητική «πράξη».